ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 15623 przypisów.
klucznik (daw.) — osoba zarządzająca kluczami do majątku ziemskiego, osoba mająca pod swoim zarządem klucze do czegoś. [przypis redakcyjny]
kmieć (daw.) — chłop, gospodarz wiejski, rolnik. [przypis edytorski]
kmieć (daw.) — chłop; kmieci a. kmiecy: chłopski. [przypis edytorski]
kmieć (daw.) — chłop, zamożny gospodarz. [przypis edytorski]
k'miejscu (daw.) — ku miejscu, do miejsca. [przypis edytorski]
k'miescu (daw.) — do miejsca; tu: do posady. [przypis edytorski]
kmotr a. kumoter, a. kum (daw.) — ktoś bliski; powinowaty. [przypis edytorski]
kmotr a. kumoter (daw.) — kum, ojciec chrzestny; później również bardziej ogólnie jako poufałe określenie grzecznościowe. [przypis edytorski]
kmotr (daw.) — tu: kum, przyjaciel, kumpel. [przypis edytorski]
kmotr (daw.) — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]
knafle (daw.) — duże guziki do zapinania na pętelki. [przypis edytorski]
k'nam a. ku nam (daw.) — do nas, w naszym kierunku. [przypis edytorski]
kniahini (daw., reg.) — księżna. [przypis edytorski]
kniahini (daw.) — żona księcia ruskiego lub litewskiego. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — książę; także: władca państwa plemiennego. [przypis edytorski]
kniaź (daw.) — tytuł księcia panującego na Rusi i na Litwie. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej, ku niej, dla niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — do niej. [przypis edytorski]
k'niej (daw.) — ku niej. [przypis edytorski]
k'Niemcom (daw.) — do Niemców. [przypis edytorski]
k niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — do niego, w jego kierunku. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]
k'Niemu (daw.) — ku Niemu, do Niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — ku niemu; do niego. [przypis edytorski]
k'niemu (daw.) — w jego stronę. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, planować intrygę. [przypis edytorski]
knować (daw.) — knuć, spiskować. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek, kij. [przypis edytorski]
kół (daw.) — duży kołek. [przypis edytorski]
kół (daw.) — zaostrzony na końcu pal. [przypis edytorski]
koafiura (daw.) — fryzura, uczesanie. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — fryzura, uczesanie; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
koafiura (z fr., daw.) — uczesanie, fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]
kobiétę (daw.) — forma z ”e” pochylonym, wymawianym jako ”i” lub ”y”, pozostawiona bez uwspółcześnienia z uwagi na rym. [przypis edytorski]
kobiéto (daw.; wym.: kobito) — obecność é tzw. pochylonego zmienia brzmienie wyrazu, przez co rymuje się on z „bito”. [przypis edytorski]
kobuzi (daw.) — hałastry, gawiedzi. [przypis redakcyjny]
kobylica (daw.; gw.) — kobyłka, kozioł: drewniany stojak ułatwiający piłowanie drewna. [przypis edytorski]
kochać w kimś (daw.) — [dziś:] kochać się w kim. [przypis redakcyjny]
kochać w kimś (daw.) — kochać się w kim. [przypis redakcyjny]
kochanek (daw.) — ukochany. [przypis edytorski]
kochanka (daw.) — ukochana. [przypis edytorski]
kocisz (daw.) — wóz, kocz. [przypis redakcyjny]
kociuba (daw., z tur.) — pogrzebacz. [przypis edytorski]
koczerga (daw., gw.) — pogrzebacz. [przypis edytorski]
koczotka (daw.) — stręczycielka. [przypis edytorski]
kokocica (daw.) — zgr. od kokota: prostytutka. [przypis edytorski]
kokosić się (daw.) — nadymać się, pysznić się. [przypis edytorski]
kokosz a. kokosza (daw.) — kura, kogut. [przypis edytorski]
kokosz (daw.) — kura, kwoka. [przypis edytorski]
kokosz (daw.) — kura. [przypis edytorski]
kokosznik (daw.) — nakrycie głowy noszone na Ukrainie i w Rosji przez kobiety. [przypis edytorski]
kokoszyć się (daw.) — chełpić się, nadymać. [przypis redakcyjny]
kokota (daw.) — kobieta lekkich obyczajów; prostytutka. [przypis edytorski]
kokota (daw.) — kobieta lekkich obyczajów; prostytutka. [przypis edytorski]
kokota (daw.) — prostytutka. [przypis edytorski]
kokota (daw.) — prostytutka. [przypis edytorski]
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka, Bracia Dalcz i S-ka, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Uwięziona, Uwięziona, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
kokota (daw.) — utrzymanka, prostytutka. [przypis edytorski]
kołbań (daw., ukr.) — głębokie miejsce. [przypis edytorski]
kołupać (daw., reg.) — łupać, stukać. [przypis edytorski]
koły (daw.) — dziś forma N.lm: kołami. [przypis edytorski]
kolator (daw.) — fundator kościoła bądź osoba mająca prawo obsadzać urzędy kościelne. [przypis edytorski]
kolatorka (daw.) — fundatorka (kościoła, klasztoru itp.). [przypis edytorski]
kolce (daw.) — kolczyki. [przypis edytorski]
kolco (daw.) — kółko; [por. kolczyk]. [przypis redakcyjny]
kolco (daw.) — kółko. [przypis redakcyjny]
kole (daw., gw.) — koło, około, wokół, obok. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół, obok. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]
kole (daw., gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — kolejno, jeden po drugim. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — kolejno, po kolei. [przypis edytorski]
koleją (daw.) — po kolei, kolejno. [przypis edytorski]
kolejką a. koleją (daw.) — po kolei, jeden z drugim. [przypis edytorski]
kolenda (daw.) — dziś: kolęda; datek zbierany przez księży pod koniec roku kalendarzowego. [przypis edytorski]
kolenda (daw.) — dziś: kolęda. [przypis edytorski]
kolenda (daw.) — dziś: kolęda; tu: świadczenia w naturze pobierane przez duchowieństwo katolickie pod koniec roku. [przypis edytorski]
kolera a. cholera (daw.) — złość, wściekłość, furia, gniew. [przypis edytorski]
kolera (daw.) — cholera, gniew. [przypis redakcyjny]
kolera (daw.) — gniew. [przypis edytorski]
kolera (daw.) — gniew. [przypis redakcyjny]
koleria, właśc. kolera (daw.) — cholera, gniew. [przypis edytorski]
koleśno (daw.) — w kolasach. [przypis edytorski]
kolet (daw.) — kurtka. [przypis redakcyjny]
koligacić się (daw.) — wchodzić w związki pokrewieństwa. [przypis edytorski]
kolonista (daw.) — chłop pracujący na roli po uwłaszczeniu. [przypis edytorski]
koloryzować (daw.) — kłamać, zwł. upiększając rzeczywistość. [przypis edytorski]
Kolumba jaje (daw.) — dziś: jajko Kolumba, określenie prostego rozwiązania pozornie trudnego zagadnienia, pochodzące od zadania, jakie rzekomo postawiono przed Kolumbem podczas uczty: jak postawić jajko w pionie. Kolumb rozwiązał problem, nadtłukując skorupkę. [przypis edytorski]
kolumbryna (daw.) — kolubryna, duże działo ładowane od przodu. [przypis edytorski]
koma (daw.) — przecinek. [przypis edytorski]
koma (daw.) — tu: przecinek. [przypis edytorski]
kombatant (daw.) — wojownik, żołnierz. [przypis edytorski]
kombinezka (daw.) — jednoczęściowa bielizna damska, halka przedłużona doszytymi szortami. [przypis edytorski]
Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka, Bracia Dalcz i S-ka, tom drugi
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
komediant (daw.) — aktor; tu: pogardliwe określenie aktora. [przypis edytorski]
komeraż (daw.) — intryga, plotka. [przypis edytorski]
komeraż (daw.) — złośliwa plotka, obgadywanie. [przypis edytorski]
