Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 11155 przypisów.
Kabirowie — tajemnicze bóstwa fenickie, czczone i przez Greków; za czasów Goethego badacze mitologii nie byli w stanie ustalić ich liczby. [przypis edytorski]
Kab jeho (białorus.) — bodaj go. [przypis edytorski]
Kab jeho wołki zduszyły… (białorus.) — bodaj go wilki udusiły… [przypis edytorski]
Kab jemu kości pokruciło… Kab jego paralusz naruszył — Bodaj mu kości pokręciło… Bodaj go paraliż naruszył. [przypis edytorski]
kabłączasty (daw.) — krzywy, wygięty w kabłąk. [przypis edytorski]
kabłąk — przedmiot zakrzywiony, wygięty w łuk. [przypis edytorski]
kabłąk — tu: łuk. [przypis edytorski]
kabłąk — wygięcie w łuk, w półokrąg; przedmiot wygięty w łuk. [przypis edytorski]
kablogram — telegram przekazany za pomocą kabla podmorskiego. [przypis edytorski]
kablon (daw.) — dorsz; w oryginale merluche: morszczuk. [przypis edytorski]
kaboklowie — koloniści brazylijscy. [przypis autorski]
kaboklo (z port. caboclo) — potomek autochtonów, brazylijskich Indian. [przypis edytorski]
Kab on wskróś ziemi przepadł (gw.) — bodaj on w głębi ziemi przepadł. [przypis edytorski]
kaboszon (z fr.) — gładko oszlifowany kamień szlachetny lub półszlachetny. [przypis edytorski]
kabotaż — żegluga przybrzeżna. [przypis autorski]
kabotyński (z fr.) — efekciarski, komediancki. [przypis edytorski]
kabotyn — człowiek, który usiłuje imponować tanimi efektami i zgrywaniem się na znawcę. [przypis edytorski]
kabotynizm (z fr.) — zachowanie obliczone na efekt; pozerstwo. [przypis edytorski]
kabotynka — kobieta posługująca się tanimi efektami w celu wzbudzenia zainteresowania. [przypis edytorski]
kabotyn — osoba zachowująca się w sposób obliczony na efekt; popr. forma lm.: kabotyni. [przypis edytorski]
kabotyn — pozer, tu: pogardliwie o aktorze, komediant. [przypis edytorski]
kabotyn (z fr.) — człowiek, który usiłuje imponować tanimi efektami i zgrywaniem się na znawcę. [przypis edytorski]
kabotyn (z fr.) — tani efekciarz, komediant. [przypis edytorski]
kabriolet (daw.) — lekki jednokonny dwukołowy powóz ze składaną budą. [przypis edytorski]
kabriolet (fr. cabriolet) — lekki dwukołowy jednokonny wózek. [przypis redakcyjny]
Kab tak do wieku było (białorus.) — żeby tak do śmierci było. [przypis edytorski]
Kab tych gubernerów (białorus.) — bodaj tych guwernerów; guwerner: prywatny nauczyciel i wychowawca domowy. [przypis edytorski]
Kab ty skis (białorus.) — żebyś skisł. [przypis edytorski]
kabukier — kaboklo; człowiek o niskiej kulturze. [przypis edytorski]
Kabuliwala — sprzedawca owoców, pochodzący z Kabulu. [przypis edytorski]
Kab wołom moim da pasza była… (białorus.) — żeby moje woły paszę miały, to by poorały, żeby w moich latach rozkosz była, to by pohulały. [przypis edytorski]
kaby miał hroszy (z ukr.) — gdybym miał pieniądze. [przypis edytorski]
kabyśwa (gw.) — gdzie byśmy (ka: gdzie, śwa: -śmy, końcówka tzw. liczby podwójnej). [przypis redakcyjny]
kabza (daw.) — portfel. [przypis edytorski]
kabza (daw.) — woreczek na pieniądze. [przypis edytorski]
kacabaja (daw.) — ciepły kaftan. [przypis edytorski]
kacabaj (daw.) — ciepły kaftan. [przypis edytorski]
kacabany — prawdop. gwarowe określenie dużych, niewygodnych butów, buciory. [przypis edytorski]
kacabejka a. kacabajka (daw.) — kaftan, peleryna. [przypis edytorski]
kacap (pogardl.) — Rosjanin. [przypis edytorski]
kacap (pogard.) — Rosjanin, Moskal. [przypis edytorski]
kacap (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]
kacap (pogard.) — Rosjanin. [przypis edytorski]
kacapski — pogardliwie: rosyjski. [przypis redakcyjny]
kacenjamer (z niem.) — złe samopoczucie po przepiciu; kac, kociokwik. [przypis edytorski]
kacermistrz (daw.) — przywódca heretycki. [przypis edytorski]
kacerny (daw.) — haniebny, srogi. [przypis redakcyjny]
kacerny — okrutny. [przypis redakcyjny]
kacerski (daw.) — przym. od kacerz: odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]
kacerski — heretycki; kara kacerska tj. kara przeznaczona dla heretyków, tu: spalenie na stosie. [przypis edytorski]
kacerski — heretycki. [przypis edytorski]
kacerski — przym. od kacerz: odstępca religijny, heretyk. [przypis edytorski]
kacerstwo (daw.) — odstępstwo religijne: wyznawanie religii protestanckiej lub herezji. [przypis edytorski]
kacerstwo — heretycy. [przypis edytorski]
kacerstwo — herezja. [przypis edytorski]
kacerstwo — poglądy sprzeczne zasadami Kościoła rzymskokatolickiego, herezja; strój kacerski: charakterystyczny dla osądzonych przez inkwizycję heretyków. [przypis edytorski]
kacerz (daw.) — heretyk. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kacerz (daw.) — odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]
Kacerze zawsze zwalczali te trzy znaki, których nie mają — Por. fragm. 844. [przypis tłumacza]
kacerz — heretyk, buntownik podważający doktrynę religijną. [przypis edytorski]
kacerz — heretyk. [przypis edytorski]
kacerz — odstępca, heretyk. [przypis edytorski]
kacerz — odstępca religijny; heretyk. [przypis edytorski]
kacerz (z gr. za pośred. niem.) — zwolennik nauki chrześcijańskiej odmiennej od katolicyzmu. [przypis redakcyjny]
kacerz (z niem.) — heretyk. [przypis edytorski]
kacet — w gwarze obozowej: hitlerowski obóz koncentracyjny. [przypis edytorski]
kacha — ils mangent à la fin de leur repas de l'orge mondée assaisonnée de beurre, ce qu'ils nomment kacha (Beauplan). [przypis redakcyjny]
Kac, Leon — fryzjer w getcie warszawskim, obsługujący m. in. niemieckich żołnierzy organizujących akcję przesiedleńczą trwającą od lipca do września 1942. [przypis edytorski]
kacykat — od kacyk: wódz plemienny; urzędnik samowolnie wykorzystujący swoje stanowisko, sprawujący władzę nie licząc się z przepisami. [przypis edytorski]
kacyk — przywódca plemienny w Afryce, Ameryce Południowej lub Środkowej; pot. urzędnik, zwłaszcza lokalny, nadużywający władzy. [przypis edytorski]
kacyk — przywódca plemienny w Afryce, Ameryce Południowej lub Środkowej. [przypis edytorski]
kacyk — rodzaj namiestnika prowincji. [przypis autorski]
kacyk — rodzaj namiestnika prowincji. [przypis tłumacza]
kacyk (z hiszp. cacique: meksykański władca tubylczy) — pomniejszy samowładca barbarzyński. [przypis redakcyjny]
kaczać (gw.) — toczyć, turlać. [przypis edytorski]
kaczać (się) (gw.) — toczyć (się), turlać (się). [przypis edytorski]
kaczała (daw.) — grubas, człowiek otyły. [przypis edytorski]
kaczała (daw.) — nazwa dla „wielkiej nogi” oraz wszelkich „krążków” i „wałków”. [przypis edytorski]
kaczan — kolba (kukurydzy), głąb (kapusty). [przypis edytorski]
kaczany — kolba kukurydzy a. głąb kapusty. [przypis edytorski]
kaczenice, Lepadidae (biol.) — rodzina niewielkich osiadłych skorupiaków z gromady wąsonogów, zamieszkujących morza strefy tropikalnej i umiarkowanej. [przypis edytorski]
kaczkać się — toczyć się jak kaczka. [przypis autorski]
kaczka pospolita — w oryg.: common duck, chodzi najpewniej o kaczkę krzyżówkę. [przypis edytorski]
Kaczkowski, Zygmunt (1825–189) — polski powieściopisarz i poeta, powieściopisarz i poeta, uczestnik rewolucji krakowskiej i ruchu Wiosny Ludów z 1848; autor m.in. powieści Murdelio (1853), której akcja toczy się na ziemiach polskich po pierwszym rozbiorze. [przypis edytorski]
kaczorowe — mieniące się jak szyjka kaczora, zielonawo-czarno-błękitne. [przypis autorski]
kaczucza — żywy hiszpański taniec ludowy. [przypis edytorski]
kaczy kłapak — kołpak z kaczymi piórami. [przypis edytorski]
Kadasa — Κάδασα (N), Κέδασα (D), LXX Καδές, Καδής; קֶדֶשׁ (Joz 19, 37), Wujek: Cedes, dziś Kedes (wieś, ruiny) w pobliżu jeziora Huleh (Merom). [przypis tłumacza]
kada’si — trump.: kadaise. [przypis edytorski]
kadawer (z łac.)— ciało człowieka zmarłego lub śmiertelnie chorego, zatracające funkcje życiowe. [przypis edytorski]
kadawer (z łac., med.) — zwłoki ludzkie, ciało zmarłego człowieka. [przypis edytorski]
kadeła — grubas. [przypis autorski]
Kaden-Bandrowski, Juliusz (1885–1944) — pisarz, publicysta, oficer Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. [przypis edytorski]
kadencja — intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy; daw.: wiersz, rym. [przypis edytorski]
kadencja — intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy. [przypis edytorski]
kadencja — okres urzędowania. [przypis redakcyjny]
kadencja — w muzyce: sekwencja dźwięków stanowiąca zakończenie utworu lub jego części; w mowie: intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy. [przypis edytorski]
kadencja — w muzyce: sekwencja dźwięków stanowiąca zakończenie utworu lub jego części; w mowie: intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy; daw.: wiersz; rym. [przypis edytorski]
kadencja — w muzyce: sekwencja dźwięków stanowiąca zakończenie utworu lub jego części; w mowie: intonacja opadająca, podkreślająca koniec frazy. [przypis edytorski]
kadencyj — [daw. D.lm:] czasu urzędowania. [przypis redakcyjny]
