Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | szwedzki | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11450 przypisów.
kismet (…) równie dobrze mógłby mówić o Mezopotamii — kismeth właśc. gismat: fatum, przeznaczenie; jest to wyraz arabski, używany przez mahometan, zatem zgoła obcy teologicznym i językowym wiadomościom lamy. Było to dlań jakby „tureckie kazanie”. [przypis tłumacza]
kismet (tur.) — u muzułmanów tureckich: przeznaczenie, los; słowo używane na terenach, które przez długi czas pozostawały pod panowaniem tureckim. [przypis edytorski]
kissjańskie — Kyssja (gr. Κισσία): bardzo żyzny rejon nad rzeką Choaspes (ob. Karche) w Suzjanie, w Persji; kissjańskie: perskie. [przypis edytorski]
Kis-wą — Kisielową, z domu Potocką. [przypis redakcyjny]
kiszka hegarowa — urządzenie służące do lewatywy. [przypis edytorski]
kiszka — tu: długa rura o niewielkiej średnicy. [przypis edytorski]
Kiszkowie — kresowy ród magnacki. [przypis edytorski]
kiszmet (arab.) — niech tak będzie. [przypis edytorski]
Kiszon — rzeka płynąca przez północną część Izraela; wypływa z gór Gilboa, ujście ma w Morzu Śródziemnym. [przypis edytorski]
kiszuf (hebr.) — czary. [przypis edytorski]
Kiszyniew — być może chodzi o stolicę Mołdawii, Kiszyniów. [przypis edytorski]
Kiszyniów — gł. miasto i stolica Mołdawii; od 1812 zaanektowany przez Rosję, zamieszkiwany w większości przez ludność żydowską, w 1903 miejsce pogromu Żydów; od 1918 przyłączony do Rumunii, od 1940 do ZSRR; w czerwcu 1941, w wyniku agresji Niemiec i Rumunii na ZSRR, ponownie w granicach Rumunii, stał się miejscem kolejnej fali pogromów, która niemal całkowicie wyeliminowała ludność żydowską. [przypis edytorski]
Kitaj — Chiny. [przypis edytorski]
Kitajec — lekceważące określenie Chińczyka. [przypis edytorski]
kitajka — bawełniana lub jedwabna tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — chustka jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka — chustka jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny); w tradycji kozackiej istniał zwyczaj przykrywania czerwoną kitajką twarzy zmarłego. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — jedwabna tkanina a. chusteczka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — płótno. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tafta, jedwabna, nieco sztywna tkanina, szeleszcząca przy jej poruszaniu; pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tafta, jedwabna nieco sztywna tkanina, szeleszcząca przy jej poruszaniu; pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina, chustka. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]
kitajka — delikatna jedwabna tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna a. bawełniana, sprowadzana ze Wschodu (z Chin: stąd nazwa). [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna, pierwotnie chińska, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny), tafta. [przypis edytorski]
kitajka — gładka, błyszcząca tkanina jedwabna, sprowadzana ze Wschodu (daw. Kitaj to Chiny). [przypis edytorski]
kitajka — rodzaj jedwabnego materiału, pierwotnie sprowadzanego z Chin, (stąd nazwa z tur. Kitaj: Chiny); także: nankin, tafta. [przypis edytorski]
kitajka — rodzaj materii jedwabnej lub cienkiej tkaniny bawełnianej. [przypis redakcyjny]
kitajka — rodzaj materii jedwabnej, pierwotnie chińskiej, skąd nazwa (daw. Kitaj to Chiny), tafta. [przypis edytorski]
kitajka (starop.) — gładka tkanina. [przypis edytorski]
kitajka — tkanina pochodzenia wschodniego a. ubiór z niej. [przypis edytorski]
kitajka (ukr.) — chusteczka, zwykle jedwabna; w tradycji kozackiej istniał zwyczaj przykrywania czerwoną kitajką twarzy zmarłego. [przypis edytorski]
kitajkowa albo kitajowa — z materii jedwabnej lśniącej lub cienkiej bawełnianej. [przypis redakcyjny]
kitajkowy (daw.) — z cienkiego jedwabiu. [przypis edytorski]
Kitajron — góra i masyw górski w środkowej Grecji, oddzielający dwie historyczne krainy: Attykę południu i Beocję na północy. [przypis edytorski]
Kitaj — ros. nazwa Chin. [przypis edytorski]
kitajski (pogard., z ros.) — chiński. [przypis edytorski]
kitaj — tanie, cienkie płótno bawełniane; por. kitajka. [przypis redakcyjny]
kita — ozdobny pęk piór lub włosia umieszczany na hełmie. [przypis edytorski]
kita — pęk piór lub włosia ozdabiający hełm. [przypis edytorski]
kita — pęk włosia lub piór przyozdabiający hełm. [przypis edytorski]
kita — pęk włosia lub piór zdobiący hełm. [przypis edytorski]
kita — przystrajający hełm pęk piór lub końskich włosów. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry; gra na kitarze na igrzyskach: podczas Panatenajów, największego ateńskiego święta, odbywały się wyścigi konne, zawody lekkoatletyczne oraz konkursy poetyckie i muzyczne. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]
kitarzysta — cytrzysta. [przypis autorski]
kitarzysta — człowiek grający na kitarze, staroż. greckim instrumencie muzycznym będącym odmianą liry. [przypis edytorski]
Kitchener, Horatio — (1850–1916) — brytyjski wojskowy i polityk; brał udział w stłumieniu powstania Mahdiego w Sudanie (1898), dowodził siłami brytyjskimi w czasie II wojny burskiej, mianowany ministrem wojny w liberalnym rządzie Asquitha; jego wizerunek z charakterystycznym sumiastym wąsem i palcem wskazującym „wycelowanym” w widza został wykorzystany na plakatach werbunkowych z napisem „Lord Kitchener Wants You”, udało mu się błyskawicznie rozbudować armię; zginął podczas działań wojennych, na krążowniku pancernym HMS „Hampshire” zatopionym przez niemieckiego U-Boota. [przypis edytorski]
Kitchener, Horatio (1850–1916) — brytyjski wojskowy i polityk, minister wojny w rządzie Asquita. [przypis edytorski]
Kiteron — góry w pobliżu Teb. [przypis redakcyjny]
Kitket, rozmowny mędrzec, humorysta — być może Richard Sharp (1759–1835). [przypis edytorski]
Kitor — nazwa takiego miasta ani królestwa nie pojawia się zarówno w Biblii, jak i w przekazach historycznych. Chodzi tu najpewniej o królestwo królowej Saby. [przypis edytorski]
Kitowicz pisze: „Zrobił się z tej gry wielom stopień do fortuny, wielom do upadku, gdy w profesją [zawód] szulerów, przedtem wzgardzoną i tylko między małym ludem zachowanie mającą […] weszli ludzie dystyngwowani, a nawet najwięksi panowie stali się szulerami, ogrywając jedni drugich nie tylko z gotowych pieniędzy, ale nawet z nieruchomych substancji, z dóbr, z klejnotów i całej fortuny. Kiedy na jedną kartę wolno było stawić i tysiąc czerwonych złotych, i sto tysięcy, i przez jedne noc możno było miernie majętnemu lub synowi szlachcica, wyprawionemu do dworu albo do palestry, ograć się do koszuli”. (J. Kitowicz, Opis obyczajów, s. 577). [przypis redakcyjny]
Ki tow — „Że jest dobre”. [przypis tłumacza]
Kitwe hakodesz (hebr.) — Pismo Święte. [przypis edytorski]
Kiuchelbeker (z ros.), właśc. Küchelbecker, Wilhelm (1797–1846) — ros. poeta romantyczny, dekabrysta. [przypis edytorski]
kiwać (gw. środ.) — siedzieć w więzieniu. [przypis edytorski]
kiwać — siedzieć w więzieniu. [przypis edytorski]
kizia — pieszczotliwie: kot, kotek. [przypis edytorski]
Kjaer, Niels (1870–1924) — pisarz i krytyk norweski. [przypis edytorski]
Kjelland, Aleksander (1849–1906) — pisarz norweski, autor obyczajowych powieści tendencyjnych: Ludzie pracy (krytyka biurokracji), Śnieg (krytyka duchowieństwa), Trucizna (krytyka systemu szkolnictwa), Else (satyryczne przedstawienie burżuazyjnej filantropii). [przypis edytorski]
K. K. Baczyński, Utwory zebrane, Kraków 1961, s. 437–438. Odtąd cytuję skrótowo: BUZ. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 265. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 285. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 286. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 291. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 302. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 308, oraz W. Wołodkiewicz, M. Zabłocka, Prawo rzymskie. Instytucje, Warszawa 2005, s. 143. [przypis autorski]
K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 309. [przypis autorski]
K. — Komarowie. [przypis redakcyjny]
kłąb (daw.) — okolice biodra. [przypis edytorski]
kłąb — nasada szyi u czworonożnego ssaka. [przypis edytorski]
kładą im koszulkę na suknię, obcinają im na czubku głowy co nieco włosów — komeżka i tonsura. [przypis tłumacza]
Kładł kres innym pragnieniom, a na tych, którzy jego towarzystwa pragnęli — gra słów. [przypis tłumacza]
kładł zakonność w równej szali z wiarą — sens: traktował przynależność do zakonu jako równoważną wierze. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr. forma: kładąc. [przypis edytorski]
kładnąc — dziś popr.: kładąc. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą, podkładają. [przypis edytorski]
kładną — dziś: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma 3.os.lm: kładą. [przypis edytorski]
kładną — dziś popr. forma: kładą. [przypis edytorski]
kładną klątwę — składają przysięgę. [przypis edytorski]
kładną się — dziś popr.: kładą się. [przypis edytorski]
kładnę (daw. forma 3.os.lp) — dziś: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr. forma: kładę. [przypis edytorski]
kładnę — dziś popr.: kładę. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw. forma) — dziś: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie (daw.) — kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — dziś: kładzie, podkłada. [przypis edytorski]
kładnie — dziś popr. forma 3.os.lp: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — dziś popr. forma: kładzie. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kładnie — dziś popr.: kładzie. [przypis edytorski]
kładnie — położy. [przypis edytorski]
kładnie się — dziś popr.: kładzie się. [przypis edytorski]
kładzie rękę na kolanach Elmiry — Ta nieprawdopodobnie śmiała scena, którą trudno sobie wyobrazić przetransponowaną na dzisiejsze kostiumy, była podobno w pierwszej redakcji sztuki jeszcze jaskrawsza. [przypis tłumacza]
