- Błogosławieństwo: 1
- Burza: 1
- Dusza: 1
- Las: 1
- Morze: 1
- Natura: 1
- Ogród: 1
- Prawda: 1
- Przekleństwo: 1
- Śmierć: 1
- Zdrada: 1
- Zwierzę: 1
Julian TuwimCzyhanie na BogaDusza
Apokalipsowego nosim w sobie zwierza.
Słowacki
1Objawia się. I nagłym, ukrytym odruchem
Chłośnie w twarz straszną prawdą — lub świetlistym duchem
Przepaja mnie: i zwodzi, mami i odurza…
5Lub targnie się — i ostrym mnie kantem ubodzie
W najczulszy nerw — i wstrząśnie całą mą istotą!
OgródAlbo przychodzi do mnie, gdy jestem w ogrodzie,
Sycąc dalekim wzrokiem zachodowe złoto.
10I w mglistych napomknieniach o czymś, co być może,
I w gęstwie niewidomej dumnych, starych lasów,
I w widmach, co rzucają gwiezdne łkania w morze.
I w tych, co przeklinają, w tych, co błogosławią,
15W tych, co Chrystusów zwodzą, całując obłudnie,
I w tych, co się w rozpuście pod krzyżami pławią.
Wszędzie jest!
DuszaDręczy, cieszy, marę zwątpień ciska,
Zachodzi z tyłu skrycie, w proch rzuca, uśmierza,
Ukaja i przeraża, w wszechświętości błyska!
20
Zwierzę— Apokalipsowego nosim w sobie zwierza.