Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | norweski | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3493 przypisów.
heil Hitler (niem.) — niech żyje Hitler; cześć Hitlerowi. [przypis edytorski]
Heiligenbilde — Ich hatte Gelegenheit, eine in dieser Art eigentümliche Reliquie zu sehen. Auf einem türkischen Säbel, dessen Klinge der Länge nach mit Koransprüchen beschrieben war, war an dem Griffe das Bildnis der h. Jungfrau sammt einer poln. Inschrift in gotischen Buchstaben eingraviert. Dieser Säbel gehörte einem Engländer, der ihn in Italien käuflich an sich gebracht hatte; er hatte auf diese Art weite, und gewiß auch oft blutige Reisen vollendet. Schade nur, daß in der Inschrift weder das Jahr, noch der Name dessen, der ihn erbeutet, angegeben war. (Malczewski) [przypis autorski]
Heili kaszenk hemszin! Hejli kaszenk! — Bardzo tak ładnie! Bardzo ładnie! [przypis autorski]
heil (niem.: cześć) — pozdrowienie hitlerowskie, przed wojną mogło nieść również skojarzenia z energicznością, nowoczesnością i sportem. [przypis edytorski]
Heimbach — miasto w Niemczech, w Nadrenii. [przypis edytorski]
Heimlos — Parias. [przypis autorski]
Heimweh (niem.) — tęsknota za domem. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — niemiecki poeta. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — niemiecki poeta romantyczny, znany liryk, prozaik i publicysta. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — niemiecki poeta żydowskiego pochodzenia, przedstawiciel romantyzmu, jeden z najwybitniejszych niemieckich liryków, prozaik, publicysta. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — niemiecki porta romantyczny, znany liryk, w późniejszym okresie twórczości często wypowiadający się na tematy polityczne. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — poeta niemieckiego romantyzmu, znakomity liryk żydowskiego pochodzenia. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — właśc. Harry Chaim Heine, niemiecki poeta, prozaik i publicysta. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — znakomity poeta niemiecki, rewolucyjny demokrata. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich (1797–1856) — znakomity poeta niemiecki, rewolucyjny demokrata. [przypis edytorski]
Heine, Heinrich, właśc. Heine, Harry (1797/1799–1856) — poeta niem. epoki romantyzmu, po ukończeniu liceum zajął się początkowo kupiectwem, lecz bez powodzenia; następnie podjął studia prawnicze, które po przerwach ukończył ostatecznie w 1825 r. ze stopniem doktorskim; autor m.in. Księgi pieśni (1827), Atty Troll (1842), Baśni zimowej (1843), a także szkiców Z dziejów religii i filozofii w Niemczech oraz Obrazy z podróży; od 1831 r. mieszkał w Paryżu. [przypis edytorski]
Heine Henryk (1797–1856) — znakomity poeta niemiecki, rewolucyjny demokrata. [przypis redakcyjny]
Heine sądził, że to matematyzowanie (…) jest manierą, a nie metodą — Heine, Zur Gesch. d. Relig. itd., zweites Buch. [przypis tłumacza]
Heines, Edmund (1897–1934) — poseł NSDAP do Reichstagu i jeden z przywódców SA; zamordowany przez hitlerowców 30 czerwca 1934 r. podczas tzw. nocy długich noży. [przypis edytorski]
Heinrichgasse — historyczna ulica w centrum Wiednia. [przypis edytorski]
Heinsius — Daniel Heinsius (1580–1655) był holenderskim filologiem, poetą, profesorem uniwersytetu w Lejdzie. Pisał po łacinie oraz w języku ojczystym. Napisał żartobliwą Pochwałę wszy. [przypis edytorski]
heißerkämpft — im Original: bestaubt. [przypis tłumacza]
heisslauf (z niem.) — przegrzanie (urządzenia w wyniku intensywnej pracy). [przypis edytorski]
Heitzman, Carl (1836–1896) — twórca licznie wznawianego atlasu anatomicznego. [przypis edytorski]
Hej, bracia sokoły — fragment pieśni Marsz Sokołów, będącej hymnem młodzieżowej organizacji sportowej i patriotyczno-wychowawczej „Sokół”; autorem tekstu jest Jan Lam (1838–1886), a muzykę skomponował Wilhelm Czerwiński (1837–1893). [przypis edytorski]
Hej chłopcy, bagnet na broń! — marsz napisany dla batalionu „Baszta” Armii Krajowej w lutym 1943, jedna z popularniejszych piosenek śpiewanych przez powstańców warszawskich. [przypis edytorski]
Hej, compadre! O de casa! (port.) — Hej, przyjacielu! Ty tam w domu! [przypis edytorski]
Hejne, Heyne — Heinrich Heine (1797–1856), poeta niem. epoki romantyzmu, autor zbioru liryków Księga pieśni (1827, wyd. pol. 1880), do jego wierszy muzykę układali wybitni kompozytorzy: Robert Schumann i Franz Schubert; od 1830 Heine przebywał na emigracji we Francji, zmarł w Paryżu. [przypis edytorski]
Hejne-Wroński — Hoene-Wroński. [przypis redakcyjny]
„Hej Pallado, miast zagłado!”, „O lutnio, w dal głos nieś!” — przykłady starych patriotycznych pieśni: pierwsza Lamproklesa (około 476 r.), druga jeszcze starszego Kekejdesa. [przypis tłumacza]
Hej ramię do ramienia (…) opaszmy — fragment Ody do młodości Adama Mickiewicza: „Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy / Opaszmy ziemskie kolisko! / Zestrzelmy myśli w jedno ognisko, / I w jedno ognisko duchy! / Dalej, bryło, z posad świata! / Nowymi cię pchniemy tory”. [przypis edytorski]
Hej! ramię do ramienia! spólnemi łańcuchy Opaszmy ziemskie kolisko!… — Adam Mickiewicz, Oda do młodości, w. 52–59. [przypis edytorski]
Hej tam, Janku! słuchaj, Janku! — początek żartobliwej piosenki; oryg.: Jacke Boy, ho boy, news the cat is in the well, Let us ring now for her knell, ding dong ding dong bell. [przypis edytorski]
Hej, użyjmy żywota… — Pieśń filaretów Adama Mickiewicza. [przypis edytorski]
Hej, wrotna, otwórz! (…) — wiersze 1216–1225, podług tekstu Blaydesa, z tą różnicą, iż tłumacz wprowadził zamiast Wrotnego, Wrotną, oraz dwóch ludzi z tłumu, co, podług niego (tłumacza) zapatrywania, jest logicznym wypływem myśli Arystofanesa. [przypis tłumacza]
Hej wy stepy… more szyrokije (ukr.) — Hej wy, stepy ukochane, Pięknym kwiatem malowane, Szerokie jak morze. [przypis edytorski]
Hekabe — królowa Troi, żona Priama, matka Hektora. [przypis edytorski]
Hekabe — po polsku także: Hekuba. [przypis edytorski]
Hekailo, Sigmund — pułkownik armii austro-węgierskiej, zamieszany w aferę szpiegowską. [przypis edytorski]
Hekameda — niewolnica Machaona. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr) — bóstwo podobne do Artemidy i Persefony; głównie czczona jako bogini podziemna lub strasząca po drogach w otoczeniu dusz ludzi zmarłych, a niepogrzebanych, lub przedwcześnie zgasłych. [przypis redakcyjny]
Hekate (mit. gr.) — bogini ciemności, czarów i magii, pani świata widm; niekiedy utożsamiana z Artemidą, jako boginią księżyca, lub z Persefoną, jako władczynią świata podziemnego; uważana również za boginię pokuty i mścicielkę przelanej krwi. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini ciemności i magii, pokuty i zemsty. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini ciemności, strzegąca bram Hadesu. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini ciemności, strzegła bram Hadesu. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini czarów i widm. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini czarów, pokuty i zemsty. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini księżyca, czarów i śmierci. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini magii, ciemności i zjaw. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — bogini magii i ciemności, pokuty i zemsty. [przypis edytorski]
Hekate (mit. gr.) — sprzyjająca ludziom bogini czarów i rozdroży. [przypis edytorski]
Hekate (mit. rzym.) — bogini czarów; tu przen.: wiedźma. [przypis edytorski]
hekatomba (gr.) — ofiara ze stu wołów, przen.: rzeź. [przypis edytorski]
hekatomba — ofiara ze stu wołów. [przypis edytorski]
hekatomba — poświęcenie lub zagłada bardzo wielu ludzi. [przypis edytorski]
hekatomba — w staroż. Grecji ofiara składana bogom ze stu sztuk bydła; w przenośni każda wielka ofiara. [przypis edytorski]
hekatomba (z gr.) — ofiara ze stu wołów (dziś także szerzej: wielka rzeź, krwawa ofiara). [przypis edytorski]
hekatomba (z gr.) — w staroż. Grecji ofiara składana bogom ze stu sztuk bydła lub wołów, później z każdej dużej liczby zwierząt. [przypis edytorski]
hekatomba (z gr.) — w staroż. Grecji ofiara składana bogom ze stu wołów; dziś także przen.: poświęcenie lub zagłada bardzo wielu ludzi. [przypis edytorski]
hekatomba (z gr.) — w staroż. Grecji ofiara składana bogom ze stu wołów; dziś także przen.: wielka rzeź, krwawa ofiara. [przypis edytorski]
hekatomba (z gr.) — w staroż. Grecji ofiara składana bogom ze stu wołów. [przypis edytorski]
Hekatonchejrowie a. Sturęcy (mit. gr.; gr. Ἑκατόνχειρες, łac. Centimani) — synowie Gai i Uranosa, olbrzymy o stu rękach i pięćdziesięciu głowach, razem z cyklopami wrzuceni przez ojca do Tartaru; wszyscy (z wyjątkiem Gygesa) brali udział w tytanomachii po stronie Zeusa. [przypis edytorski]
He kept us out of the war (ang.) — On trzymał nas z dala od wojny. [przypis edytorski]
Hekla — gorące źródło w Islandii. [przypis edytorski]
Hekla — nazwa góry na południu Islandii, będącej zarazem czynnym wulkanem, uaktywniającym się co kilkanaście lat. [przypis edytorski]
heksagram (z gr.) — sześciokąt. [przypis edytorski]
heksametrach, trymetrach, dystychach — heksametr: miara antycznego wiersza bohaterskiego, składająca się z sześciu stóp; heksametrem napisano Iliadę i Odyseję Homera; trymetr jambiczny: starożytna miara wiersza, w której wers liczy trzy metra, każde złożone z dwu jambów; używana w satyrach, parodiach, komediach itp.; dystych: dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
heksametr — kanoniczna miara wierszowa antycznych eposów, którą napisano Iliadę, Odyseję i Eneidę. [przypis edytorski]
heksametr — miara antycznego wiersza bohaterskiego, składająca się z sześciu stóp daktylicznych; heksametrem napisano Iliadę i Odyseję Homera. [przypis edytorski]
heksametr — miara antycznego wiersza bohaterskiego, składająca się z sześciu stóp; heksametrem napisano Iliadę i Odyseję Homera. [przypis edytorski]
heksametr — miara antycznego wiersza bohaterskiego, składająca się z sześciu stóp; heksametrem napisano Iliadę, Odyseję i Eneidę. [przypis edytorski]
heksametr — miara antycznego wiersza bohaterskiego, składająca się z sześciu stóp; heksametrem są napisane eposy Homera. [przypis edytorski]
heksametr — miara wierszowa, którą napisana jest m.in. Iliada (heksametr daktyliczny) i Pieśń Wajdeloty w Konradzie Wallenrodzie Mickiewicza (heksametr polski); pierwszą połowę heksametru reprezentuje wspomniane w tej strofie zdanie „Skąd Litwini wracali?”; heksametra: dziś popr. forma D. lp: heksametru. [przypis edytorski]
heksametr — miara wierszowa (wzorzec rytmiczny) antycznego wiersza bohaterskiego; heksametrem napisano Iliadę i Odyseję Homera. [przypis edytorski]
heksametr — najstarsze znane metrum europejskiej poezji epickiej; heksametrem napisane są greckie epopeje Iliada i Odyseja Homera. [przypis edytorski]
heksametr — specyficzne akcentowanie wiersza; heksametrem napisane są najstarsze greckie epopeje: Iliada i Odyseja Homera. [przypis edytorski]
heksametry, jamby — heksametr: kanoniczna miara wierszowa antycznych eposów, którą napisano Iliadę i Odyseję; jamb: w metryce iloczasowej stopa złożona z dwóch sylab: krótkiej i długiej; wersy złożone z jambów przeważały w utworach o charakterze złośliwym, używane także w partiach dialogowych tragedii i komedii. [przypis edytorski]
heksametr (z gr.) — miara wierszowa, którą napisano m.in. Iliadę i Odyseję. Charakteryzuje się skomplikowanymi zasadami budowy wersów: na każdy składa się 6 stóp, daktyli (jedna sylaba długa i dwie krótkie) lub spondejów (dwie sylaby długie), czyli od 12 do 17 sylab. Heksametr polski, wobec braku iloczasu, polega na odpowiednim zestawianiu sylab akcentowanych i nieakcentowanych. [przypis edytorski]
heksametr z ilionowych [tj. trojańskich] wzięty wykopalisk — heksametry Iliady Homera. [przypis redakcyjny]
heksenszus (pot.) — lumbago, nagły, ostry ból pleców w okolicy lędźwiowej. [przypis edytorski]
hektograf — urządzenie do powielania dokumentów i rysunków, w którym jako formy do tworzenia odbitek używa się blaszanej tacy z masą żelatynową z przeniesionym na nią oryginałem, wykonanym tuszem hektograficznym. [przypis edytorski]
Hektor — bohater Iliady Homera, najdzielniejszy obrońca Troi. [przypis edytorski]
Hektor — bohater Iliady Homera, syn Priama i Hekaby, króla Troi, brat Parysa i Helena, najdzielniejszy obrońca Troi. [przypis edytorski]
Hektor — bohater Iliady Homera, syn Priama i Hekaby, króla Troi, brat Parysa i Helena. [przypis edytorski]
Hektor — bohater Iliady, syn króla Troi, dzielny wojownik, zabił go Achilles w odwecie za śmierć swojego przyjaciela Patroklosa. [przypis edytorski]
Hektor — jeden z bohaterów Iliady, brat Parysa, syn Priama, najdzielniejszy z wojowników trojańskich, wcielenie cnót rycerskich. [przypis edytorski]
Hektor — jeden z głównych bohaterów Iliady Homera, brat Parysa, syn Priama i Hekabe. Najdzielniejszy wojownik trojański. [przypis edytorski]
Hektor mdlejącym głosem, który w ustach kona itd. — Grecy wierzyli, że umierający człowiek ma dar jasnowidzenia. Hektor przepowiada tutaj przyszłość Achillesa. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady Homera, królewicz i najdzielniejszy wojownik trojański, zginął z ręki Achillesa. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady Homera, najdzielniejszy obrońca Troi. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady Homera, syn króla Priama, najdzielniejszy obrońca Troi. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady Homera, syn króla Priama, najdzielniejszy obrońca Troi. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady Homera, syn króla Priama, najdzielniejszy obrońca Troi. Stworzona na wzór starożytnej legendy o pochodzeniu Rzymian od uciekinierów z Troi prowadzonych przez Eneasza, legenda o trojańskim pochodzeniu Franków wywodzi się z dwóch tekstów kronikarzy frankijskich z VII i VIII w.; historia Frankusa, syna Hektora i protoplasty ludu Franków, jest także jest treścią niedokończonego renesansowego poematu Ronsarda pt. Francjada (La Franciade, 1572), który miał stanowić francuską epopeję narodową. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady Homera, syn króla Priama, najdzielniejszy obrońca Troi; zginął z ręki Achillesa. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady, najdzielniejszy obrońca Troi, wcielenie cnót rycerskich. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady, najdzielniejszy wojownik trojański, wcielenie cnót rycerskich; Boski Hektor raz cisnął skałę za ciężką dla dwóch ludzi: Homer, Iliada XII 445–449. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady, najdzielniejszy wojownik trojański, wcielenie cnót rycerskich. Zginął z rąk Achillesa, który pomścił w ten sposób śmierć swojego przyjaciela Patroklosa. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater Iliady, najdzielniejszy wojownik trojański, wcielenie cnót rycerskich. Zginął z rąk Achillesa, który pomścił w ten sposób śmierć swojego przyjaciela Patroklosa. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — bohater trojański, słynący z odwagi i męstwa. [przypis edytorski]
Hektor (mit. gr.) — brat Parysa, syn Priama i Hekabe. Najdzielniejszy wojownik trojański. [przypis edytorski]
