Przypisy

Wszak myśmy z tego zrobili nazwiska, błyski i ogień wyzbierali skrzętnie — por. Juliusz Słowacki, Do Polski: Wszak myśmy z twego zrobili nazwiska pacierz, co płacze, i piorun, co błyska. [przypis edytorski]

wszakom (…) nosiła — konstrukcja z przestawną końcówką czasownika, inaczej: wszak nosiłam; przecież nosiłam. [przypis edytorski]

wszak — przecież. [przypis edytorski]

wszak to siostry twojego rodzica — jako bóg rzeczny Inachos, ojciec Io, był synem Okeanosa i Tetydy, a więc bratem Okeanid. [przypis edytorski]

wszakże (daw.) — jednak, przecież. [przypis edytorski]

wszakże (daw.) — jednak. [przypis edytorski]

wszakże (daw.) — przecież. [przypis edytorski]

wszakże (daw.) — tu: jednak, ale. [przypis edytorski]

wszakżem (…) znała; (…) miłegom ściskała — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: wszakże znałam, miłego ściskałam. [przypis edytorski]

Wszakże nie omyli nas w zapłacie on najłaskawszy niebieski ojciec , który i czaszę wody zimnej w imię swoje daną obiecał nagrodzić — zob. Mt 10, 42. [przypis edytorski]

wszakżeście słyszeli — wszakże słyszeliście (konstrukcja z przestawną końcówką czasownika). [przypis edytorski]

wszakżeśmy — skrócone od: wszakże jesteśmy. [przypis edytorski]

wszakże — tu: jednak. [przypis edytorski]

w szale Pentejowi Eumenid złych twarze (mit. gr.) — król Teb Penteusz opierał się wprowadzeniu kultu Dionizosa (w mit. rzym. Bachusa) w swoim państwie, za co bóg opętał szałem jego matkę i inne kobiety tebańskie, które rozszarpały nieposłusznego Penteusza. [przypis edytorski]

w szale — w oryginale rabies, czyli wścieklizna. [przypis edytorski]

W szapkie zołota (…) drugoho (ros.) — stary rosyjski olbrzym w czapie z litego złota wyczekiwał drugiego olbrzyma. [przypis edytorski]

w Szarakowę (daw.) — dziś: w Szarakową. [przypis edytorski]

wszarka (obelż.) — osoba podła, niemoralna. [przypis edytorski]

wszarz (obelż.) — osoba podła, niemoralna. [przypis edytorski]

wsza (starop.) — wszystka, cała; wszej biady: wszelkiej biedy. [przypis edytorski]

wszcząć się (daw.) — zacząć się. [przypis edytorski]

wszcząt (starop.) — doszczętnie. [przypis edytorski]

wszczęt — doszczętnie, całkowicie. [przypis edytorski]

wszczęty — zaczęty. [przypis edytorski]

wszczepił im w duszę jad, co ich będzie pożerać — Adam Mickiewicz, Konrad Wallenrod; cytat nieznacznie zmieniony, dostosowany do 3 os. lm. [przypis edytorski]

wszczynać — zaczynać. [przypis edytorski]

wszczynaż — znaczenie: czy się nie wszczyna; czy nie zaczyna się. [przypis edytorski]

wszędyć (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci, skróconą do -ć; wszędy: wszędzie. [przypis edytorski]

wszędy (daw., gw.) — wszędzie. [przypis edytorski]

wszędy (daw.) — wszędzie. [przypis edytorski]

wszędy — dziś popr.: wszędzie. [przypis edytorski]

wszędy (gw.) — wszędzie. [przypis edytorski]

wszędy (starop.) — wszędzie. [przypis edytorski]

wszędy — wszędzie. [przypis edytorski]

wszech (daw.) — wszystkich. [przypis edytorski]

wszechleśny — obejmujący cały las. [przypis edytorski]

wszechmocność (daw. forma) — dziś: wszechmoc. [przypis edytorski]

wszechnica (daw.) — uczelnia, uniwersytet. [przypis edytorski]

wszechnica — szkoła wyższa. [przypis edytorski]

wszechnica — uczelnia, uniwersytet. [przypis edytorski]

Wszechpotężnego, który cię pobłogosławi — Bóg Wszechpotężny pobłogosławi twoją ziemię deszczem i rosą, a twoje plemię potomstwem, zob. Radak do 49:25. [przypis edytorski]

wszech — przedrostek świadczący o najwyższym stopniu wzmożenia, a zarazem powszechności. [przypis edytorski]

wszechprzytomny (daw.) — wszechobecny. [przypis edytorski]

wszech rzeczy płodnej rodzicielki — ziemi. [przypis edytorski]

wszechświatu — gram. forma poprawna, dziś raczej: wszechświata. [przypis edytorski]

wszechwidny (daw.) — wszystko widzący. [przypis edytorski]

wszechwiedny — dziś: wszechwiedzący. [przypis edytorski]

wszechwłady — dziś popr.: wszechwładny. [przypis edytorski]

wsze (daw.) — skrócone od: wszystkie. [przypis edytorski]

wsze (daw.) — wszystkie. [przypis edytorski]

wszedł do namiotu Racheli — «Gdy wyszedł z namiotu Lei wrócił do namiotu Racheli, zanim przeszukał namioty służących, czemu? Bo znał ją, że lubiła szperać [wśród rzeczy]», zob. Raszi do 31:33. [przypis edytorski]

wszedłszy (…) bym poszedł — dziś: wszedłszy, by pójść. [przypis edytorski]

wszedł — tu: wzeszedł. [przypis edytorski]

wszedszy (starop. forma) — dziś popr.: wszedłszy. [przypis edytorski]

wszedszy (starop. forma) — wszedłszy. [przypis edytorski]

wszegoby sie napełniły (daw.) — dziś: napełniłyby się wszystkim. [przypis edytorski]

wszego (daw.) — całego. [przypis edytorski]

wszego (daw.) — wszystkiego. [przypis edytorski]

wszego obfituje (daw.) — obfituje we wszystko; ma wszystko. [przypis edytorski]

wszekom ja twoje dziecię (starop.) — przecież jestem twoim dzieckiem. [przypis edytorski]

wszeko (starop.) — wszak, wszelako; przecież. [przypis edytorski]

wszelaki — wszelki. [przypis edytorski]

wszelako (daw.) — jednak. [przypis edytorski]

wszelako (daw.) — różnie. [przypis edytorski]

wszelka władza od Boga pochodzi — Rz 13, 1. [przypis edytorski]

wszelkiego autoramentu — różnego rodzaju (pierwotnie matafora wojskowa, odnosząca się do rodzaju sił zbrojnych). [przypis edytorski]

wszelkiej nadziei próżen — pozbawiony wszelkiej nadziei. [przypis edytorski]

wszelkiemi — daw. forma N. i Msc. lm przymiotników r.ż. i r.n.; dziś tożsama z r.m.: wszelkimi. [przypis edytorski]

wszem (daw.) — wszystkim. [przypis edytorski]

wszem — dziś: całym. [przypis edytorski]

wszemi — wszystkimi. [przypis edytorski]

wszemu (daw.) — wszystkiemu, całemu. [przypis edytorski]

wszem — wszystkim. [przypis edytorski]

w sześćdziesiątym trzecim roku — tzn. w roku 1863, kiedy wybuchło powstanie styczniowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu. [przypis edytorski]

w sześćdziesiątym trzecim — tj. w czasie Powstania Styczniowego. [przypis edytorski]

wszeświat — dziś popr.: wszechświat. [przypis edytorski]

wszeteczeństwo (daw.) — rozwiązłość, nieprzyzwoitość, rozpusta. [przypis edytorski]

wszeteczeństwo (starop.) — nieprzyzwoity, gorszący postępek. [przypis edytorski]

wszeteczeństwo (starop.) — rozpusta, nieskromność. [przypis edytorski]

wszetecznicą — tu w znaczeniu: kobiety, która nie ma nikogo, kto by ją chronił, zob. Raszi do 34:31. [przypis edytorski]

wszetecznica — hebr. קְדֵשָׁה (kedesza) dosł. ‘poświęcona’. «Poświęcona temu i gotowa do nierządu», zob. Raszi do 38:21. [przypis edytorski]

wszetecznik (daw.) — rozpustnik, gorszyciel. [przypis edytorski]

wszeteczność (daw.) — nieprzyzwoity postępek, rozpusta. [przypis edytorski]

wszeteczność (daw.) — rozpusta; nieprzyzwoity postępek. [przypis edytorski]

wszeteczny (daw.) — brzydki a. nierządny. [przypis edytorski]

wszeteczny (daw.) — brzydki a. nierządny. [przypis edytorski]

wszeteczny (daw.) — nieprzyzwoity, bezwstydny; rozpustny. [przypis edytorski]

wszeteczny (daw.) — nierządny; bezwstydny, gorszący. [przypis edytorski]

wszeteczny (daw.) — nierządny. [przypis edytorski]

wszeteczny (starop.) — wszędobylski, wścibski, ciekawy; tu: wyuzdany. [przypis edytorski]

w szkole Blakewella — niestety, nie udało się ustalić, o jaką szkołę chodzi (być może błąd w nazwisku). [przypis edytorski]

wszów — dziś popr. forma D. lm: wszy. [przypis edytorski]

wszów (gw. forma) — wszy. [przypis edytorski]

wszrubować — dziś popr.: wśrubować, „wkręcić się” w środowisko. [przypis edytorski]

wszrubować się (daw., pot.) — wkręcić się, włączyć się do jakiegoś towarzystwa. [przypis edytorski]

wszrubowywać — wśrubowywać, wkręcać. [przypis edytorski]

w szturmie obrażonych (starop.) — tj. tych, którzy podczas szturmu doznali obrażeń. [przypis edytorski]

W Szwajcarii — poemat miłosny napisany przez Juliusza Słowackiego w latach 1835–1838, wydany w 1839 w Paryżu w tomie Trzy poemata. [przypis edytorski]

wszyćko (gw.) — wszystko. [przypis edytorski]

wszyscyby słuchali (starop.) — konstrukcja z przestawną końcówką trybu przypuszczającego czasownika; inaczej: słuchaliby wszyscy. [przypis edytorski]