Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 162751 przypisów.
strucel (gw.) — stróż, dozorca. [przypis edytorski]
strucel (z niem. Strutzel) — dziś popr.: strucla, podłużna słodka bułka drożdżowa, nadziewana powidłami a. masą makową. [przypis edytorski]
struchlały (gw.) — przestraszony. [przypis edytorski]
struchlały — przerażony, pod wpływem wielkiego strachu. [przypis edytorski]
struchlały — przerażony. [przypis edytorski]
struchlały — przestraszony. [przypis edytorski]
struchleć — gw. o roślinach: obumrzeć, zbutwieć. [przypis edytorski]
strucla (z niem.) — podłużna słodka bułka drożdżowa, nadziewana powidłami a. masą makową. [przypis edytorski]
structura huius universi (łac.) — budowa tego świata. [przypis redakcyjny]
Struga — gra słów, w jęz. ang. prawdziwe nazwisko postaci oznacza bród. [przypis edytorski]
struga Helikońska — struga płynąca z góry Muzom świętej [z Hippokrene, źródła na stokach masywu Helikon — red. WL.]. [przypis redakcyjny]
Strug, Andrzej, właśc. Tadeusz Gałecki (1871–1937) — pisarz i publicysta, działacz ruchu socjalistycznego i niepodległościowego. [przypis edytorski]
struga — niewielka rzeczka a. strumień. [przypis edytorski]
struga — niewielka rzeczka lub strumień. [przypis edytorski]
struga — rzeczka, strumyk. [przypis edytorski]
struga — własc. strug (ros.), barka, galar rzeczny. [przypis redakcyjny]
struggle-lifer (ang.) — walczący o życie; zmagający się z życiem; ktoś waleczny skazany na dożywocie. [przypis edytorski]
strugi (daw.) — dziś popr. forma N.lm: strugami. [przypis edytorski]
strugi — dziś popr. forma N. lm.: strugami. [przypis edytorski]
strugiem — dziś w r.ż.: strugą. [przypis edytorski]
strug — stolarskie narzędzie służące do wyrównywania powierzchni drewna. [przypis edytorski]
strukczaszy — dworzanin usługujący władcy przy stole. [przypis edytorski]
struktura — budowa. [przypis redakcyjny]
strukturalizm — prąd intelektualny w obrębie nauk humanistycznych (m. in. językoznawstwa, nauki o literaturze, antropologii kulturowej, filozofii), opisujący strukturę badanych zjawisk, a nie ich genezę, historię czy funkcje. [przypis edytorski]
struktura — tu: budowa ciała. [przypis edytorski]
struktura — tu dosł. z łac.: budynek, budowla. [przypis edytorski]
struktura — tu dosł. z łac. structura: budynek, budowla. [przypis edytorski]
Struktura w sensie metaforycznym (…) to system dystansów interpretowanych przenośnie i zależności takiego lub innego rodzaju — S. Ossowski, Struktura społeczna w klasowej świadomości, Łódź 1937, s. 14. [przypis autorski]
struktur — budowli. [przypis redakcyjny]
strumieńmi — dziś popr.: strumieniami. [przypis edytorski]
strumień święty, nad którego brzegiem choroby starte na szmatach wisiały — opis wierzeń: wytarcie się skrawkiem materiału i pozostawienie go nad wodą uważaną za leczniczą miało uwolnić człowieka od choroby. [przypis edytorski]
Strumienie i pożary doprowadziły nas do odkrycia, iż ziemia zawiera metale — Tak, wedle Diodora, V, 35, pasterze znaleźli złoto w Pirenejach. [przypis autorski]
struny — dziś popr. forma N.lm: strunami. [przypis edytorski]
(…) struny wewnętrznej, która by naciągała zewnętrzne (…) — „Struna” jest właśnie owym pierwiastkiem pośredniczącym. Uzmysłowienie jego w tej postaci zawdzięczał autor Człowieka-maszyny Kartezjuszowi, ten bowiem uważał za siedlisko duszy wyrostek szyszkowy [szyszynkę; WL], wychodzące zaś zeń włókienka (dzisiejsze habenulae) za cugle, pomagające duszy przy wprowadzaniu ciała w ruch. [przypis tłumacza]
strupieszałość — martwota, bezruch, zacofanie, zgrzybiałość. [przypis edytorski]
struś amerykański a. pampasowy (biol.) — nandu (Rhea), rodzaj nielotnych ptaków zamieszkujących Amerykę Płd. [przypis edytorski]
struś (Rhea americana) — nandu szare, duży, nielotny ptak, zamieszkujący Amerykę Południową. [przypis edytorski]
strusia — nazwa psa gończego. [przypis edytorski]
Struve, Henryk a. Gąsiorowski, Florian (1840–1912) — polski filozof, psycholog, tłumacz i estetyk. [przypis edytorski]
Struve, Henryk, pseud. Florian Gąsiorowski (1840–1912) — polski filozof, psycholog, tłumacz i estetyk; autor m.in. publikacji filozoficznych: Synteza dwóch światów (1876) oraz Historia logiki jako teorii poznania w Polsce (1911), adwersarz Stanisława Witkiewicza w zakresie dyskusji o estetyce. [przypis edytorski]
Struwe, Piotr Bierngardowicz (1870–1944) — rosyjski polityk, ekonomista i publicysta; współzałożyciel Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji; od 1905 działacz i teoretyk liberalizmu rosyjskiego, jeden z przywódców Partii Konstytucyjno-Demokratycznej (kadetów). [przypis edytorski]
strwagany (daw.) — strwożony. [przypis edytorski]
strwagany — dziś popr.: strwożony. [przypis edytorski]
Strwiąż — rzeka, lewy dopływ Dniestru, w ziemi Przemyskiej, przepływająca przez wieś rodzinną Tarłówny; zwykły szyk wyrazów byłby: Długi Strwiąż, co płynie na krótkim kresie…; wpływ składni łacińskiej. [przypis redakcyjny]
strwon (neol.) — strata. [przypis edytorski]
strwożonej — przestraszonej. [przypis edytorski]
strwożone — przestraszone. [przypis edytorski]
strwożon — strożony, przestraszony. [przypis edytorski]
strwożyć — przestraszyć. [przypis edytorski]
strycharstwo — wyrób ceramiki budowlanej, cegielnictwo. [przypis edytorski]
strycharz (z niem. Ziegelstreicher) — ceglarz, rzemieślnik wyrabiający cegły. [przypis edytorski]
strycha — strzecha. [przypis edytorski]
strychnina — silnie toksyczna substancja uzyskiwana z nasion drzew tropikalnych, stosowana m.in. jako trutka na szczury; powoduje skurcze mięśni i śmierć przez uduszenie; dawniej używana w medycynie w bardzo małych dawkach, zwykle w postaci azotanu, jako środek pobudzający w zaburzeniach krążenia i oddychania. [przypis edytorski]
strychnina — silnie toksyczna substancja uzyskiwana z roślin (drzew o łac. nazwie gatunkowej strychnos), stosowana m.in. jako trutka na szczury; połknął strychniny dziś popr. forma: (…) strychninę. [przypis edytorski]
strychować (daw.) — strzelać. [przypis edytorski]
strychować (daw.) — strzelać. [przypis redakcyjny]
strychować — z boku razić. [przypis redakcyjny]
strychował — górował. [przypis redakcyjny]
strychulec (daw.) — deszczułka do wygładzania cegieł, tu przen.: coś, co wyrównuje. [przypis edytorski]
strychulec (daw.) — deszczułka służąca do wyrównywania cegły; przen.: coś, co ujednolica i zaciera różnice. [przypis edytorski]
strychulec (daw.) — miara, wzorzec (dosł.: deseczka do uklepywania i wyrównywania zboża w miarce). [przypis edytorski]
strychulec — deseczka do wyrównywania wierzchu naczynia służącego jako miara materiałów sypkich (jak mąka, piasek itp.). [przypis edytorski]
strychulec — deseczka służąca do wyrównywania wierzchu naczynia służącego do miary materiałów sypkich (jak mąka, piasek itp.) [przypis edytorski]
strychulec — deseczka służąca do zgarniania nadmiaru towarów sypkich, np. zboża, z wierzchu naczynia służącego jako miara; podciągać pod jeden strychulec: mierzyć jedną miarą. [przypis edytorski]
strychulec — deseczka służąca do zgarniania nadmiaru towarów sypkich z wierzchu naczynia do ich odmierzania. [przypis edytorski]
strychulec — deszczułka zrównująca. [przypis edytorski]
stryflaste buty — buty ze sztylpami, obramowaniem u góry cholewy. [przypis edytorski]
strygoński biskup — kardynał Hipolit d'Este, statysta, wojownik, niepospolity matematyk, mecenas Ariosta. [przypis redakcyjny]
Strygonia — Ostrzyhom (łac. Strigonium, niem. Gran), miasto na prawym brzegu Dunaju, naprzeciw ujścia rz. Gran do Dunaju. Określenie kierunku „ku Strygoniej” o tyle nieściśle, że miasto leży na prawym brzegu, a Polacy ciągnęli lewym brzegiem Dunaju. [przypis redakcyjny]
Strygon — Ostrzyhom, pierwsza historyczna stolica Węgier, gdzie miały miejsce m.in. chrzest i koronacja św. Stefana. [przypis edytorski]
stryja — Dita, tj. Plutona, który był jej mężem, ale zarazem stryjem, jako brat Jowisza i ojciec Prozerpiny. [przypis edytorski]
stryja na Pradze komisarzem od mostu — komisarzem wybudowanego w 1775 mostu łyżwowego (opartego na na płaskodennych łodziach), łączącego wówczas Warszawę z Pragą przy wylocie ul. Bednarskiej, był Kazimierz Kijański. [przypis edytorski]
stryjanka — stryjenka; żona stryja. [przypis edytorski]
stryja twego — chodzi o Menelausa, który pomścił porwanie Heleny przez Parysa. [przypis redakcyjny]
stryjeczny — brat stryjeczny, kuzyn. [przypis edytorski]
Stryjeńska, Zofia (1891–1976) — polska malarka i graficzka, reprezentantka art déco, zajmująca się także projektowaniem i scenografią; żona Karola Stryjeńskiego. [przypis edytorski]
Stryjeński, Karol (1889–1932) — architekt, profesor krakowskiej ASP, działacz Towarzystwa Tatrzańskiego; zaprojektował mauzoleum Jana Kasprowicza i Wielką Krokiew w Zakopanem. [przypis edytorski]
Stryjeński, Kazimierz (1853–1912) — tłumacz, wydawca. [przypis edytorski]
stryj — Janusz (1612–1655) i Bogusław (1620–1669) byli braćmi stryjecznymi, tu słowo „stryj” podkreśla być może różnicę wieku i opiekuńczy stosunek Janusza do Bogusława. [przypis edytorski]
Stryj kanonik do nas idą, matusiu — szczegóły, tyczące się rodziny Wierzynka, zaczerpnięte z dzieła St. Kutrzeby. [przypis autorski]
Stryj — miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w którym urodził się autor. [przypis edytorski]
stryj mój — Jan Pasek. [przypis edytorski]
stryjna — żona stryja (tj. brata ojca). [przypis edytorski]
stryj rodzony — Jan Aleksander z Mirowa Myszkowski. [przypis redakcyjny]
stryju, (…) którego żonę (…) „Matką” nazywałam (…) — Tekla Żmichowska. [przypis redakcyjny]
stryk (daw., gw.) — stryj, brat ojca; używane także jako zwrot grzecznościowy do osób starszych. [przypis edytorski]
stryk (daw.) — stryj. [przypis edytorski]
stryk — stryczek; sznur do wieszania skazańców. [przypis edytorski]
strymoński — od nazwy rzeki Strymon w Tracji. [przypis edytorski]
strymoński — od nazwy Strymon w Tracji. [przypis edytorski]
Strymon — rzeka w Macedonii; wicher wiał od Strymonu, tj. od północy, uniemożliwiając w ten sposób wojskom greckim wyruszenie właśnie na północ, tj. na Troję. [przypis redakcyjny]
strząpie — strzępy, ta sama fabuła co wyżej w. 7–10. [przypis redakcyjny]
strząść się (gw.) — zmęczyć się. [przypis edytorski]
strzałą niemężnej ręki prędką objeżdżon — dogoniony szybką strzałą wypuszczoną przez niemężną rękę; Achilles zginął ugodzony w piętę zatrutą strzałą przez Parysa, który poza tym nie odznaczył się w boju z Grekami szczególnym męstwem. [przypis edytorski]
strzała bogów — piorun. [przypis redakcyjny]
strzałami ładowny — pełen strzał. [przypis edytorski]
strzałami na zdrajcę puszczali — strzelali do zdrajcy. [przypis edytorski]
strzałów — dziś popr. forma D. lm.: strzał. [przypis edytorski]
strzały (daw.) — dziś popr. forma N.lm: strzałami. [przypis edytorski]
Strzały do pierwszej krwi — tj. do pierwszej rany, odniesionej przez któregoś z uczestników pojedynku. [przypis redakcyjny]
