Przypisy

kalikant (daw., z łac.) — człowiek obsługujący miechy tłoczące powietrze do piszczałek organów. [przypis edytorski]

kamaraderia a. kameraderia (daw.) — zażyłość koleżeńska, koleżeństwo. [przypis edytorski]

kamasz (daw.) — but, kapeć. [przypis edytorski]

kamasz (daw.) — but z wysoką cholewką. [przypis edytorski]

kamasz (daw.) — sznurowany but z cholewką. [przypis edytorski]

kamasz (daw.) — tu: ochraniacz na niski but, getr. [przypis edytorski]

kamasze (daw.) — męskie obuwie z wysokimi cholewami. [przypis edytorski]

kamelorowy (daw.) — zrobiony z kameloru; kamelor (z niem. Kamelhaar: wełna wielbłądzia): grube nici wełniane. [przypis edytorski]

kamera (daw.) — pokój, pomieszczenie. [przypis edytorski]

kamera (daw.) — zamknięte pomieszczenie. [przypis edytorski]

kampust (daw.) — maślanka, kwaśne mleko. [przypis edytorski]

kamracić się (daw.) — przyjaźnić się, mieć kogoś za towarzysza. [przypis edytorski]

kamrat (daw.) — kompan, towarzysz. [przypis edytorski]

kanaczek (daw.) — pieszczoszek. [przypis edytorski]

kanak (daw.) — naszyjnik. [przypis edytorski]

kancelista (daw.) — niższy urzędnik w kancelarii. [przypis edytorski]

kancelista (daw.) — urzędnik kancelarii. [przypis edytorski]

kancelista (daw.) — urzędnik kancelaryjny. [przypis edytorski]

kancelista (daw.) — urzędnik w kancelarii. [przypis edytorski]

kandyzowany (daw.) — smażony w cukrze. [przypis edytorski]

kanikuła (daw.) — wakacje. [przypis edytorski]

kanikuła (z łac., daw.) — wakacje letnie. [przypis edytorski]

kanikularny (daw.) — wakacyjny, letni. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — biuro, kancelaria; tu: biuro pośrednictwa pracy. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — biuro przedsiębiorstwa. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — biuro. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — śpiewak, kierownik chóru kościelnego. [przypis edytorski]

kantor (daw.) — śpiewak kościelny; przodownik chóru kościelnego lub muzyk prowadzący taki chór. [przypis edytorski]

kantorek (daw.) — biurko. [przypis edytorski]

kantynierka (daw.) — markietanka, kobieta wędrująca za wojskiem, zajmująca się drobnym handlem z żołnierzami, praniem, a niekiedy również świadcząca usługi seksualne. [przypis edytorski]

kapcan (daw.) — biedak. [przypis edytorski]

kapciuch (daw.) — woreczek, w którym trzymany jest tytoń. [przypis edytorski]

kapelmistrz (daw.) — kierownik orkiestry. [przypis edytorski]

kapelusz stosowany (daw.) — bikorn (dwuróg), rodzaj kapelusza popularnego w XVIII i XIX w., noszonego zwłaszcza przez oficerów w wojsku i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. [przypis edytorski]

kapelusz stosowany (daw.) — bikorn (dwuróg), rodzaj kapelusza powszechnego w XVIII i XIX w., szczególnie w wojsku i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. [przypis edytorski]

kapelusz stosowany (daw.) — bikorn (dwuróg), rodzaj kapelusza powszechnego w XVIII i XIX w., szczególnie w wojsku i w marynarce, kojarzonego często z Napoleonem Bonaparte. [przypis edytorski]

kapieć (daw.; gw.) — marnieć, niszczeć; ginąć, umierać. [przypis edytorski]

kapiszon (daw.) — kaptur przyszyty do płaszcza a. innego okrycia. [przypis edytorski]

kapitalnie (daw.) — głównie, przede wszystkim. [przypis edytorski]

kaplerzyk (daw.) — kołnierz, naszyjnik. [przypis edytorski]

karaban (daw.) — rodzaj krytego pojazdu. [przypis edytorski]

karabatalion (daw.) — batalion ustawiony w czworobok, w szyku obronnym. [przypis edytorski]

karać się (daw.) — brać sobie do serca przestrogę. [przypis edytorski]

karakon (daw.) — karaluch. [przypis edytorski]

karazjowy (daw.) — z grubego, taniego sukna. [przypis edytorski]

karbownik a. karbowy (daw.) — nadzorca robotników rolnych prowadzący rejestr ich pracy; nazwa pochodzi od kija, na którym nacinano karby, zapisując w ten sposób ilość wykonanej pracy. [przypis edytorski]

karbowy (daw.) — nadzorca robotników. [przypis edytorski]

karbowy (daw.) — nadzorca robotników rolnych; nazwa pochodzi od kija, na którym nacinano karby, zapisując w ten sposób ilość wykonanej pracy. [przypis edytorski]

karbowy (daw.) — osoba pilnująca pracy chłopów. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — czerwony kamień szlachetny. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — czerwony kamień szlachetny, rubin lub granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — czerwony kamień szlachetny (rubin) lub półszlachetny (granat). [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — kamień szlachetny: rubin a. granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — kamień szlachetny, rubin lub granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — rubin a. granat. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — rubin. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — szlachetny kamień koloru czerwonego. [przypis edytorski]

karbunkuł (daw.) — tu: kamień szlachetny; rubin a. granat. [przypis edytorski]

karburator (daw.) — gaźnik. [przypis edytorski]

karby (daw.) — dyscyplina. [przypis edytorski]

karceres (daw., z łac.) — dziś karcer; miejsce karnego zamknięcia, uwięzienia. [przypis edytorski]

karczunek (daw.) — karczowanie; usuwanie drzew, krzewów wraz z korzeniami. [przypis edytorski]

kares (daw.) — czułe słowo, pieszczotliwy gest. [przypis edytorski]

kares (daw.) — czuły gest lub słowo. [przypis edytorski]

karesować (daw., z fr.) — głaskać, pieścić. [przypis edytorski]

karetka (daw.) — kryty pojazd konny, zwykle specjalnego przeznaczenia. [przypis edytorski]

karetka pocztowa a. kareta pocztowa (daw.) — kryty pojazd konny, który oprócz korespondencji i paczek przewoził pasażerów. [przypis edytorski]

karło (daw.) — rodzaj fotela o krzyżujących się nogach. [przypis edytorski]

karło (daw.) — rodzaj niewysokiego krzesła z podłokietnikami, o nogach z przodu i z tyłu uformowanych w kształt cyfry X; niekiedy z oparciem, częściej bez, czasem wyściełane materiałem lub skórą. [przypis edytorski]

karło (daw.) — rodzaj niewysokiego krzesła z podłokietnikami, o nogach z przodu i z tyłu uformowanych w kształt cyfry X; niekiedy z oparciem, częściej bez, czasem wyściełane materiałem lub skórą. [przypis edytorski]

karmazyn (daw.) — szlachcic, który miał prawo noszenia karmazynowego żupana. [przypis edytorski]

karmazyn (daw.) — szlachcic wysokiego rodu. [przypis edytorski]

karm (daw.) — karma; pokarm. [przypis edytorski]

karm (daw.) — karma, pokarm. [przypis edytorski]

karm (daw.) — pokarm, karma. [przypis edytorski]

karmia (daw.) — karma, pokarm. [przypis edytorski]

karmia (daw.) — pokarm. [przypis edytorski]

karmia (daw.) — pokarm; tu: korzyść. [przypis edytorski]

karm (r.ż., daw.) — pokarm, pożywienie; karma. [przypis edytorski]

karm (r.ż., daw.) — pokarm, strawa. [przypis edytorski]

karm (rzecz. r.ż.; daw.) — pokarm, pożywienie; karma. [przypis edytorski]

karnet (daw.) — notes, notatnik. [przypis edytorski]

karota (daw.) — zbieranie datków na cele dobroczynne, kwesta. [przypis edytorski]

karować (daw.) — karać (w formie wyrażającej powtarzalność). [przypis edytorski]

karta okrętowa (daw.) — bilet na podróż statkiem. [przypis edytorski]

kartelusz (daw., ze śrdw. łac. cartellus: kartka) — kawałek zapisanego papieru (np. liścik, kwitek, afisz); pismo z wyzwaniem na pojedynek. [przypis edytorski]

kartelusz (daw., z łac.) — kawałek zapisanego papieru; kartka; ogłoszenie. [przypis edytorski]

kartować (daw.) — knuć, planować coś w tajemnicy przed kimś. [przypis edytorski]

kartownik (daw.) — karciarz, hazardzista. [przypis edytorski]

karuzel (daw.) — karuzela; dawna konna zabawa rycerska. [przypis edytorski]

karwas (gw.) a. karwasz (daw.) — tu: połeć, kawał. [przypis edytorski]

kary (daw.; z łac. currus: wóz, pojazd kołowy) — wozy do wywożenia śmieci miejskich; w Warszawie ich zajezdnia znajdowała się przy ul. Karowej. [przypis edytorski]

kasać się na coś (daw.) — kusić się o coś, dążyć do czegoś. [przypis edytorski]

kasarnia (daw.) — koszary. [przypis edytorski]

kasarnia (daw.; z niem. Kaserne) — budynek przeznaczony dla żołnierzy; koszary. [przypis edytorski]

kasarniany (daw.) — koszarowy. [przypis edytorski]

kastorowy (daw., z łac: castor: bóbr) — filcowy; kastor: gęsty materiał z sierści bobrowej używany do wyrobu kapeluszy. [przypis edytorski]

kaszę jeść z kim (daw.) — mieć z kim do czynienia. [przypis edytorski]

kasztelan (daw.) — urzędnik zarządzający grodem i podległym mu okręgiem. [przypis edytorski]

kasztel (daw.) — zameczek, niewielka twierdza. [przypis edytorski]