Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 120423 przypisów.
wiater (gw.) — wiatr. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
wiater (gw.) — wiatr; tu: powonienie, węch. [przypis edytorski]
wiater (reg.) — dziś popr.: wiatr. [przypis edytorski]
wiatra — dziś popr. forma: wiatru. [przypis edytorski]
wiatrek (starop. forma) — wiaterek. [przypis edytorski]
wiatróm — dziś popr. forma C. lm: wiatrom. [przypis edytorski]
wiatrówka — tu: prosta w kroju kurtka, używana przez radykałów, wyraźnie odróżniająca noszącego od osoby o umiarkowanych poglądach, wychodzącej na ulicę w eleganckim płaszczu. [przypis edytorski]
wiatrówka — tu: prosta w kroju kurtka, używana przez radykałów, wyraźnie odróżniająca noszącego od osoby o umiarkowanych poglądach, wychodzącej na ulicę w eleganckim płaszczu. [przypis edytorski]
Wiatr od morza — zbiór opowiadań, bajek, reportaży i relacji historycznych dotyczących m. in. Pomorza, autorstwa Stefana Żeromskiego, wyd. 1922. [przypis edytorski]
Wiatrom rozumie (…) — zna zjawiska meteorologiczne. [przypis edytorski]
wiatronogi (poet.) — szybki w biegu, pędzący jak wiatr. [przypis edytorski]
wiatry — chodzi o Eurosa i Notosa. [przypis edytorski]
wiatrze — dziś popr.: wietrze. [przypis edytorski]
wiatyk (łac. viaticum: prowiant na drogę) — w chrześcijaństwie (zwł. w katolicyzmie) komunia święta podawana choremu na łożu śmierci; stanowi ona pokarm w drodze do życia wiecznego: stąd nazwa. [przypis edytorski]
wiatyk — w chrześcijaństwie (zwł. w katolicyzmie) komunia podawana choremu na łożu śmierci. [przypis edytorski]
wiatyk — w chrześcijaństwie (zwł. w katolicyzmie) komunia święta podawana choremu na łożu śmierci. [przypis edytorski]
wiatyk — w Kościele katolickim komunia udzielana umierającemu. [przypis edytorski]
wiatyk (z łac. viaticum: prowiant na drogę) — w chrześcijaństwie (zwł. w katolicyzmie) komunia święta podawana choremu na łożu śmierci; ma ona stanowić „pokarm w drodze do życia wiecznego”: stąd nazwa. [przypis edytorski]
Wiaziemski, Piotr (1792–1878) — ros. książę, poeta, krytyk literacki; przyjaciel Puszkina. [przypis edytorski]
wić — tu: wezwanie. [przypis edytorski]
wić — wezwanie na wyprawę wojenną. [przypis edytorski]
wic (daw., z niem. Witz) — dowcip, żart. [przypis edytorski]
wicehrabia d'A… — d'Arlincourt. [przypis edytorski]
wicehrabia Demostenes — Louis François Sosthènes de La Rochefoucauld (1785–1864), francuski polityk, ultrarojalista; 5 grudnia 1815 ośmieszył się publicznie, kiedy po jego mowie w parlamencie hrabia d'Artois, późniejszy król Karol X, skomplementował go, iż przemawia jak Demostenes (znakomity ateński mówca, słynny z żarliwych mów w obronie demokracji przeciwko królowi Macedonii Filipowi). La Rochefoucauld odpowiedział wówczas: „Sire, nawet jeśli nie mam elokwencji Demostenesa, to przynajmniej mam jego miłość do króla”. Za panowania Karola X La Rochefoucauld został Dyrektorem Generalnym Sztuk Pięknych (1824–1830); zyskał wówczas rozgłos, wydając zarządzenie regulujące długość sukni tancerek w Operze oraz nakazując umieszczenie listków figowych na posągach w Luwrze. [przypis edytorski]
wicehrabia Sidmouth, właśc. Henry Addington (1757–1844) — brytyjski mąż stanu, premier w latach 1801–1804, po zawarciu traktatu w Amiens w 1802 r. i rozpadzie drugiej koalicji antynapoleońskiej został zmuszony do złożenia urzędu na rzecz Williama Pitta Młodszego; zasłynął następnie jako bezwzględny i niezwykle skuteczny polityk na stanowisku ministra spraw zagranicznych, sprawując ten urząd (utworzony w 1782 r.) przez dziesięć lat (1812–1822). [przypis edytorski]
wicehrabia — tytuł odnoszący się do rodziny hrabiowskiej, gdzie tytuł hrabiego przypadał najstarszemu członkowi rodu, zaś tytuł wicehrabiego jego synowi; funkcjonował także we Francji jako samodzielny tytuł arystokratyczny, nadawany rodzinom bez tytułu hrabiowskiego. [przypis edytorski]
wicerej, wicereg (daw.) — wicekról, zastępca lub namiestnik króla. [przypis edytorski]
wicesgerent — (daw., z łac. vices: zastępca; gerent: osoba działająca, wykonawca) — w XVIII w. urzędnik powoływany przez starostów grodzkich do wykonywania wyroków. [przypis edytorski]
wicesgerent — namiestnik królewski. [przypis edytorski]
wicesgerent (przestarz., z łac. vices: zastępca; gerent: osoba działająca, wykonawca) — w XVIII w. urzędnik powoływany przez starostów grodzkich do wykonywania wyroków. [przypis edytorski]
Wicetr — zamek, w czasach Villona będący w ruinie. [przypis edytorski]
wicher — tu: wichrzyciel. [przypis edytorski]
w ich miejscu — dziś popr.: na ich miejscu. [przypis edytorski]
wichr — dziś popr.: wicher. [przypis edytorski]
wichr — dziś: wicher. [przypis edytorski]
Wichrowate linie — tytuł nieopublikowanego zbioru nowel Grabińskiego. [przypis edytorski]
Wichrowe wzgórza (ang. Wuthering Heights) — powieść Emily Brontë (1818–1848), opublikowana pod pseudonimem Ellis Bell w 1847 r. [przypis edytorski]
Wichrowe wzgórza — powieść Emily Brontë (1818–1848), opublikowana pod pseudonimem Ellis Bell w 1847 r. [przypis edytorski]
wichr (poet.) — wicher. [przypis edytorski]
wichr (poet.) — wicher, silny wiatr. [przypis edytorski]
wichr — popr.: wicher. [przypis edytorski]
wichr — skrócone od: wicher. [przypis edytorski]
wichry — dziś popr. forma N. lm: wichrami. [przypis edytorski]
wichry — dziś popr. N. lm: wichrami. [przypis edytorski]
wichrzysty (daw.) — pełen wichrów, wietrzny, burzliwy. [przypis edytorski]
wici — dawny sposób zwoływania wojowników na wyprawę wojenną. [przypis edytorski]
wici (daw.) — wezwanie na wojnę w formie gałązek (witek). [przypis edytorski]
wicie (gw.) — wiecie. [przypis edytorski]
wici — gałązki (witki); w dawnych czasach przysłanie ich oznaczało wyzwanie na wojnę. [przypis edytorski]
wicina — łódź służąca do spławiania towarów drogą rzeczną. [przypis edytorski]
wicina — łódź służąca do spławiania towarów na rzece. [przypis edytorski]
wicina — łódź służąca do spławiania towarów rzeką. [przypis edytorski]
wicina — statek rzeczny do spławiania towarów (jego odpowiednik używany na szlaku wiślanym nosił nazwę szkut). [przypis edytorski]
wicina — statek rzeczny służący do transportu towarów. [przypis edytorski]
wicina — statek rzeczny używany daw. na Litwie do spławiania towarów. [przypis edytorski]
wicinnik — człowiek ciągnący pod prąd w górę rzeki wicinę, tj. statek rzeczny służący do transportu towarów. [przypis edytorski]
wicinny handel — uprawiany z pomocą wicin, tj. statków rzecznych, którymi spławiano towary; tym sposobem np. z Litwy do Królewca transportowano zboże, len i konopie, zaś w drugą stronę płynęły ładunki z solą i śledziami. [przypis edytorski]
wiciokrzew — krzew lub pnącze charakteryzujące się czerwonymi jagodami. [przypis edytorski]
wiciokrzewowate, Caprifoliaceae (daw. biol.) — ob. przewiertniowate, rodzina roślin dwuliściennych; dawniej zaliczano do niej bez, współcześnie klasyfikowany jako rodzaj należący do rodziny bzowatych albo do piżmaczkowatych. [przypis edytorski]
wici — sygnał do walki: pęk witek, tj. cienkich gałązek lub sznurków, który władca przesyłał wasalom, by ich wezwać na wspólną wojnę; łuczywa do wici — pochodnie do podpalania ognisk, mających sygnalizować niebezpieczeństwo i wzywać do walki. [przypis edytorski]
wici — wezwanie na wojnę, pierwotnie w formie pęku witek (gałązek). [przypis edytorski]
wici — wezwanie na wojnę. [przypis edytorski]
wici — wezwanie na wojnę rozsyłane w formie gałązek (witek). [przypis edytorski]
wici — wezwanie na wojnę wysyłane w formie pęku powrozów lub gałązek (witek) wierzbowych. [przypis edytorski]
wici — znaki przekazywane od dworu do dworu, zwołujące na wiec lub wojnę. [przypis edytorski]
wic (pot.) — dowcip, żart. [przypis edytorski]
widać — dziś: widywać. [przypis edytorski]
Widać, że trzeba było — dziś: Widocznie trzeba było. [przypis edytorski]
widają (starop. forma) — widują (czynność wielokrotna). [przypis edytorski]
Widal, Fernand (1862–1929) — francuski lekarz i bakteriolog, znany z prac nad chorobami nerek, szczepieniami i diagnostyką duru brzusznego. [przypis edytorski]
widali — dziś popr. forma 3.os lm. cz. przesz.: widzieli. [przypis edytorski]
widali (starop. forma) — dziś: widywali. [przypis edytorski]
widali (starop. forma) — widywali. [przypis edytorski]
widamy — dziś popr. forma 3.oslm.cz.ter.: widujemy. [przypis edytorski]
widamy (starop.) — forma częstotliwa; dziś: widujemy. [przypis edytorski]
widamy (starop. forma) — dziś: widujemy. [przypis edytorski]
widamy (starop. forma) — widujemy. [przypis edytorski]
widamy (starop.) — widzimy, widujemy (czynność wielokrotna). [przypis edytorski]
wid — dziś: zwid, widzenie; obraz. [przypis edytorski]
wideński — dziś: wiedeński. [przypis edytorski]
wideta (daw.) — czujka. [przypis edytorski]
wideta (daw.) — posterunek strażniczy, warta; tu: straż przednia. [przypis edytorski]
wideta (daw.) — posterunek, warta, czujka. [przypis edytorski]
wideta (daw.) — warta; na widecie — na straży. [przypis edytorski]
wideta — posterunek. [przypis edytorski]
widłą — dziś popr. forma: widłami (tu prawdopodobnie forma wydłużona/skrócona dla zachowania rytmu jedenastozgłoskowca). [przypis edytorski]
wid'ma (ukr.) — wiedźma. [przypis edytorski]
widma (z ukr. відьма) — wiedźma, czarownica. [przypis edytorski]
widmy — dziś popr. forma N.lm: widmami. [przypis edytorski]
wid (neol.) — widok, widzenie. [przypis edytorski]
widno (…) było — dziś w tym znaczeniu: widać było. [przypis edytorski]
widno było — dziś w tym znaczeniu: widać było. [przypis edytorski]
widno było — dziś w tym znaczeniu: widać było; widoczne było. [przypis edytorski]
widno (…) było — dziś w : widać było. [przypis edytorski]
widno było między ich smugi — dziś: widać było między ich smugami. [przypis edytorski]
Widno było — widać było. [przypis edytorski]
widno było, że (…) — dziś w tym znaczeniu: widać było. [przypis edytorski]
widno (daw., gw.) — widocznie. [przypis edytorski]
widno (daw.) — tu: widać, widocznie. [przypis edytorski]
widno (daw.) — wiadomo. [przypis edytorski]
