Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 18405 przypisów.
pomnąć a. pomnieć — pamiętać, przypominać sobie. [przypis edytorski]
pomnąć — forma zarchaizowana; dziś: pamiętać. [przypis edytorski]
pomnąc — pamiętając. [przypis edytorski]
Pomnę, jak (…) Boska ojczyzno miłości — przekład Edwarda Leszczyńskiego. [przypis edytorski]
pomniąc (starop. forma) — dziś bez zmiękczenia głoski n: pomnąc; pamiętając. [przypis edytorski]
pomnicie — dziś popr. forma trybu rozkazującego: pomnijcie. [przypis redakcyjny]
pomnicie się — upamietajcie się. [przypis redakcyjny]
pomni (daw.) — tryb rozkazujący: pomnij; pamiętaj, wspomnij. [przypis edytorski]
pomnię a. pomnę — pamiętam. [przypis edytorski]
pomnię (starop. forma) — dziś: pomnę; pamiętam. [przypis edytorski]
pomnię (starop. forma) — pomnę; pamiętam. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać; nie pomnąc: nie pamiętając. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać; niepomni: niepamiętający. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać; pomnąc: pamiętając. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać; pomnim: pamiętamy. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać. [przypis edytorski]
Denis Diderot, To nie bajka..., Przyczynek do podróży Bougainville'a
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
pomnieć (daw.) — pamiętać, przypominać sobie. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać; zwracać na coś uwagę. [przypis edytorski]
pomnieć (daw.) — pamiętać; zwracać na coś uwagę. [przypis edytorski]
pomnieć — pamiętać. [przypis edytorski]
pomnieć — pamiętać; tu forma 1.os.cz.ter.: pomnę. [przypis edytorski]
pomnieć (starop.) — pamiętać. [przypis edytorski]
Po mnie zostaną nazwy miesięcy — i parę komedii… — wypowiadający te słowa Fabre d'Eglantine był poetą i dramaturgiem oraz twórcą nazw miesięcy kalendarza rolniczego. [przypis edytorski]
pomni — forma 3.os.lp, inaczej: pamięta. [przypis edytorski]
pomnij (daw.)— pamiętaj. [przypis edytorski]
pomnik — bebr. מַצֵּבָה (macewa): 'ustawiony pionowo kamień'. [przypis edytorski]
pomnik Cefrena — piramida Chefrena, brata i następcy Cheopsa, który wystawił sobie piramidę obok brata, ale nieco mniejszą. [przypis redakcyjny]
pomnik — hebr. מַצֵּבָה (macewa): ‘ustawiony pionowo kamień’. [przypis edytorski]
pomnik — hebr. מַצֵּבָה (macewa): ‘ustawiony pionowo kamień’. [przypis edytorski]
pomnik — hebr. מַצֵּבָה (macewa): 'ustawiony pionowo kamień'. [przypis edytorski]
pomnik Nelsona a. kolumna Nelsona — pomnik na londyńskim Trafalgar Square, upamiętniający admirała Horatio Nelsona (1758–1805), poległego w bitwie pod Trafalgarem. [przypis edytorski]
pomnikowe wydanie pism Montaigne'a — staraniem miasta Bordeaux, podług oryginalnego egzemplarza Montaigne'a. [przypis tłumacza]
pomnikowi króla-oswobodziciela — pomnik Wiktora Emanuela II (1820–1878), króla Sardynii (1849–1861), następnie pierwszego króla zjednoczonych Włoch. [przypis edytorski]
Pomnik ten sławy krajowej był tak mocno zbudowanym, że nie mógł być łatwo przewróconym — dziś popr.: (…) był tak mocno zbudowany, że nie mógł być łatwo przewrócony. [przypis edytorski]
pomnik zwycięstwa — tzw. po grecku tropajon, znak zmuszenia nieprzyjaciół do ucieczki. Początkowo słup, na którym wieszano zdobyte zbroje, później podobny do niego pomnik z kamienia lub spiżu. [przypis tłumacza]
pomnik zwycięstwa — tzw. tropajon, znak zmuszenia wrogów do odwrotu: słup, na którym wieszano zdobyty oręż nieprzyjacielski [od tego słowa, za pośrednictwem łaciny, pochodzi polskie „trofeum”; red. WL]. [przypis tłumacza]
pomni sie — opamiętaj się. [przypis redakcyjny]
pomni (starop. forma) — daw. forma 2.os. trybu rozk.; dziś: pomnij, tzn. pamiętaj. [przypis edytorski]
pomnisz (daw. forma) — (czy) pamiętasz; od: pomnieć: pamiętać, por. pomnik. [przypis edytorski]
pomnisz (starop. forma) — pamiętasz. [przypis edytorski]
Pomnożeniem dochodzą babilońskich plonów — z[amiast:] rozkrzewieniem się, rozrośnieniem; dochodzą, [czyli] równają się, plonom, urodzajom babilońskim, to jest asyryjskim, sławnym w starożytności. [przypis redakcyjny]
pomny czegoś (daw.) — pamiętający o czymś, mający na uwadze coś. [przypis edytorski]
pomny (daw.) — pamiętający, mający na uwadze. [przypis edytorski]
pomóc do włożenia płaszcza (daw.) — dziś: pomóc przy włożeniu płaszcza. [przypis edytorski]
pomóc — w wyd. BN w oprac. J. Krzyżanowskiego: począć („Nie może począć nigdy sobie śmiele”). [przypis edytorski]
pomógł do założenia — dziś popr.: pomógł w założeniu. [przypis edytorski]
pomór — śmierć, zaraza. [przypis edytorski]
pomór — zaraza, epidemia śmiertelnej choroby. [przypis edytorski]
pomówiewa (daw. forma) — pomówimy. [przypis edytorski]
pomówim — daw. forma skrócona 1.os.lm; dziś: pomówimy. [przypis edytorski]
pomówmyż — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że, skróconą do -ż. [przypis edytorski]
pomówże — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
pomocą katechizmu — teatralne katechizacje urządzane przez jezuitów w kościele św. Ludwika w Paryżu, przy czym jezuici posługiwali się swymi wychowankami. [przypis tłumacza]
Pomoc dajcie, rodacy! — fragment tradycyjnej pieśni patriotycznej, której autor jest nieznany. [przypis edytorski]
Pomoc gotową (…) miał w ewolucjonistycznym poglądzie na świat (…) drugim progresizm, oparty nie na doświadczeniu, ale na wierzeniach i pragnieniach, „przenoszący się do biologii z dziedziny spekulacji historiozoficznych” — por. Pawlikowski, op. cit., s. 384–387. [przypis autorski]
pomoc, odpowiednią jemu — hebr. עֵזֶר כְּנֶגְדּוֹ (ezer kenegdo): dosł. 'pomoc naprzeciw niego', Raszi wyjaśnia: «gdy sobie zasłuży: będzie miał pomoc, gdy nie zasłuży: będzie miał walczącego z nim przeciwnika», zob. Raszi do 2:18. [przypis tradycyjny]
pomoc (starop.) — [tu:] posag. [przypis redakcyjny]
pomocy — daw. forma B.lm, dziś: pomoce. [przypis edytorski]
pomocy (starop. forma) — dziś B.lm: pomoce. [przypis edytorski]
pomocy (starop. forma) — dziś popr. B.lm: pomoce. [przypis edytorski]
pomocy (starop. forma) — dziś popr. M.lm: pomoce. [przypis edytorski]
Pomoc zimowa — nazwa akcji dobroczynnej, organizowanej w latach 30. na rzecz rodzin bezrobotnych. Komitet Zimowej Pomocy Bezrobotnym organizował zbiórki pieniędzy, dzięki którym dożywiano najuboższych, szczególnie dzieci, zapewniano opał i opiekę lekarską. [przypis edytorski]
pomoc z Kasy Mianowskiego — mowa o zasiłku, przyznanym Brzozowskiemu, już bardzo po niewczasie, przez warszawską Kasę Mianowskiego. [przypis redakcyjny]
Pomogę ja i myślistwa — włączę się do polowania. [przypis redakcyjny]
Pomona (mit. rz.) — bogini drzew owocowych, sadów i ogrodów. [przypis edytorski]
Pomona (mit. rzym.) — bogini sadów, ogrodów i drzew owocowych; przedstawiana z koszem owoców i kwiatów lub z rogiem obfitości. [przypis edytorski]
Pomona (mit. rzym.) — bogini sadów, ogrodów i drzew owocowych. [przypis edytorski]
Pomona (mit. rzym.) — bogini urodzaju. [przypis edytorski]
Pomona — rzymska bogini drzew owocowych. [przypis edytorski]
Pomorcy — rosyjscy osadnicy nad Morzem Białym. [przypis redakcyjny]
pomor — dziś popr. pisownia: pomór. [przypis edytorski]
pomorek — zdrobn. od pomór, tu jako łagodne przekleństwo. [przypis edytorski]
pomort — fagot. [przypis redakcyjny]
Pomorze — kraina historyczna na terenie Polski i Niemiec, u ujścia Reknicy, Odry i Wisły do Morza Bałtyckiego. [przypis edytorski]
pomorze — tu ogólnie: teren nadmorski. [przypis edytorski]
pomorzyć (daw.) — zabić. [przypis edytorski]
pomoście — pomóżcie (zob. rym: „noście — pomoście”). [przypis redakcyjny]
pomosty — ἐπιβατηρίους μηχανάς. [przypis tłumacza]
pomosty — tu tylko μηχανὰς, machinae, Sturmbrücken (Cl.), [pominięto tłum. na rosyjski]. [przypis tłumacza]
pomożcie — dziś popr. pisownia: pomóżcie. [przypis edytorski]
pomoży, Bat'ku (z ukr.) — pomóż, Ojcze. [przypis edytorski]
pomoży mi (starop.) — forma trybu rozkazującego; dziś: pomóż mi. [przypis edytorski]
pompa (daw.) — przepych, splendor. [przypis edytorski]
pompatice (łac.) — pompatycznie, okazale. [przypis edytorski]
pompa — uroczystość. [przypis edytorski]
Pompeius Trimalchio, Trymalchion — bohater Satyriconu, awanturniczej powieści z czasów rzymskich, której autorstwo przypisuje się Gajuszowi Petroniuszowi (27–66); Trymalchion jest typem nowobogackiego. [przypis edytorski]
Pompeja (daw.) — dziś popr.: Pompeje, miasto rzymskie zasypane pyłem wulkanicznym w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 n.e., szerzej znane dzięki wykopaliskom prowadzonym systematycznie od 1869. [przypis edytorski]
Pompeja — dziś popr.: Pompeje, miasto rzymskie zasypane pyłem wulkanicznym w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 n.e., szerzej znane dzięki wykopaliskom prowadzonym systematycznie od 1869. [przypis edytorski]
pompejański — pochodzący z Pompejów, staroż. rzymskiego miasta zasypanego pyłem wulkanicznym w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 n.e., szerzej znanego dzięki wykopaliskom prowadzonym systematycznie od 1869. [przypis edytorski]
Pompeja Paulina (…) przez rany — ustęp ten skopiowany jest z opisu śmierci Seneki w Tacycie: Tacyt, Roczniki, XV, 61, 62 etc. [przypis tłumacza]
Pompejego — Pompejusza. [przypis edytorski]
Pompeje i Herkulanum — pod Neapolem, miasta zasypane popiołem podczas wybuchu Wezuwiusza w r. 79 n.e. [przypis tłumacza]
Pompeje — miasto rzymskie zasypane pyłem wulkanicznym w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 r. n.e. [przypis edytorski]
Pompeje — miasto rzymskie zasypane pyłem wulkanicznym w czasie wybuchu Wezuwiusza w 79 r. n.e., szerzej znane dzięki wykopaliskom prowadzonym systematycznie od 1869. [przypis edytorski]
Pompeje — miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Neapol, niedaleko ruin starożytnych Pompejów (stanowisko archeologiczne). [przypis edytorski]
Pompejusz (106–35 p.n.e.) — wybitny wódz rzymski; po zwycięskiej wojnie hiszpańskiej z Sertoriuszem w r. 71 p.n.e. odbył triumf w Rzymie; podczas takiej uroczystości przed triumfatorem wieziono na wozach wyobrażenia miast i krajów podbitych przez niego. [przypis redakcyjny]
Pompejusz — Pompejusz Warus, przyjaciel Horacego, który w rzymskiej wojnie domowej walczył po stronie republikańskiej; według niektórych przekazów Horacy wyjednał dla niego pozwolenie na powrót do kraju, prosząc Mecenasa, by ten wpłynął na Oktawiana Augusta. [przypis edytorski]
Pompejusz Warus — przyjaciel Horacego, który w rzymskiej wojnie domowej walczył po stronie republikańskiej; według niektórych przekazów Horacy wyjednał dla niego pozwolenie na powrót do kraju, prosząc Mecenasa, by ten wpłynął na Oktawiana Augusta. [przypis edytorski]
Pompejusz Wielki, Gnaeus Pompeius Magnus (106–48 p.n.e.) — rzym. dowódca wojskowy i polityk, jeden z twórców I triumwiratu, po jego rozpadzie walczył przeciwko Juliuszowi Cezarowi w wojnie domowej. [przypis edytorski]
Pompejusz Wielki, właśc. Gnejusz Pompejusz, zw. Magnus (106–48 p.n.e.) — wybitny rzymski dowódca wojskowy i polityk; stanął po stronie Sulli podczas jego konfliktu z Mariuszem; razem z Juliuszem Cezarem i Markiem Krassusem zawiązał I triumwirat; po rozpadzie triumwiratu konflikt między nim i Cezarem przerodził się w otwartą wojnę domową, zakończoną bitwą pod Farsalos, w której odniósł druzgoczącą klęskę; uciekł do Egiptu, ufając w zapewnienia Ptolemeusza XIII, który jednak, wobec toczącej się wojny domowej z Kleopatrą, rozkazał go zamordować tuż przed zejściem na na ląd, a jego głowę odesłał Cezarowi. [przypis edytorski]
