Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 124093 przypisów.
Tuilerie — dzielnica Paryża między Luwrem a Sekwaną, znana z ogrodów. [przypis edytorski]
Tuilerie — ogrody i istniejące do 1871 r. założenie pałacowe, położone między Luwrem a Sekwaną. [przypis edytorski]
Tuilerie — paryskie ogrody i istniejący do 1871 pałac, położone między Luwrem a Sekwaną. [przypis edytorski]
Tuileries a. Tuilerie — jedna z dzielnic Paryża, znajdująca się w samym jego centrum, pomiędzy Luwrem, placem Zgody a rzeką Sekwaną. Znajdujące się w Tuileriach ogrody od czasów rewolucji francuskiej służą jako park miejski. [przypis edytorski]
Tuileries — dzielnica Paryża między Luwrem a Sekwaną, znana z ogrodów. [przypis edytorski]
Tuileries — nieistniejący pałac władców francuskich, położony w Paryżu, spłonął w 1871 podczas Komuny Paryskiej. [przypis edytorski]
Tuillerie — dzielnica w Paryżu, między Luwrem, Placem Zgody i Sekwaną. [przypis edytorski]
tu i owdzie — dziś popr.: tu i ówdzie. [przypis edytorski]
tu i owdzie — dziś: tu i ówdzie. [przypis edytorski]
tuizm — neologizm od łac. tu: ty. [przypis edytorski]
Tu jest Ameryka albo nigdzie! — odniesienie do słów Horacego (Listy I, XVII, w. 39): Tu jest lub nigdzie to, czego szukamy (Hic est aut nusquam quod quaerimus). [przypis edytorski]
Tu już wpakowali nas na wielki statek — linia kolejowa docierała wówczas do tylko Niżnego Nowogrodu, odcinek do Kazania był jeszcze w budowie. [przypis edytorski]
Tukaj — tytułowy bohater ballady Mickiewicza, zawiera pakt z diabłem i szuka wiernego przyjaciela, który podejmie się w razie jego śmierci pociąć ciało na ćwierci i nasmarować przywracającym do życia wywarem. [przypis edytorski]
tukao — właśc. tukan, gatunek dużego ptaka z rodziny tukanowatych. [przypis edytorski]
Tukidydes (ok. 460–ok. 400 p.n.e.) — grecki historyk i dowódca wojskowy, autor monografii Wojna peloponeska; jako pierwszy postulował zasady obiektywizmu i krytycznego podejścia do źródeł w dziejopisarstwie. [przypis edytorski]
Tukidydes (ok. 460–ok. 400 p.n.e.) — gr. historyk i dowódca wojskowy, autor monografii Wojna peloponeska; jako pierwszy postulował zasady obiektywizmu i krytycznego podejścia do źródeł w dziejopisarstwie. [przypis edytorski]
Tukidydes (ok. 480–ok. 400 p.n.e.) — historyk grecki, Ateńczyk, autor dzieła Wojna peloponeska; przyjęte przez niego zasady rzetelności, krytycznego podejścia do źródeł, bezstronności i nieodwoływania się do czynników nadnaturalnych w wyjaśnianiu przyczyn wydarzeń stały się standardami historiografii. [przypis edytorski]
Tukidydes, syn Melezjasza (V w. p.n.e.) — ateński arystokrata o twardych zasadach moralnych, przywódca opozycji konserwatywnej; zaatakował program Peryklesa, zgodnie z którym fundusze Ateńskiego Związku Morskiego, przeznaczone na stworzenie wspólnej obrony przed atakiem Persji, zostały użyte na wzniesienie w Atenach monumentalnych budowli (m.in. Partenonu); poddany procedurze ostracyzmu, został wygnany z Aten (ok. 442). [przypis edytorski]
Tukidydes, właśc. Tucydydes — historyk ateński z V w. p.n.e, autor Wojny peloponeskiej. [przypis edytorski]
Tukidydes z Aten (ok. 480–ok. 400 p.n.e.) — grecki historyk, autor dzieła Wojna peloponeska; przyjęte przez niego zasady rzetelności, krytycznego podejścia do źródeł, bezstronności i nieodwoływania się do czynników nadnaturalnych w wyjaśnianiu przyczyn wydarzeń stały się standardami historiografii. [przypis edytorski]
Tu kończy się komedia Szekspira. W pierwotnej sztuce, którą on obrobił, następujący znajduje się — komentarz J. I. Krawszewskiego. [przypis edytorski]
tuk — reginalizm poznański: szpik kostny. [przypis edytorski]
tuk — szpik kostny. [przypis edytorski]
tułactwo — wygnanie, błąkanie się, emigracja. [przypis edytorski]
Tułacz — Żyd wieczny tułacz, 10-tomowa powieść Eugène Sue (właśc. Marie-Joseph Seue) (1804–1857), wyd. 1844–1845. [przypis edytorski]
tułała się — hebr. תָּעָה (taa): ‘błąkać się, błądzić, zbłądzić’. Midrasz interpretuje to jako jej powrót do bałwochwalstwa, zob. Raszi do 21:14. Z tego powodu, że „tułała się w pustyni”, skończyła się jej woda, «gdyby szła prostą drogą, to wody, której dał jej Abraham, wystarczyłoby jej aż do gospody», zob. Raszbam do 21:14. [przypis edytorski]
Tuła — miasto w europejskiej części Rosji, ok. 200 km na płd. od Moskwy; w XIX w. ośrodek jubilerstwa oraz produkcji samowarów. [przypis edytorski]
Tuła — miasto w Rosji środkowej, ok. 200 km od Moskwy, w XIX w. stolica guberni, ważny ośrodek metalurgii i przemysłu zbrojeniowego, słynna także z produkcji samowarów. [przypis edytorski]
tułowu — dziś popr. forma D. lp: tułowia. [przypis edytorski]
tułowu — dziś: tułowia. [przypis edytorski]
tułowy — dziś popr. forma: tułowia. [przypis edytorski]
tułowy — tułowia (lm od: tułów); tu przen.: ciała. [przypis edytorski]
tułub (daw.) — ciało, trup, zwł. bezgłowy. [przypis edytorski]
tułub — futro, zwł. owcze. [przypis edytorski]
tułub (ros. тулуп) — kożuch, szuba; tu: sutanna, ornat. [przypis edytorski]
tułub (ros. тулуп, z tur. tulup: skóra, futro) — kożuch. [przypis edytorski]
tułup — długi kożuch z rękawami. [przypis edytorski]
tułup (z ros. тулуп: szuba, długie futro) — tu: okrycie zimowe, palto. [przypis edytorski]
tulać (gw.) — turlać. [przypis edytorski]
Tu las był rzadszy (…) — fragm. IV księgi Pana Tadeusza A. Mickiewicza zatytułowanej Dyplomatyka i łowy. [przypis edytorski]
Tu l'as voulu (fr.) — chciałeś tego. [przypis edytorski]
tu l'as voulu (fr.) — chciałeś tego. [przypis edytorski]
tulec a. tuł (starop.) — także: tula, tuleja; kołczan. [przypis edytorski]
Tulia właśc. Tullia Młodsza — etruska księżniczka, żona Tarkwiniusza Pysznego; zapisała się w tradycji jako kobieta ambitna i wyjątkowo okrutna, ponieważ razem z mężem zaplanowała zamach na swojego ojca i zbezcześciła jego zwłoki. [przypis edytorski]
tulić — tu: tulić się. [przypis edytorski]
Tullus Hostilius — legendarny trzeci król Rzymu. [przypis edytorski]
Tullus Hostiliusz (673–642 p.n.e) — legendarny trzeci król Rzymu, zdobywca Alba Longa, znany z bogactwa. [przypis edytorski]
Tully — Marcus Tullius Cicero (106 BC–43 BC), Roman politician, philosopher, renowned orator and writer. [przypis edytorski]
Tulon — miasto portowe w płd. Francji. [przypis edytorski]
Tuluza — miejscowość i gmina we Francji, stolica regionu Oksytania. [przypis edytorski]
tumak — kuna leśna, niewielki ssak drapieżny z rodziny łasicowatych. [przypis edytorski]
tuman — chmura, kłęby gęstego dymu, mgły lub oparów. [przypis edytorski]
Tuman czy co? — zastanawia się, czy dobrze widzi, czy coś mu wzroku nie mami; tuman: mgła a. kurzawa. [przypis edytorski]
tuman (daw.) — mgła. [przypis edytorski]
tumanić (pot.) — zwodzić, oszukiwać, ogłupiać kogoś. [przypis edytorski]
tuman — kłąb czegoś sypkiego (np. płatów śniegowych) lub lotnego (pary wodnej) unoszący się w powietrzu i powodujący jego nieprzejrzystość. [przypis edytorski]
tuman — kłęby czegoś sypkiego (np. płatów śniegowych) lub lotnego (pary wodnej) unoszące się w powietrzu i powodujące jego nieprzejrzystość; poet.: mgła, opary. [przypis edytorski]
tuman — mgła, opary; kłąb czegoś sypkiego (np. kurzu) lub lotnego (pary wodnej) unoszący się w powietrzu i powodujący jego nieprzejrzystość. [przypis edytorski]
tuman — mgła. [przypis edytorski]
tuman (poet.) — gęsta mgła; opary. [przypis edytorski]
tuman — tu: kłąb. [przypis edytorski]
tuman — tu: mgła. [przypis edytorski]
tuman — unoszący się w powietrzu kłąb kurzu bądź kropel wody. [przypis edytorski]
tuman — unoszący się w powietrzu kłąb kurzu lub kropel wody. [przypis edytorski]
tumany — kłęby. [przypis edytorski]
tuman (z ros.) — mgła; „puszczać tuman” znaczy tu „kłamać”. [przypis edytorski]
tuman (z ros.) — tu: mgła. [przypis edytorski]
tum (archit.) — średniowieczna nazwa katedry lub kolegiaty. [przypis edytorski]
tum — budynek kościelny wyższej rangi, katedra lub kolegiata, wybudowana w okresie średniowiecza. [przypis edytorski]
tum (daw.) — kościół katedralny. [przypis edytorski]
tum (daw.) — kościół, świątynia, katedra. [przypis edytorski]
tum (daw.) — kościół, świątynia. [przypis edytorski]
tum (daw.) — średniowieczny kościół katedralny lub kolegiata. [przypis edytorski]
tum (daw.) — świątynia. [przypis edytorski]
tum ją zobaczył — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: tu ją zobaczyłem. [przypis edytorski]
tum jest — tu jestem. [przypis edytorski]
tum — katedra. [przypis edytorski]
tum — kościół, katedra. [przypis edytorski]
tumor (daw.) — guz uciskający sąsiednie tkanki, nowotwór. [przypis edytorski]
tumor (łac.) — guz nowotworowy. [przypis edytorski]
tumor paedagogicus, właśc. timor paedagogicus (łac.) — gra słów, zamiast timor paedagogicus: lęk przed nauczycielem (tj. szacunek dla autorytetu), dowcipny autor listu pisze tumor: guz. [przypis edytorski]
tum — średniowieczna katedra. [przypis edytorski]
tum — średniowieczna nazwa katedry. [przypis edytorski]
tum — świątynia. [przypis edytorski]
tum św. Szczepana — gotycka katedra św. Szczepana, jeden z symboli Wiednia, najważniejsza świątynia w stolicy Austrii. [przypis edytorski]
tumski (daw.) — (o kościele) katedralny a. kolegiacki. [przypis edytorski]
tum — staropolskie określenie katedry lub kolegiaty. [przypis edytorski]
tum (…) trząsł — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika: tu trząsłem. [przypis edytorski]
Tumu a. Atum — bóg stwórca, bóstwo solarne powiązane z Re. [przypis edytorski]
tumult (daw.) — zamieszki. [przypis edytorski]
tumult (daw.; z łac. tumultus: zgiełk, rozruch) — zamieszki (często na tle wyznaniowym); zamieszanie, zamęt; tu forma zdr.: tumulcik. [przypis edytorski]
tumult (daw., z łac. tumultus: zgiełk, zamęt, starcie) — rozruchy, zamieszki. [przypis edytorski]
tumult — tu: zamieszki. [przypis edytorski]
tumult — zamieszanie. [przypis edytorski]
tumult — zamieszanie, zgiełk spowodowany wieloma osobami będącymi w ruchu. [przypis edytorski]
tumult — zamieszki, zgiełk. [przypis edytorski]
tumult — zgiełk, zamieszanie. [przypis edytorski]
tumult — zgiełk, zamieszanie spowodowane ruchem wielu osób. [przypis edytorski]
tumult (z łac.) — zamieszanie. [przypis edytorski]
tumult (z łac.) — zamieszanie, zamęt, niepokój. [przypis edytorski]
