Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11155 przypisów.
kontorsja (z łac.) — skręcenie, wykrzywienie. [przypis edytorski]
kontrabanda — przemyt. [przypis edytorski]
kontrabanda — przemyt, rzeczy nielegalnie przewożone przez granicę. [przypis edytorski]
kontrachty — dawniej kontraktami nazywano doroczne zjazdy handlowe danej prowincji. [przypis edytorski]
kontraczne — procent od zawartego kontraktu. [przypis edytorski]
kontradicenta — przeciwnika, sprzeciwiającego się. [przypis redakcyjny]
kontradykcja — przeciwieństwo. [przypis redakcyjny]
kontradykcja — sprzeciw. [przypis redakcyjny]
kontradykcja (z łac. contradictio) — sprzeciw. [przypis edytorski]
kontradykować — sprzeciwiać się. [przypis redakcyjny]
kontradykować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
kontrahent — jedna ze stron umowy handlowej. [przypis edytorski]
kontrakt socjalny — umowa społeczna, postulat J.J. Rousseau. [przypis edytorski]
kontrakt — tu: umowa przedmałżeńska, ustalająca sprawy majątkowe; intercyza. [przypis edytorski]
kontraktu towarzystwa umowy społecznej — termin upowszechniony przez Rousseau, przez Staszica rozumiany jako system zobowiązań wzajemnych jednostek oraz względem całości i rodu ludzkiego, wypływających z natury człowieka, która jest tworem Boga (jak u Buffona). [przypis redakcyjny]
kontrakty (starop.) — [tu:] umowy. [przypis redakcyjny]
kontrakty — zjazdy doroczne jakiejś prowincji dla załatwiania spraw handlowych i majątkowych. [przypis redakcyjny]
kontrakty — zjazdy szlachty na doroczne jarmarki dla celów handlowych i towarzyskich. Szczególnym powodzeniem cieszyły się kontrakty lwowskie, dubieńskie i kijowskie. [przypis redakcyjny]
kontralt (muz.) — najniższy głos żeński. [przypis edytorski]
kontramarka (daw.) — znaczek, numerek otrzymywany przy oddawaniu ubrania na przechowanie personelowi w teatrze, sali koncertowej itp. [przypis edytorski]
kontramarkarnia (daw.) — szatnia; od kontramarka (daw.): znaczek, numerek otrzymywany przy oddawaniu ubrania na przechowanie personelowi w teatrze, sali koncertowej itp. [przypis edytorski]
kontramarkarnia (daw.) — szatnia. [przypis edytorski]
kontramarkarnia — szatnia. [przypis edytorski]
kontramarkarnia — szatnia. [przypis redakcyjny]
kontramarka — znak wybijany dawniej na monetach; tu przen.: głowa. [przypis edytorski]
kontrapost — pozycja ciała, w której jego ciężar opiera się głównie na jednej nodze. [przypis edytorski]
kontrapost — pozycja, w której ciężar ciała opiera się głównie na jednej nodze. [przypis edytorski]
kontrapunkt i fuga (muz.) — terminy muzyczne. [przypis edytorski]
kontrapunkt (muz.) — technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym prowadzeniu kilku zharmonizowanych linii melodycznych. [przypis edytorski]
kontrawencja (łac.) — przekroczenie jakiegoś prawa, ustawy, umowy; termin najczęściej używany w odniesieniu do łamania praw celnych i podatkowych. [przypis edytorski]
kontredans — figurowy taniec towarzyski popularny we Francji pod koniec XVIII w. [przypis edytorski]
kontredans (fr. contredance) — figurowy taniec towarzyski popularny we Francji pod koniec XVIII w. [przypis edytorski]
kontredans (fr. contredance) — lub: kadryl. Nazwa pochodzi stąd, że w przeciwieństwie do tańców wirowych, tańczą go pary naprzeciw siebie. Kadryl był pierwotnie tańcem angielskim. Tańczono go w 4, 6 lub więcej par, z 5 lub 6 figurami. Muzyka w takcie 2/4 i 6/8 z 8–taktowymi repetycjami. [przypis redakcyjny]
kontredans — melodia tańca zbiorowego, w którym po dwie pary stoją naprzeciw siebie i wykonują różne figury. [przypis redakcyjny]
kontredans — rodzaj tańca z figurami. [przypis edytorski]
kontredans — rodzaj tradycyjnego tańca z figurami; tu żartob.: pojedynek. [przypis edytorski]
kontredans — taniec towarzyski z figurami. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy, figurowy taniec towarzyski pochodzenia angielskiego. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy, figurowy taniec towarzyski popularny w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy taniec towarzyski z figurami. [przypis edytorski]
kontredans — zbiorowy taniec z figurami, popularny w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]
kontrefekt (daw.) — portret, podobizna. [przypis edytorski]
kontrefekt — wizerunek, portret, obraz. [przypis edytorski]
kontrfort (z fr.) — mur poprzeczny, umacniający mur główny. [przypis edytorski]
kontrolerowie — dziś końcówka -owie w M lm przysługuje nazwom osób szacownych (profesorowie, senatorowie), w pozostałych zaś wypadkach stosuje się końcówkę -rzy (dyrektorzy, kontrolerzy). [przypis edytorski]
Kontroler (…) skazawszy ich na potrójną grzywnę, zrujnowawszy kosztami (…) kupił ich najlepsze grunty, nie wykładając grosza — Podobny wypadek zdarzył się w prowincji, w której mieszkam; kontrolera skarbowego zmuszono do zwrotu, ale go nie ukarano. [przypis autorski]
kontrolna — rejestrowana prostytutka. [przypis edytorski]
kontrordynans — przeciwrozkaz, rozkaz znoszący uprzednio wydane rozkazy. [przypis edytorski]
kontrować (przestarz., z łac.) — sprzeciwiać się, zaprzeczać. [przypis edytorski]
kontrować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
kontrowersja (daw.) — różnica zdań, rozbieżność stanowisk a. sądów; polemika, spór, dyskusja. [przypis edytorski]
kontrowersja (z łac.) — spór, sprzeczka, nieporozumienie. [przypis redakcyjny]
kontrowersja (z łac.) — tutaj: opis sprawy, składany przez strony po wyroku pisarzowi sądu. [przypis redakcyjny]
kontrowersji — sprzeciwu, sporu, w dawnej Polsce: opis sprawy, składany przez strony po wyroku pisarzowi sądu. [przypis redakcyjny]
kontrowers (z łac.) — sprzeczka, różnica zdań. [przypis edytorski]
kontrowertować — spierać się. [przypis redakcyjny]
kontrowertować — utrzymywać. [przypis redakcyjny]
kontrpara — przeciwpara; para, którą wpuszczano do cylindra parowego z odwrotnej strony tłoka w celu zahamowania jego ruchu. [przypis edytorski]
kontrpara — przeciwpara; para wpuszczana do cylindra maszyny parowej w celu zahamowania jej biegu. [przypis edytorski]
kontrprojekt — projekt, będący odpowiedzią na jakąś wcześniejszą propozycję. [przypis edytorski]
kontrsygnatura — kontrasygnata, drugi podpis wymagany na dokumencie. [przypis edytorski]
kontrtorpedowiec a. niszczyciel (wojsk.) — szybki, wielozadaniowy okręt, przeznaczony do ochrony własnych jednostek, walki z lotnictwem, okrętami podwodnymi i innymi jednostkami nieprzyjaciela. [przypis edytorski]
kontrybucja — daw.: danina na rzecz władcy lub państwa; dziś: okup wojenny, który pokonane państwo musi zapłacić państwu zwycięskiemu. [przypis edytorski]
kontrybucja — dodatkowy, stały podatek w wysokości 10% rocznego dochodu, nałożony przez władze ros. na polskich posiadaczy ziemskich po powstaniu styczniowym. [przypis edytorski]
kontrybucja — okup wojenny, który pokonane państwo musi zapłacić państwu zwycięskiemu. [przypis edytorski]
kontrybucja — opłata przymusowa. [przypis redakcyjny]
kontrybucja — opłata wnoszona przez pokonanego na rzecz zwycięzcy. [przypis edytorski]
kontrybucja (z łac. contributio: składka) — pieniądze, które zwyciężeni muszą zapłacić zwycięzcy; podatek wojenny. [przypis edytorski]
kontrybucja — zobowiązanie finansowe pokonanego kraju wobec zwycięskiego. [przypis edytorski]
kontry (z ang. country) — kraj. [przypis edytorski]
kontuar — lada. [przypis edytorski]
kontuar — lada sklepowa. [przypis edytorski]
kontuar — lada sklepowa; tu: pomieszczenie na zapleczu. [przypis edytorski]
kontuar — lada w barze. [przypis edytorski]
kontuar — mebel, lada oddzielająca sprzedawcę lub barmana od klientów. [przypis edytorski]
kontumacyjalny — kontumacjalny; zaoczny. [przypis edytorski]
kontumelia (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
kontumelia — zniewaga. [przypis redakcyjny]
konturna — kontury. [przypis edytorski]
kontusz (daw.) — staropolski strój męski. [przypis edytorski]
kontusze — starop. męski strój wierzchni, tradycyjny ubiór szlachty polskiej tamtego okresu; długa, zapinana z przodu suknia z rozcinanymi rękawami. [przypis edytorski]
kontusz i żupan — elementy tradycyjnego polskiego stroju szlacheckiego. [przypis edytorski]
kontusz i żupan — najważniejsze elementy narodowego stroju szlachty polskiej, noszonego także przez mieszczaństwo: strojna męska szata wierzchnia (kontusz) oraz szata spodnia (żupan). [przypis edytorski]
kontusz — męska suknia z rozciętymi rękawami i zapinana z przodu; tradycyjny (choć o kroju zapożyczonym ze wschodu i szyty z orientalnych materiałów) strój szlachty polskiej. [przypis edytorski]
kontusz — męski płaszcz z rozciętymi rękawami, noszony daw. przez szlachtę; tu: symbol sarmatyzmu i szlacheckiego konserwatyzmu. [przypis edytorski]
kontusz — odświętny męski płaszcz. [przypis edytorski]
kontuszowiec — szlachcic reprezentujący tradycyjne poglądy. [przypis edytorski]
kontusz — staropolska szata wierzchnia z rękawami rozciętymi od pach do łokci, tak aby widać było żupan. [przypis edytorski]
kontusz — staropolski strój męski, długa suknia zapinana z przodu. [przypis edytorski]
kontusz — staropolski wierzchni strój męski. [przypis edytorski]
kontusz — starop. wierzchni strój męski. [przypis redakcyjny]
kontusz — wierzchni strój męski, długa suknia zapinana z przodu, z rozciętymi rękawami. [przypis edytorski]
kontusz — wierzchni strój męski z rozciętymi rękawami, zapinany z przodu; tradycyjny strój szlachty polskiej. [przypis edytorski]
kontusz — wzięty wraz z nazwą od Węgrów i Turków, nie był wcale rodowitym strojem polskim, jak mniema Kitowicz. [przypis redakcyjny]
kontyna — świątynia. [przypis edytorski]
kontyna — świątynia słowiańska. [przypis edytorski]
kontynencja — umiarkowanie, miara. [przypis redakcyjny]
kontyngencja — przypadkowość, (mat.) współzależność statystyczna. [przypis edytorski]
kontyngencja — przypadkowość. [przypis edytorski]
kontyngens — określona liczba wojska, którą dawniej miało obowiązek wystawić dane państwo, miasto itp. [przypis edytorski]
