Przypisy

niesporo — niełatwo, z trudnością. [przypis edytorski]

niesporo — nieszybko, niełatwo. [przypis edytorski]

niesporo — nieszybko. [przypis edytorski]

niesporo — powoli, opieszale, nie najlepiej. [przypis edytorski]

niesporo — powoli. [przypis edytorski]

niesporo (przestarz.) — wolno, nieszybko. [przypis edytorski]

niesporo — z trudem, niełatwo. [przypis edytorski]

niespory (aw.) — niechętny. [przypis edytorski]

niespory (daw.) — nieduży. [przypis edytorski]

niespory — mały, wolny. [przypis edytorski]

niespory — nieprędki, powolny. [przypis edytorski]

nie sposób — nie można, nie ma sposobu, nie ma jak. [przypis edytorski]

Nie spotkałem dotąd kobiety, z którą bym dziecko mieć pragnął — F. Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra, Część III, Siedem pieczęci, 1. [przypis edytorski]

nie spotkaliżeście (daw.) — konstrukcja z partykułą -że między tematem a końcówką czasownika; znaczenie: czyż nie spotkaliście. [przypis edytorski]

nie spowijaż (daw.) — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy nie spowija, czyż nie spowija. [przypis edytorski]

niesprawą — nie w szyku. [przypis edytorski]

Niesprawiedliwie sądzą chłopców, ale sami są winni — najprawdopodobniej zdanie należało by uzupełnić: (…) ale chłopcy sami są winni. [przypis edytorski]

niesprawiony (starop.) — nieuprawiany. [przypis edytorski]

nie sprzężon — dziś popr.: niesprzężony. [przypis edytorski]

nie stać czegoś — nie starczyć, zabraknąć. [przypis edytorski]

nie stać (daw.) — nie wystarczyć. [przypis edytorski]

nie stać (daw.) — zabraknąć, nie starczyć. [przypis edytorski]

nie stać o coś (daw.) — nie dbać o coś, nie zabiegać. [przypis edytorski]

nie stać o coś (daw.) — nie dbać o coś. [przypis edytorski]

nie stać o coś — nie dbać o coś. [przypis edytorski]

nie stać o coś, o kogoś (daw.) — nie dbać o coś, o kogoś; nie zabiegać. [przypis edytorski]

nie stać o co (starop.) — nie zabiegać o coś; nie dbać o coś. [przypis edytorski]

nie staje (daw.) — brakuje. [przypis edytorski]

nie staje (daw.) — nie starcza. [przypis edytorski]

nie staje (daw.) — nie wystarcza; brakuje. [przypis edytorski]

nie staje (daw.) — nie wystarcza. [przypis edytorski]

nie staje pieniędzy — w znaczeniu: skończyły się pieniądze, od hebr. אָפֵס (afes): ‘skończyć się, dojść do końca’, we współczesnym hebrajskim efes oznacza ‘zero’. [przypis edytorski]

nie staje — tu: brakuje. [przypis edytorski]

nie stało czegoś (daw.) — zabrakło czegoś. [przypis edytorski]

nie stało (daw.) — nie starczyło; zabrakło. [przypis edytorski]

nie stało (daw.) — nie wystarczyło. [przypis edytorski]

nie stało (daw.) — zabrakło; nie starczyło. [przypis edytorski]

nie stało (daw.) — zabrakło. [przypis edytorski]

nie stało (daw.) — zabrakło. [przypis edytorski]

nie stało — nie starczyło. [przypis edytorski]

nie stało — nie starczyło, zabrakło. [przypis edytorski]

nie stało wody — midrasz sugeruje, że Sara rzuciła złe oko na Iszmaela, dostał on gorączki, a ludzie w gorączce wypijają dużo wody, dlatego wody nie wystarczyło, zob. Raszi do 21:14 i 15. [przypis edytorski]

nie stało — zabrakło. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — nie będzie. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — nie będzie więcej. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — nie będzie; zabraknie. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — nie starczy, nie będzie. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — nie starczy. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — zabraknie, nie będzie. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — zabraknie, nie będzie. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — zabraknie, nie starczy. [przypis edytorski]

nie stanie (daw.) — zabraknie. [przypis edytorski]

nie stanie — nie będzie stać. [przypis edytorski]

nie stanie — nie będzie, zabraknie. [przypis edytorski]

nie starczyć się w słowie (daw.) — nie dotrzymać słowa. [przypis edytorski]

nie starczy w słowie — nie dotrzymuje słowa. [przypis edytorski]

nie (starop. forma) — dziś B.lm: (między) nich. [przypis edytorski]

niestateczny (starop.) — niestały, zmienny. [przypis edytorski]

niestatek (daw.) — niedostatek. [przypis edytorski]

niestatek (daw.) — niestateczność, nieustatkowanie; niepokój. [przypis edytorski]

niestatek — niestateczność, zmienność. [przypis edytorski]

niestatek (starop.) — niestateczność, lekkomyślność. [przypis edytorski]

nie statkować (daw.) — nie wystarczać, tu: nie nadążać. [przypis edytorski]

nie stawa a. nie staje — brak, nie starcza. [przypis edytorski]

nie stawać — brakować, nie starczać. [przypis edytorski]

nie stawać czegoś — brakować czegoś. [przypis edytorski]

nie stawać czegoś (daw.) — nie starczać, brakować. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — brakować czego. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — brakować. [przypis edytorski]

nie stawać (daw., gw.) — nie starczać. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — nie dostawać; nie starczać; brakować. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — nie starczać, nie wystarczać. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — nie starczać. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — nie wystarczać, brakować. [przypis edytorski]

nie stawać (daw.) — nie wystarczać. [przypis edytorski]

nie stawa (daw.) — nie starcza. [przypis edytorski]

nie stawa (starop. forma) — nie starcza; braknie. [przypis edytorski]

niestetysz (starop. forma ort.) — niestety; niestetyż. [przypis edytorski]

niestetysz (starop. forma ort.) — niestetyż (forma z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż); niestety. [przypis edytorski]

niestetysz (starop. forma ort.) — niestetyż; niestety. [przypis edytorski]

niestetysz (starop.) — niestety (ew. konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż: niestetyż). [przypis edytorski]

Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela — Ps, 22, 12 (cytat za Biblią Tysiąclecia). [przypis edytorski]

nie stoi o gwinee — nie dba o pieniądze. [przypis edytorski]

nie stoi o tę godność (daw.) — nie zależy mu na tej godności. [przypis edytorski]

nie stoi za jaje (daw., przysł.) — nie jest nic warte. [przypis edytorski]

nie stoję (daw.) — nie dbam. [przypis edytorski]

nie stoję o to prawo — nie dbam o to prawo. [przypis edytorski]

nie stoję (…) o wdzięczność (daw.) — nie zależy mi na wdzięczności. [przypis edytorski]

niestosunek (daw.) — brak odpowiedniości, należytej proporcji. [przypis edytorski]

niestosunek (daw.) — brak proporcji. [przypis edytorski]

niestotyż — dziś: niestetyż; niestety. [przypis edytorski]

Niestr — dziś popr.: Dniestr. [przypis edytorski]

niestrojny (daw.) — niewłaściwy, nienależyty. [przypis edytorski]

niestworność (daw.) — niesforność, niezgoda. [przypis edytorski]

niesubordynacja (z łac.) — nieposłuszeństwo. [przypis edytorski]

nieswarny — niekłótliwy; por. swarzyć się, swary. [przypis edytorski]

nie syte (starop. forma ort.) — dziś popr.: niesyte. [przypis edytorski]

Nieszawa — polskie miasto, położone w województwie kujawsko-pomorskim. [przypis edytorski]

nieszczęście rozpoczęło się w Monachium, podówczas bowiem po raz pierwszy ofiara stanęła samotna — chodzi o układ podpisany w Monachium 30 września 1938 r. przez szefa rządu Wielkiej Brytanii, Neville'a Chamberlaina wespół z reprezentującymi: Francję Édouardem Daladierem, Włochy Benito Mussolinim i Niemcy Adolfem Hitlerem; układ monachijski (zwany też dyktatem monachijskim) stanowił porozumienie dotyczące przyłączenia do III Rzeszy Niemieckiej części terytoriów Czechosłowacji, mianowicie Kraju Sudetów, na pograniczu z Niemcami i Austrią, zamieszkanego w większości przez ludność niemiecką. Czechosłowacja, której terytorium i suwerenność stanowiły przedmiot obrad i decyzji, nie była reprezentowana; po uzgodnieniu procedur i terminów oderwania regionu sudeckiego od Czechosłowacji (tj. pozbawienia jej 40% potencjału ekonomicznego oraz naturalnej linii obrony w razie niemieckiej agresji), wezwano ją do wysłania do Monachium swojego delegata, którego rola ograniczyła się do przeczytania i podpisania tekstu postanowień wręczonego mu przez premiera Chamberlaina. [przypis edytorski]

Nieszczęście własne moje przewyższa nadzieje — Racine, Andromacha, akt V, scena 5. [przypis edytorski]