Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 14301 przypisów.
globowy (daw.) — dotyczący globu ziemskiego, ogólnoświatowy. [przypis edytorski]
gmin (daw.) — ludzie z niższej warstwy społecznej; tłum. [przypis edytorski]
gminny (daw.) — właściwy pospólstwu, pospolity, prostacki. [przypis edytorski]
gnan (daw.) — tu: forma krótsza przymiotnika r.m., z końcówką zerową, użyta w celu utrzymania rytmu jedenastozgłoskowca. [przypis edytorski]
gniewliwy (daw.) — skłonny do gniewu, gniewny. [przypis edytorski]
gnil (daw.) — zgnilizna, coś zgniłego. [przypis edytorski]
gnip a. gnyp (daw.) — krzywy, krótki nóż; nóż szewski. [przypis edytorski]
gnip a. gnyp (daw.) — krzywy, krótki, ostro zakończony nóż; nóż szewski. [przypis edytorski]
gnoj a. gnój (daw.) — tu: plugastwo, nieczystość. [przypis edytorski]
gnojanką (daw.) — gnojówka. [przypis edytorski]
gnuśnieć (daw.) — lenić się, pozostawać w bezczynności. [przypis edytorski]
gnuśnieć (daw.) — nic nie robić. [przypis edytorski]
gnuśność (daw.) — lenistwo, niechęć do działania. [przypis edytorski]
gnuśność (daw.) — lenistwo, niechęć do działania. [przypis edytorski]
gnuśność (daw.) — lenistwo. [przypis edytorski]
gnuśny (daw.) — leniwy, pozbawiony energii. [przypis edytorski]
gnuśny (daw.) — leniwy. [przypis edytorski]
górnie (daw.) — patetycznie. [przypis edytorski]
górny (daw.) — dumny. [przypis edytorski]
górny (daw.) — tu: wzniosły. [przypis edytorski]
górny (daw.) — wzniosły. [przypis edytorski]
godnie (daw.) — porządnie, solidnie. [przypis edytorski]
godować (daw.) — ucztować. [przypis edytorski]
godownik (daw.) — biesiadnik. [przypis edytorski]
godownik (daw.) — tu: miejsce biesiady, uczty; por. gody: uroczystości, zwłaszcza weselne, połączone zwykle z ucztowaniem i zabawą. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — odświętny. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — świąteczny; odświętny. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — świąteczny. [przypis edytorski]
godowy (daw.) — weselny. [przypis edytorski]
Gody (daw.) — Boże Narodzenie. [przypis edytorski]
Gody (daw., gw.) — święta Bożego Narodzenia albo okres od Bożego Narodzenia (25 grudnia) do Trzech Króli (6 stycznia). [przypis edytorski]
gody (daw., gw.) — święto; wesele. [przypis edytorski]
gody (daw.) — święta. [przypis edytorski]
gody (daw.) — święto. [przypis edytorski]
gody (daw.) — święto; tu: wesele. [przypis edytorski]
gody (daw.) — święto, uroczystość. [przypis edytorski]
gody (daw.) — święto; wesele. [przypis edytorski]
gody (daw.) — tu: uczta. [przypis edytorski]
gody (daw.) — wesele. [przypis edytorski]
gody (daw.) — wesele, święto. [przypis edytorski]
gody (daw.) — wesele; święto. [przypis edytorski]
godzić (daw.) — celować. [przypis edytorski]
godzić na coś (daw.) — dążyć do czegoś, zamierzać coś. [przypis edytorski]
godzić na coś (daw.) — nastawać na coś; godzić na wełnę tu: o duchowym pasterzu wiernych-owieczek, który usiłuje swoje „owce” obedrzeć dla zysku. [przypis edytorski]
godzić na coś (daw.) — zamierzać coś. [przypis edytorski]
godzienem (daw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką osobową czasownika przyłączoną do przymiotnika: [czy] godzien [jest]-em; tu w znaczeniu: czy jestem zdolny, zdatny do czegoś. [przypis edytorski]
godzi się (daw.) — wypada, należy. [przypis edytorski]
godzi się (daw.) — wypada. [przypis edytorski]
godziwy (daw.) — odpowiedni, słuszny. [przypis edytorski]
godziż się (daw.) — czy się godzi; czy to jest właściwe. [przypis edytorski]
gogo (daw.) — goguś; laluś, bezmyślny próżniak, dbający tylko o modny, elegancki wygląd. [przypis edytorski]
gołota (daw.) — biedak; ten, który niczego nie ma; goły, ubogi; por. hołysz. [przypis edytorski]
golec (daw.) — biedak. [przypis edytorski]
golibroda (daw.) — fryzjer męski, który zajmował się nie tylko strzyżeniem włosów, ale również goleniem zarostu. [przypis edytorski]
gomółka (daw.) — szybka, tafla szklana. [przypis edytorski]
gomon (daw.) — hałas, wrzawa. [przypis edytorski]
gomon (daw.) — hałas; zwada, kłótnia. [przypis edytorski]
gomon (daw.) — wrzawa, hałas, zamieszanie, awantura; bajeczny, malowniczy pochód. [przypis edytorski]
gomonić (daw.) — hałasować. [przypis edytorski]
gon (daw.) — gonitwa, pogoń, polowanie. [przypis edytorski]
gonić na ostre (daw.) — ścierać się bronią ostrą w bitwie. [przypis edytorski]
gonić na ostre (daw.) — ścierać się bronią ostrą w walce. [przypis edytorski]
gonno (daw.) — strzeliście; por. gonny: śmigły, wybujały, wysoki i prosty. [przypis edytorski]
gonny (daw.) — smukły, wysoki. [przypis edytorski]
gonny (daw.) — wysoki, smukły. [przypis edytorski]
gontyna (daw.) — świątynia. [przypis edytorski]
gontyna (daw.) — świątynia, zwł. pogańska. [przypis edytorski]
gorącość duszna (daw.) — zapał w duszy. [przypis edytorski]
gorętwa (daw.) — gorączka. [przypis edytorski]
goreć (daw.) — płonąć, palić się. [przypis edytorski]
gore (daw.) — goreje, płonie, pali się. [przypis edytorski]
gore (daw.) — pali się, płonie. [przypis edytorski]
gore (daw.) — pali się. [przypis edytorski]
gors (daw.) — dekolt. [przypis edytorski]
gorszki (daw.) — dziś popr.: gorzki. [przypis edytorski]
gorszymi być się mniemamy (daw.) — uważamy się za gorsze. [przypis edytorski]
gorszy pasierba (daw.) — gorszy od pasierba. [przypis edytorski]
gorżki (daw.) — dziś: gorzki. [przypis edytorski]
gorzałka (daw., gw.) — wódka. [przypis edytorski]
gorzeć a. goreć (daw.) — płonąć; lśnić, świecić. [przypis edytorski]
gorzeć (daw., gw.) — palić się, płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — palić się, płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — palić się. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć, palić się. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć; tu: jaśnieć. [przypis edytorski]
gorzeć (daw.) — płonąć, tu: jaśnieć. [przypis edytorski]
gorze chłopcu (daw.) — źle z chłopcem. [przypis edytorski]
gorze (daw.) — biada; nieszczęście; tu: nie wolno, nie należy (pod groźbą ściągnięcia nieszczęścia). [przypis edytorski]
gorze (daw.) — biada. [przypis edytorski]
gorze (daw.) — dawniej okrzykiem tym oznajmiano nieszczęście. [przypis edytorski]
gorze (daw., dosł.: płonie, pali się) — biada, nieszczęście, niebezpieczeństwo. [przypis edytorski]
gorze (daw.) — nieszczęście, bieda. [przypis edytorski]
gorze (daw., starop.) — tu: biada. [przypis edytorski]
gościec (daw.) — reumatyzm, ogólna nazwa chorób, których wspólną cechą są zmiany zapalne oraz bóle stawów i mięśni. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — dary przynoszone przez gości gospodarzowi. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — droga, trakt. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — podarunek. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — podarunek przywieziony z podróży. [przypis edytorski]
gościniec (daw.) — prezent. [przypis edytorski]
