Przypisy

zedrzeć z książki już opublikowanej nazwisko autora, położyć swoje i sprzedawać ją na swój dochód — w ten sposób później przywłaszczył sobie Emila [przyp. z wyd. fr., którego nie ma w rękopisie; Johann Heinrich Samuel Formey (1711–1797) wydał pod własnym nazwiskiem zmienioną przez siebie wersję Emila, opatrując tytułem L'Emile chrétien consacré à l'utilité publique (Emil chrześcijański poświęcony użyteczności publicznej, 1764); red. WL]. [przypis redakcyjny]

zefirowy — lekki, zwiewny; od imienia boga ciepłego, łagodnego wiatru zachodniego w mit. gr. Zefira; por. zefir, zefirek: lekki wietrzyk. [przypis redakcyjny]

zegadło — narzędzie do tortury przyżegania. [przypis redakcyjny]

zegarek ciekący — klepsydra. [przypis redakcyjny]

zegar w mieszku, który… bije — pieniądze zastępują zegar, pozwalają bowiem pić tak długo, póki ich starczy. [przypis redakcyjny]

Zeidler — Polak przebywający stale we Włoszech. [przypis redakcyjny]

zejść (daw.) — wzejść; tu forma imiesłowowa: groch zeszły, czyli taki, który wzrósł. [przypis redakcyjny]

zejść (daw.) — wzejść, wzrosnąć; tu forma 3 os. lp. czasu dokonanego: zeszedł. [przypis redakcyjny]

zejść (starop.) — [tu:] umrzeć. [przypis redakcyjny]

Ze krwie Awalów bracia dwaj — Franciszek z Peskary i Alfons z Wastu. [przypis redakcyjny]

ze krza (starop.) — zza krzaku. [przypis redakcyjny]

zelabant pro parte coronati capitis (łac.) — stali mocno przy koronowanej głowie [przypis redakcyjny]

Zelandia — największa z wysp duńskich (z Kopenhaga), położona na wsch. od Jutlandii. [przypis redakcyjny]

zelando in rem (łac.) — udając gorliwość o dobro. [przypis redakcyjny]

Zelandya — prowincja w Niderlandach. [przypis redakcyjny]

zelant — gorliwy wyznawca, miłośnik. [przypis redakcyjny]

zelose (łac.) — gorliwie. [przypis redakcyjny]

zelose pro patria et maiestate (łac.) — gorliwie za ojczyzną i majestatem. [przypis redakcyjny]

zelżyć — tu: ulżyć. [przypis redakcyjny]

zelżyła — tu: zwolniła. [przypis redakcyjny]

zemdlić (starop.) — osłabić. [przypis redakcyjny]

zemdlony* — osłabiony. [przypis redakcyjny]

Zemowit — Siemowit, syn Piasta, legendarnego założyciela dynastii. [przypis redakcyjny]

zemścić się ślubuie (…) pośmiewiska (starop.) — ślubuje zemścić się za pośmiewisko (jakie z siebie uczynił, szukając jej). [przypis redakcyjny]

zemściła się na nim sowitymi obelgami — bohaterką tej anegdoty jest pani de Staël; jej krytyczny stosunek do Napoleona znalazł wyraz w Rozważaniach nad rewolucją francuską. [przypis redakcyjny]

Zemsta za… popioły ojców… przeklęstwo nowym pokoleniom — słowa te zawierają cały program „ideologiczny” walki Henryka. Nie chodzi mu o „żyjących” arystokratów, lecz o zemstę za zhańbioną przeszłość. Przyszłość zaś przeklina. [przypis redakcyjny]

zemsta z woli niebios Pana słuszna, jak była słusznie ukarana — Ta wątpliwość poety odnosi się do pieśni poprzedniej, gdzie mówi Justynian o Tytusie karzącym Żydów zburzeniem Jerozolimy za ukrzyżowanie Chrystusa. Myśl dosłowna dwóch tych wierszy jest taka: kiedy zemsta, jaka na Chrystusie była dopełniona, jest sprawiedliwą; jakże zniosła sprawiedliwość, ażeby ta sprawiedliwa zemsta na Żydach ukaraną była? [przypis redakcyjny]

zemstę na zdrajcę — żądaniu temu sąd sejmowy uczynił zadość dopiero 1 września 1790 i to bardzo łagodnie; Poniński został skazany tylko na utratę czci, tytułu książęcego, szlachectwa, urzędów i zaszczytów, nazwiska oraz na wygnanie z kraju; na prośby rodziny darowano mu nawet publiczne wyprowadzenie piechotą za miasto przez straż. [przypis redakcyjny]

zeń (daw.) — tu: z niego, jak on. [przypis redakcyjny]

zenany — apartamenty kobiet w domu bogatych muzułmanów w Indiach. [przypis redakcyjny]

Zendawesta — Avesta, święta księga Wschodu (Parsów) zawierająca objawienie Zaratustry, z komentarzem w języku zendzkim; tu w znaczeniu: hymny. [przypis redakcyjny]

zendra (z niem.) — tarta cegła. [przypis redakcyjny]

Zeno (a. Zenon) — filozof gr., twórca stoicyzmu, ur. w końcu IV w. przed Chr. [przypis redakcyjny]

Zenobia — wojownicza królowa Palmiry, pokonana w r. 273 przez Aureliana. [przypis redakcyjny]

Zenon Brzozowski (1806–1887) — przyjaciel i towarzysz podróży na Wschód Słowackiego. Przypominał on prawdopodobnie filozofa greckiego Zenona [z Elei, ok. 490–ok. 430 p.n.e.], który zaprzeczał możliwości ruchu we wszechświecie. [przypis redakcyjny]

zepsucie dworu Barrasa — Paul de Barras, znany z korupcji członek Dyrektoriatu, był kochankiem Józefiny de Beauharnais. [przypis redakcyjny]

Zerbin — królewicz szkocki, bohater chrześcijański. [przypis redakcyjny]

zerki — przeszpiegi, podpatrywanie. [przypis redakcyjny]

zerwie — tu: przerwie. [przypis redakcyjny]

ześciem — zejściem. [przypis redakcyjny]

Ze środka na wierzch jak jest krągła czasza (…) ze swego środka — Najpierw mówił św. Tomasz z kręgu błogosławionych, jaki Dantego i Beatrycze otaczał, to jest, do punktu środkowego koła, w którym stali. Teraz mówi Beatrycze z punktu środkowego do błogosławionych otaczających ją swoim kołem. Obraz ten uzmysławia poeta przez porównanie w tych pierwszych czterech wierszach zamknięte. [przypis redakcyjny]

ze Świtem — mowa o dziele Cieszkowskiego Ojcze nasz. [przypis redakcyjny]

ze skałek — raczej z panewek, na które w broni „skałkowej” sypano proch, a kurek ze „skałką”, tj. krzesiwem, spadając powodował wybuch, wystrzał. [przypis redakcyjny]

ze snu rozmarznąć — rozbudzić się. [przypis redakcyjny]

ze stem ludzi (daw.) — ze stoma ludźmi. [przypis redakcyjny]

ze strychem (daw.) — z naddatkiem, z dosypką. [przypis redakcyjny]

ze swego balkonu — S. Godlewski na podstawie tekstu powieści przypuszczał, że mieszkanie Wokulskiego znajdowało się na Krakowskim Przedmieściu w domu nr 4 na rogu Oboźnej (spalonym w czasie powstania warszawskiego). W r. 1937 wmurowano tu tablicę pamiątkową. Hipotezę tę zakwestionowali: L. Grzeniewski i J. W. Gomulicki, który mieszkanie Wokulskiego umieszcza przy ul. Krakowskie Przedmieście 7 (w tym samym domu, co „nowy sklep”). [przypis redakcyjny]

…ze swoją kastylską dumą rzekła mi… — zdanie to nie zostało dokończone. [przypis redakcyjny]

zeszłe (starop.) — tu: osłabione. [przypis redakcyjny]

zeszły (starop.) — podeszły. [przypis redakcyjny]

zeszły (starop.) — podeszły [wiek]. [przypis redakcyjny]

zeszły (starop.) — podeszły; [w podeszłym wieku; red. WL]. [przypis redakcyjny]

zeszli — tu: spotkali. [przypis redakcyjny]

Zetes i Kalais — synowie Boreasa i Orytii, bracia Kleopatry, żony króla salmideskiego, Fineusza. [przypis redakcyjny]

Zeuksis (V w. p.n.e.) — sławny malarz gr. [przypis redakcyjny]

Zeuksys — sławny malarz grecki, współczesny Parrazjasowi. [przypis redakcyjny]

Zeusa synu — Apollinie. [przypis redakcyjny]

zewłoka (daw.) — zwłoki. [przypis redakcyjny]

zewłoki poimania swego — zwłoki swego niewolnika. [przypis redakcyjny]

zewlec (starop.) — zrzucić, zdjąć. [przypis redakcyjny]

zewnątrz (daw.) — z wnętrza, tj. wewnątrz. [przypis redakcyjny]

zewnętrzny (starop.) — to, co z wnętrza pochodzi; dziś: wewnętrzny. [przypis redakcyjny]

ze wszech namilszej — w domyśle: oblubienicy. [przypis redakcyjny]

ze wszech Wenus bogiń piękniejsza — przekładnia, zamiast: ze wszech bogiń Wenus piękniejsza. [przypis redakcyjny]

zeżmie — ściśnie (od zżąć, żmę). [przypis redakcyjny]

ze zapomnień — dziś popr.: z zapomnień, tj. z zapominalstwa. [przypis redakcyjny]

zezwolenie na druk — Na ostatniej stronie pierwodruku jest nalepiona karteczka, na której wydrukowano: Wolno drukować J. K. Szaniawski. R. S. D. J. W. P. [przypis redakcyjny]

z faworem — z pobłażaniem. [przypis redakcyjny]

zgada — zgaduje, zmyśla. [przypis redakcyjny]

Zgadniesz, że dojdzie do nieśmiertelności! — pomnik konny kolosalny Piotra roboty Falkoneta i posąg Marka Aureliusza stojący teraz w Rzymie w Kapitolium są tu wiernie opisane. [przypis redakcyjny]

zgadzać (daw.) — zmierzać. [przypis redakcyjny]

zgaga — tu ogólnie: cierpienie. [przypis redakcyjny]

z gardłem za węgłem — dla zrzucenia; [tj. żeby zwymiotować; red. WL]. [przypis redakcyjny]

zgasła w dniu klęski — Sobieski, Marek herbu Janina (1628–1652), starszy brat Jana III Sobieskiego, po bitwie pod Batohem (1652) dostał się do niewoli i został ścięty na rozkaz Chmielnickiego. [przypis redakcyjny]

Zgasły wszech kruszców połysk i kamieni (…) przy tej doliny kwiatach i zieleni — Blask drogich kruszców i kamieni symbolicznie oznacza osoby zajmujące wysokie szczeble w społeczeństwie na ziemi, które poeta spotyka przed bramą czyśćcową w oczekiwaniu na jej otwarcie. Dolina ta bogato ubrana kwiatami symbolicznie tę myśl wyraża: że wielmożni ziemscy, książęta i ludzie prywatni, co blaskiem przepychu są otoczeni, o jeden krok do rzeczywistego duchowego celu jeszcze naprzód nie postąpili. Dlatego to zgodnymi głosami śpiewają pieśń: Salve Regina, ażeby co prędzej z tego przepychu kwiatów i kamieni, przypominającego im blask ich ziemski, do mąk oczyszczających ze zmaz grzechowych dojść mogli. [przypis redakcyjny]

zgasnąć (przen.) — umrzeć. [przypis redakcyjny]

zgęba — kęs. [przypis redakcyjny]

zgębę — kęs. [przypis redakcyjny]

Z głębokości wołam do Ciebie, o Panie. [przypis redakcyjny]

zgligi (starop. forma) — zejdzie. [przypis redakcyjny]

zgliszcze — pozostałość po pożarze, pogorzelisko. [przypis redakcyjny]

zgmerać (starop.) — [tu:] wydobywać. [przypis redakcyjny]

zgniła gorączka — w ówczesnej terminologii lekarskiej gorączka, przy której „soki ciała psują się i gniją”. [przypis redakcyjny]

zgodny — tu: od „Zgoda”: League and Covenant. [przypis redakcyjny]

Zgoił (…) ranę zwycięski oręż Karlomana — Karol Wielki zniszczył królestwo Longobardów, przez co wsparł Kościół i ugruntował cesarstwo zachodnie. [przypis redakcyjny]

zgoła mówiąc — mówiąc bez ogródek, mówiąc wprost. [przypis redakcyjny]

zgoła — w rękopisie goła. [przypis redakcyjny]

zgonina — plewa. [przypis redakcyjny]

Zgon pośród gadów Sabella, Nazyda — Lukan w swojej Farsalii wspomina dwóch żołnierzy Katońskich w pochodzie przez piaski libijskie ukąszonych od wężów, Sabella i Nazyda. Pierwszy po ukąszeniu węża na proch się rozsypał, drugi tak obrzękł, że aż pancerz na nim pękł. [przypis redakcyjny]

zgon (starop.) — tu: wyrzucenie; wychodził na ostatnim zgonie: jako ostatni wylosowany. [przypis redakcyjny]

zgrali — zgrali się. [przypis redakcyjny]

zgromadno (daw.) — gromadnie. [przypis redakcyjny]

zgromadny (starop.) — zgromadzony. [przypis redakcyjny]

z gruntu — w rękopisie: z grontu (dla rymu). [przypis redakcyjny]

Zgrzeszyłem tylko… Dawno już na nim umarły — ta strofa przypomina słowa Gustawa z Upiora i z IV cz. Dziadów. [przypis redakcyjny]

zgwałcić (daw.) — zadać gwałt, postąpić wbrew prawu i powinności, zbeszcześcić coś, uczynić krzywdę wbrew prawu. [przypis redakcyjny]

z gwiazd nieśmiertelnych w uwitej koronie — przestawienie zamiast: w koronie uwitej z gwiazd nieśmiertelnych. [przypis redakcyjny]

zhreszy (z ukr.) — zgrzeszy. [przypis redakcyjny]

zhukać — oszołomić, onieśmielić. [przypis redakcyjny]

zhukany — onieśmielony, przerażony; zahukany. [przypis redakcyjny]