Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 13750 przypisów.
prawić (daw.) — mówić, opowiadać. [przypis edytorski]
prawić (daw.) — mówić. [przypis edytorski]
prawić (daw.) — mówić. [przypis edytorski]
prawić (daw.) — opowiadać. [przypis edytorski]
prawić — mówić, opowiadać. [przypis edytorski]
prawić — mówić. [przypis edytorski]
prawić — mówić, rozprawiać. [przypis edytorski]
prawić (starop.) — mówić, opowiadać. [przypis edytorski]
prawić (starop.) — mówić. [przypis edytorski]
prawić (starop.) — mówić. [przypis edytorski]
prawice (daw. forma) — dziś D. lp r.ż.: prawicy. [przypis edytorski]
prawice (starop. forma) — dziś D.lp r.ż.: prawicy; prawej ręki (króla). [przypis edytorski]
prawidła (daw.) — zasady. [przypis edytorski]
prawidła — ogólne przepisy obowiązujące w jakiejś dziedzinie, normujące jakieś czynności. [przypis edytorski]
prawidła — reguły, zasady. [przypis edytorski]
Prawidła życia. Pedagogika dla młodzieży i dorosłych — książka Janusza Korczaka, wydana w 1930 r. (lub faktycznie w 1929 r.) w Wydawnictwie Jakuba Mortkowicza. [przypis edytorski]
prawidła — zasady. [przypis edytorski]
prawidła — zasady, reguły. [przypis edytorski]
prawidło — forma (najczęściej drewniana) o kształcie stopy, służąca do wyrobu, rozciągania bądź utrzymania fasonu obuwia. [przypis edytorski]
prawidło — obowiązująca norma, przepis. [przypis edytorski]
prawidłość — dziś: prawidłowość. [przypis edytorski]
prawidło (tu w lm: prawidła) — reguła, norma; także: forma (najczęściej drewniana) o kształcie stopy wkładana do butów i służąca do wyrobu, rozciągania bądź utrzymania fasonu obuwia. [przypis edytorski]
prawidłowe — tu: regularne. [przypis edytorski]
prawidłowie — dziś popr.: prawidłowo. [przypis edytorski]
prawidłowy — tu: regularny. [przypis edytorski]
prawidło — zasada, reguła. [przypis edytorski]
prawiechmy (…) wydarli (starop.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; dziś inaczej: prawieśmy wydarli, prawie wydarliśmy. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — całkiem. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — całkiem, zgoła, prawdziwie. [przypis edytorski]
prawie (daw., gw.) — prawdziwie, naprawdę, rzeczywiście. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie, całkiem. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie; całkiem. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie, całkiem, zupełnie. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie; na pewno. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie, naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie, naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie, naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie, rzeczywiście, całkiem. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — prawdziwie; tu: naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — rzeczywiście, naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (daw.) — tu: prawdziwie, naprawdę, bez wątpienia. [przypis edytorski]
prawie połowę drogi uszli Franki. Już wiadomo, że w tamtą stronę czytać znaki, w które lwy ryte patrzą, w którą lecą ptaki… — hieroglificzne pismo egipskie nie miało ustalonego kierunku pisania. Hieroglify zapisywano albo w kolumnach od góry do dołu, albo w rzędach od prawej do lewej bądź odwrotnie. Stosownie do tego każdy znak posiadał dwa lustrzane warianty; zapis czytano od strony, w którą skierowane były postacie przedstawione przez znaki. Prawidłowość tę odkrył w 1797 duński badacz starożytności Georg Zoëga. W 1822 francuski językoznawca i orientalista Jean-François Champollion jako pierwszy odczytał egipskie hieroglify, posługując się inskrypcjami z kamienia z Rosetty. Udowodnił, że hieroglify opierały się na zasadzie zapisu fonetycznego: zapisywano spółgłoskowy szkielet wyrazów, opatrując dodatkowymi znakami, pozwalającymi na rozróżnianie słów o tych samych spółgłoskach, wskazującymi grupę rodzajową wyrazu, określającymi kategorię gramatyczną itp. [przypis edytorski]
prawie — prawdziwie, naprawdę. [przypis edytorski]
prawieś (…) tu przyszedł pożądany (starop.) — przyszedłeś tu prawdziwie pożądany. [przypis edytorski]
prawie (starop.) — prawdziwie, naprawdę. [przypis edytorski]
prawie (starop.) — prawdziwie, naprawdę; rzeczywiście. [przypis edytorski]
prawie (starop.) — prawdziwie; tu: dokładnie, akurat. [przypis edytorski]
prawie (starop.) — tu: akurat, właśnie. [przypis edytorski]
prawie (starop.) — tu: akurat, właśnie, zgoła. [przypis edytorski]
prawie tak jak nie daje się wykryć prawdziwa wiara — Lessing, Natan mędrzec, akt III, scena 7 (rozmowa Natana z Saladynem). [przypis edytorski]
prawie (tu daw.) — naprawdę. [przypis edytorski]
prawie — tu: naprawdę. [przypis edytorski]
prawie — tu: poprawnie, prawidłowo. [przypis edytorski]
prawie z rozpaczą — w oryg. niem. halb in Verzweiflung: na wpół ze zwątpieniem, z pewnym zwątpieniem. [przypis edytorski]
prawnictwo — dziś: prawo. [przypis edytorski]
prawność — tu: zgodność roszczeń z obowiązującym prawem. [przypis edytorski]
prawodawcy genewscy — nawiązanie do Deklaracji Praw Dziecka, zwanej Deklaracją genewską, uchwalonej w 1923 r. [przypis edytorski]
prawo dwunastu tablic (łac. lex duodecim tabularum) — pierwsza w Rzymie konsolidacja prawa zwyczajowego, dokonana w latach 451–449 p.n.e.; jej tekst wyryto na dwunastu tablicach z brązu, wystawionych na widok publiczny na Forum Romanum, głównym placu miasta. [przypis edytorski]
Prawo dziecka do szacunku — książka Janusza Korczaka, wydana w 1929 r. w Wydawnictwie Jakuba Mortkowicza. [przypis edytorski]
prawoje pleczo wpieriod (ros.) — prawe ramię naprzód (komenda wojskowa). [przypis edytorski]
prawo lenne — prawo regulujące stosunki między suzerenem a wasalem, z reguły oparte na nadawaniu ziemi w zamian za służbę. [przypis edytorski]
prawo magdeburskie a. prawo niemieckie — zbiór przepisów prawa karnego, które obowiązywały w niemieckich i polskich miastach od XII do XVII w. [przypis edytorski]
prawo Mariotta, właśc. prawo Boyle'a-Mariotte'a — prawo dotyczące własności substancji w stanie gazowym (w pełni prawdziwe tylko dla gazu doskonałego): W stałej temperaturze objętość danej masy gazu jest odwrotnie proporcjonalna do jego ciśnienia. Prawo to sformułowali niezależnie od siebie dwaj uczeni, Robert Boyle (1627–1691) i Edme Mariotte (1620–1684). [przypis edytorski]
prawo martwej ręki — dawne prawo feudalne, na mocy którego wszystko, co posiadał dany człowiek, nie mogło być przekazane w testamencie, gdyż prawnie należało do jego pana; później prawo dotyczące nieruchomości kościelnych, oznaczające, że nie podlegają one dziedziczeniu, są nieprzekazywalne i nie podlegają obrotowi ziemią. [przypis edytorski]
prawo niemieckie a. prawo magdeburskie — wzorowane na prawie miejskim Magdeburga, mogło dotyczyć także lokacji wsi. [przypis edytorski]
Prawo o wykroczeniach — z dnia 11 lipca 1932, ogłoszone rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej, Ignacego Mościckiego. [przypis edytorski]
prawo przyrodzenia (daw.) — prawo natury. [przypis edytorski]
praworny (z ros. проворный) — zdolny, zdatny, zręczny, nadający się. [przypis edytorski]
prawo starszeństwa — prawo feudalne przyznające najstarszemu synowi pierwszeństwo i główny udział w dziedziczeniu; zniesione przez rewolucję w 1789; w czasach Restauracji rząd Josepha de Villèle'a usiłował je przywrócić (1826). [przypis edytorski]
prawować się (daw.) — dochodzić racji przed sądem. [przypis edytorski]
prawować się (daw.) — prowadzić z kimś proces sądowy, procesować się. [przypis edytorski]
prawować się (daw.) — sądzić się uporczywie. [przypis edytorski]
prawować się (daw.) — spierać się o coś. [przypis edytorski]
prawować się (gw.) — dochodzić sądownie. [przypis edytorski]
prawować się — prowadzić z kimś proces, spierać się. [przypis edytorski]
prawowied (ros.) — znawca prawa, wykształcony prawnik. [przypis edytorski]
prawy brach — prawdziwy brat. [przypis edytorski]
prawy (daw.) — dziś popr. forma N. lm: prawami. [przypis edytorski]
prawy (daw.) — prawdziwy. [przypis edytorski]
prawy (daw.) — prawdziwy, rzeczywisty. [przypis edytorski]
prawy łącznikowy — pozycja jednego z graczy w piłce nożnej. [przypis edytorski]
prawy nowemi — dziś: prawami nowymi. [przypis edytorski]
prawy (podn.) — szlachetny, uczciwy. [przypis edytorski]
prawy (podn.) — szlachetny, uczciwy. [przypis edytorski]
prawy — prawowity, właściwy. [przypis edytorski]
prawy — sprawiedliwy, praworządny. [przypis edytorski]
prawy (starop.) — prawdziwy. [przypis edytorski]
prawy (starop.) — prawdziwy, rzeczywisty. [przypis edytorski]
prawy — szlachetny; prawowity. [przypis edytorski]
prawy — tu: prawdziwy. [przypis edytorski]
prawy — tu: prawowity. [przypis edytorski]
prawy — tu: prawowity, właściwy. [przypis edytorski]
prawy wiła — prawdziwy szaleniec. [przypis edytorski]
praw — znaczenie: ma rację. [przypis edytorski]
Prażmowski, Marian Aleksander Jan Nepomucen Damazy (1851–1915) — aktor słynny z urody i dystyngowanych manier; pochodził z pol. ziemiaństwa, początkowo kształcił się na śpiewaka operowego, następnie za radą m.in. Heleny Modrzejewskiej zdecydował się na karierę aktorską; grał amantów, a następnie postaci podstarzałych arystokratów, celując w komedii salonowej; związany z Teatrem Rozmaitości w Warszawie. [przypis edytorski]
prażnik a. praźnik (starop. lub z ukr.) — święto. [przypis edytorski]
prażnik (daw., z ukr. праздник) — święto prawosławne, odpust. [przypis edytorski]
prażnikować (z ros.) — świętować. [przypis edytorski]
