Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8773 przypisów.
„Kolce” — tygodnik ilustrowany o charakterze satyrycznym wydawany w Warszawie od 1871 r. Z pismem współpracowali m.in.: Adam Asnyk, Bolesław Prus, Janusz Korczak. [przypis edytorski]
„Kolce” — wychodzące w Warszawie w l. 1871–1914 ilustrowane czasopismo humorystyczno-satyryczne, dwutygodnik, a od 1872 r. tygodnik, z którym współpracowali m.in. Michał Bałucki, Adam Asnyk, Bolesław Prus oraz publikujący pseudonimem Hen-ryk humoreski o tematyce społecznej Janusz Korczak. [przypis edytorski]
kolchici — właśc. choachyci (od gr. choachytes), grupa kapłanów odpowiedzialnych za sprawowanie kultu grobowego, regularne składanie ofiar zmarłemu. [przypis edytorski]
Kolchida — hist. kraina na płd.-wsch. wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej zach. Gruzji; w mit. gr. znana jako cel wyprawy Argonautów: miejsce, gdzie znajdowało się ofiarowane bogu Zeusowi, zawieszone na drzewie i pilnowane przez smoka złote runo, tj. złota skóra cudownego barana. [przypis edytorski]
Kolchida — historyczna nazwa krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej Gruzji. [przypis edytorski]
Kolchida — historyczna nazwa krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie dzisiejszej Gruzji. [przypis edytorski]
Kolchida — kraina historyczna położona na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego. [przypis edytorski]
Kolchid — mieszkaniec Kolchidy, krainy historycznej położonej na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego. Tu użycie synekdochiczne, tj. „część za całość”: jeden Kolchid reprezentuje w utworze swój naród. [przypis edytorski]
kolchidzkich jadów — mieszkańcy Kolchidy (krainy historycznej na terenie obecnej Gruzji) słynęli z czarów, które starożytnym kojarzyły się również z trucicielstwem. [przypis edytorski]
kolchidzkiej — Kolchida, historyczna nazwa terytorium nad Morzem Czarnym (obecnie Gruzja). [przypis edytorski]
Kolchijczyk — mieszkaniec Kolchidy, starożytnej krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie obecnej Gruzji. [przypis edytorski]
Kolchowie — mieszkańcy Kolchidy, starożytnej krainy na wybrzeżu Morza Czarnego, na terenie obecnej Gruzji. [przypis edytorski]
kolcobrzuch — ryba mórz tropikalnych posiadająca zdolność nadymania ciała, przez co przypomina kolczastą piłkę. [przypis edytorski]
kolcolist, Ulex (biol.) — rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. [przypis edytorski]
Kolcow, Michaił Jefimowicz (1898–1940) — rosyjski publicysta, dziennikarz i pisarz; w czasie wojny domowej w Hiszpanii był korespondentem dziennika „Prawda”, zredagował cykl reportaży pt. Dziennik hiszpański. [przypis edytorski]
kolczaste wyspe — Echinady (Wyspy Jeżowe) na Morzu Jońskim. [przypis edytorski]
kolczuga — był to rodzaj lekkiej zbroi, wykonanej z połączonych ze sobą w rodzaj sieci metalowych kółek. Niekiedy na kolczugę zakładano dopiero zbroję właściwą, wykonaną z odpowiednio uformowanych płatów metalu. [przypis edytorski]
kolczuga — zbroja wykonana z drobnych metalowych kółek, osłaniająca korpus oraz ręce, niekiedy z kapturem. [przypis edytorski]
kolczuga — zbroja wykonana z drobnych metalowych kółek, osłaniająca korpus oraz ręce, niekiedy z kapturem. [przypis edytorski]
kolczuga — zbroja z niewielkich, metalowych kółeczek. [przypis edytorski]
kolczysty — dziś popr.: kolczasty. [przypis edytorski]
kolczysty — kolczasty. [przypis edytorski]
kolėčintas (lenk.) — sužeistas. [przypis edytorski]
kolęda — tu: okres zimowych Świąt Bożego Narodzenia. [przypis edytorski]
koleba a. koliba — szałas, bacówka; określenie sezonowego schronienia (najczęściej drewnianej chaty) dla pasterzy, myśliwych i drwali, powszechnie używane w górzystych rejonach Podkarpacia i Karpat. [przypis edytorski]
kolebać się (gw.) — tu w znaczeniu: wahać się. [przypis edytorski]
koleba — miejsce w górach, które służyć może za schronienie; tu być może augmentatyw od: kolebka. [przypis edytorski]
kolebka jej stała już w katakumbie — tu: wychowała się w trudnym dla polski okresie popowstaniowym. [przypis edytorski]
kolebka — kołyska. [przypis edytorski]
kolebka na pasach — luksusowy pojazd konny, którego pasażerowie siedzieli w kabinie zawieszonej na skórzanych pasach, żeby mniej odczuwali wstrząsy na nierównych drogach. [przypis edytorski]
kolebka — tu: luksusowy pojazd konny, którego pasażerowie siedzieli w kabinie zawieszonej na skórzanych pasach, żeby mniej odczuwali wstrząsy na nierównych drogach. [przypis edytorski]
kolebka — tu: powóz. [przypis edytorski]
kolec — tu: kółko; por. kolczuga: pancerz z drobnych, splecionych z sobą kółek. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, około, wokół, obok. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół, obok. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]
kolegiata — wyróżniony, ważny kościół, przy którym zbiera się rada duchownych, tzw. kapituła kolegiacka. [przypis edytorski]
kolegium (ang. college) — szkoła wyższa w krajach anglosaskich, szczególnie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. [przypis edytorski]
kolegium augurów — w starożytnym Rzymie: kolegium wybieranych dożywotnio kapłanów zajmujących się odczytywaniem wróżb z lotu ptaków drapieżnych. [przypis edytorski]
Kolegium Elektorów — konstytucyjny organ państwowy dokonujący co cztery lata wyboru amerykańskiego prezydenta i wiceprezydenta; w wyborach prezydenckich w USA obywatele poszczególnych stanów wybierają elektorów z tego stanu w liczbie równej liczbie jego senatorów (izba wyższa Kongresu) i jego reprezentantów (izba niższa), zależnej od liczby ludności stanu; elektorzy oddają swój głos na konkretnego kandydata na prezydenta. [przypis edytorski]
Kolegium — tu: Uniwersytet Oksfordzki. [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium: grupa urzędników równych stopniem, kolegów) — tu: zebranie grupy studentów, zajęcia akademickie. [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium) — tu: nazwa szkoły dla młodzieży najczęściej z domów szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem). [przypis edytorski]
kolegium (z łac. collegium) — tu: szkoła dla młodzieży, najczęściej z domów szlacheckich, połączona z internatem (bursą, konwiktem). [przypis edytorski]
Kolegowałem niegdyś z doktorem Domeyko (…) Dzielny to lekarz! (…) musiał uchodzić z kraju, bo brał udział w tym szalonym powstaniu (…) na daleką tułaczkę — trudno powiedzieć, o kim mowa; Ignacy Domeyko (1802–1889), znany geolog, mineralog, inżynier górnictwa i badacz Ameryki Południowej, absolwent uniwersytetu w Wilnie, był uczestnikiem powstania listopadowego, wyemigrował do Francji, a stamtąd do Chile, ale nie był lekarzem ani nie studiował w miejscach gdzie uczył się lub nauczał von Baer. [przypis edytorski]
kole (gw.) — koło. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kole (gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]
kole (gw.) — wokół, koło. [przypis edytorski]
kole (gw.) — wokół. [przypis edytorski]
kolei — kol. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — kolejno, jeden po drugim. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — kolejno, po kolei. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — po kolei, kolejno. [przypis edytorski]
koleją — dziś: po kolei. [przypis edytorski]
koleją — po kolei, jeden za drugim. [przypis edytorski]
koleją — tu: kolejno, po kolei. [przypis edytorski]
koleją — tu: kolejno. [przypis edytorski]
koleją — tu: po kolei, kolejno. [przypis edytorski]
koleje z nim rozsadzali (…) i samego wreszcie bombą rozerwali — mowa o serii zamachów na życie cesarza Aleksandra II (1818–1881), dokonanych przez członków organizacji Narodna Wola: w grudniu 1879 dokonano nieudanej próby wysadzenia pociągu carskiego, w lutym 1880 wysadzono w powietrze część Pałacu Zimowego, 13 marca 1881 polski zamachowiec Ignacy Hryniewiecki wrzucił bombę do karety władcy, powodując śmiertelne obrażenia cara. [przypis edytorski]
kolejką a. koleją (daw.) — po kolei, jeden z drugim. [przypis edytorski]
kolej — kolejka (przy piciu). [przypis edytorski]
(kolejnego dnia — K.S.) [przypis edytorski]
kolej warszawsko-wiedeńska — linia kolejowa łącząca Warszawę z granicą zaboru austriackiego (Galicją). [przypis edytorski]
Kolej Wiedeńska — linia kolejowa Warszawa–Skierniewice–Koluszki–Piotrków–Częstochowa–Dąbrowa Górnicza na Kraków i Wiedeń, najdawniejsza w Królestwie Kongresowym, zbudowana w latach 1838–1848. [przypis edytorski]
kolej Wiedeńska — pierwsza linia kolejowa z Warszawy, oddana do użytku w 1845 roku. [przypis edytorski]
kolej wiedeńska — właśc. Kolej Warszawsko-Wiedeńska, pierwsza linia kolejowa na terenie zaboru rosyjskiego, łączyła Warszawę z Galicją. [przypis edytorski]
kole — koło, obok. [przypis edytorski]
kolekta — tu: modlitwa odmawiana przed odczytaniem lekcji. [przypis edytorski]
kolekta — zbiórka, składka. [przypis edytorski]
kolektor — zbieracz opłat lub składek. [przypis edytorski]
kole kurów (gw.) — koło kur; przy kurach. [przypis edytorski]
kolenda (daw.) — dziś: kolęda; datek zbierany przez księży pod koniec roku kalendarzowego. [przypis edytorski]
kolenda (daw.) — dziś: kolęda. [przypis edytorski]
kolenda (daw.) — dziś: kolęda; tu: świadczenia w naturze pobierane przez duchowieństwo katolickie pod koniec roku. [przypis edytorski]
kolenda — dziś popr. pisownia: kolęda; por. łac. calendae dosł.: pierwszy dzień miesiąca, szczególnie pierwszego miesiąca nowego roku (tj. 1 stycznia); tu: może też chodzić o rodzaj podarunku czy premii z okazji świąt. [przypis edytorski]
kolera a. cholera (daw.) — złość, wściekłość, furia, gniew. [przypis edytorski]
kolera a. cholera — tu: złość, wściekłość. [przypis edytorski]
kolera — cholera, liga. [przypis edytorski]
kolera — cholera; złość, wściekłość. [przypis edytorski]
kolera (daw.) — gniew. [przypis edytorski]
kole ręki (gw.) — wokół ręki. [przypis edytorski]
koleria, właśc. kolera (daw.) — cholera, gniew. [przypis edytorski]
koleryk — choleryk. [przypis edytorski]
koleśno (daw.) — w kolasach. [przypis edytorski]
koleśno — kolasami, karetami. [przypis edytorski]
koleśny — poruszający się na kołach. [przypis edytorski]
koleśny — tu: na kolach. [przypis edytorski]
kolesa właśc. kolasa — odkryty powóz ciągnięty przez konie. [przypis edytorski]
koleski registrator (ros.) — najniższa ranga w hierarchii urzędniczej w carskiej Rosji. [przypis edytorski]
kolet — obcisły, skórzany kaftan męski. [przypis edytorski]
kolet — rodzaj kaftana wojskowego. [przypis edytorski]
kolet — skórzany płaszcz wojskowy. [przypis edytorski]
kolet — wykonany zazwyczaj ze skóry, obcisły kaftan męski, noszony przez wojskowych. [przypis edytorski]
kolety (z fr.) — kurtki, bluzy. [przypis edytorski]
kolet (z fr. collet: kołnierz) — rodzaj skórzanego wojskowego ubioru z kołnierzem, wkładanego pod zbroję. [przypis edytorski]
kolet (z fr. collet: kołnierz) — skórzany płaszcz wojskowy. [przypis edytorski]
kolet (z fr. collet: kołnierz) — strój wojskowy, mundur, często ze skóry łosia lub wołu. [przypis edytorski]
kolet (z fr. collet: kołnierz) — strój wojskowy, mundur. [przypis edytorski]
