Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 447 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie | zoologia
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10574 przypisów.
wis (gw.) — wiesz. [przypis edytorski]
wished the death of the Duke of Blacas — pragnąłem śmierci księcia Blacas. [przypis redakcyjny]
wisieć — tu: zależeć. [przypis edytorski]
wi sie (gw.) — wie się; rozumie się. [przypis edytorski]
wisielczy humor — bardzo zły humor; zdolność żartowania w dramatycznych sytuacjach. [przypis edytorski]
wisielec — karta tarota, przedstawiająca człowieka powieszonego głową do dołu, ze skrzyżowanymi nogami. [przypis edytorski]
Wisielec — karta tarota, przedstawiająca człowieka powieszonego głową do dołu, ze skrzyżowanymi nogami. [przypis edytorski]
wisielec — tu: osoba, która zasługuje na śmierć przez powieszenie. [przypis edytorski]
wisień — dziś popr. forma D. lm: wiśni. [przypis edytorski]
wisien (poet.) — wiśni. [przypis edytorski]
wiskać — prawdopodobnie od iskać, drapać. [przypis edytorski]
wisk (daw.) — wist, gra w karty dla dwóch par, protoplasta brydża. [przypis edytorski]
wiskozymetr — lepkościomierz, przyrząd do pomiaru lepkości cieczy. [przypis edytorski]
Wiskus — prawdopodobnie chodzi o przyjaciela Horacego, również poetę rzymskiego. [przypis edytorski]
wisk — wist, gra karciana, poprzedniczka brydża. [przypis edytorski]
Wisła — najdłuższa polska rzeka (1047 km). [przypis edytorski]
Wisła —najdłuższa polska rzeka; miasto w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim. [przypis edytorski]
Wisła — najdłuższa polska rzeka. [przypis edytorski]
Wisła — najdłuższa rzeka Polski. [przypis edytorski]
Wisła — najdłuższa rzeka w Polsce. [przypis edytorski]
Wisła, Wołga, Arno — rzeki w Polsce, w Rosji i we Włoszech, które stanowiły linie graniczne ofensyw podczas drugiej wojny światowej. [przypis edytorski]
Wisła — w oryginale: il Po. [przypis redakcyjny]
w islamie — tu: w krajach muzułmańskich. [przypis edytorski]
Wismar — pierwotnie gród słowiański Wyszomierz a. Wyszomir; miasto w Meklemburgii, port hanzeatycki nad Morzem Bałtyckim, po wojnie trzydziestoletniej znalazł się w posiadaniu Szwecji (do 1903 r.), dziś w Niemczech. [przypis redakcyjny]
Wisna — właśc. Wisznu, jeden z aspektów Boga w hinduizmie. [przypis edytorski]
Wisnowska, Maria (1861–1890) — polska aktorka teatralna, zastrzelona w Warszawie przez kochanka, oficera gwardii carskiej. Na kanwie tej historii powstało wiele utworów literackich. [przypis edytorski]
wisny (daw.) — elastyczny, giętki, ciągnący się. [przypis edytorski]
w Israelu — w znaczeniu: w klanie Israela. «To co zrobił [Szechem] będzie skazą dla całego potomstwa Israela [czyli Jakuba]», zob. Radak do 34:7. [przypis edytorski]
Wissmann, Herman von (1853–1905) — niemiecki odkrywca i administrator w Afryce; od 1881 współpracownik Niemieckiej Spółki Wschodnioafrykańskiej, latach 1883–1885 w służbie belgijskiego króla Leopolda II, dla którego badał Afrykę Centralną; w 1888 mianowany komisarzem Rzeszy na obszar Niemieckiej Afryki Wschodniej z zadaniem stłumienia antyniemieckiego powstania lokalnej ludności, a następnie gubernatorem (1895–1896) tej kolonii. [przypis edytorski]
wist — czteroosobowa gra w karty. [przypis redakcyjny]
wist — daw. gra w karty podobna do brydża, popularna w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]
wist — dawna gra w karty podobna do brydża, popularna w XVIII i XIX w. [przypis edytorski]
wist — gra karciana dla czterech osób grających w dwóch parach, wywodząca się z Anglii, niezwykle popularna w XVIII i XIX w.; protoplasta brydża. [przypis edytorski]
wist — gra karciana dla czterech osób, popularna w XVIII i XIX w., poprzednik brydża. [przypis edytorski]
wist — gra karciana dla czterech osób, popularna w XVIII i XIX w., poprzednik brydża. [przypis edytorski]
wist — gra karciana dla dwóch par, popularna w XVIII i XIX w.; poprzednik brydża. [przypis edytorski]
wist — gra karciana, poprzednik brydża. [przypis edytorski]
wist — gra karciana, prekursor brydża. [przypis edytorski]
wist — gra karciana. [przypis edytorski]
wist — gra pełną talią kart, w której uczestniczą dwie pary osób, grające przeciw sobie. [przypis edytorski]
wist — gra pełną talią kart, w której uczestniczą dwie pary osób grające przeciw sobie. [przypis edytorski]
wist — gra pełną talią kart, w której uczestniczą dwie pary osób, grające przeciw sobie; tu: forma przym.: wistowy. [przypis edytorski]
wist — gra w karty. [przypis redakcyjny]
W istocie (…) ku sobie. — Alcest, stateczny i otoczony powszechnym szacunkiem, byłby kochankiem, na którego dewotka mogłaby sobie pozwolić, nie negując swego świątobliwego charakteru. [przypis tłumacza]
W istocie, tęgi mnich z tego człowieka — aluzja do hipokryzji, którą niedowiarkowie uważają za częstą u mnichów. Sykstus V był mnichem żebrzącym i prześladowanym w swoim zakonie. Zobacz jego życiorys u Gregoria Leti, zabawnego historyka, który kłamie nie częściej od innych. Feliks Peretti został zamordowany w 1580; jego wuj został papieżem w 1585. [przypis autorski]
wistoczone — istotne [właściwe, przypisane. Red. WL]. [przypis redakcyjny]
wisus — dawne słowo określające urwisa, psotnika. [przypis edytorski]
wisus (daw.) — urwis. [przypis edytorski]
wisus (daw.) — urwis, psotnik. [przypis redakcyjny]
wisus — urwis. [przypis edytorski]
wiszącemi — daw. forma N. i Msc. lm przymiotników i imiesłowów przym. r.ż. i r.n.; dziś tożsama z r.m.: wiszącymi. [przypis edytorski]
wiszajut (z ukr.) — wieszają. [przypis edytorski]
wiszar (daw.) — nawis skalny. [przypis edytorski]
wiszar (daw.) — skała, urwisko. [przypis edytorski]
wiszar (daw.) — urwisko. [przypis edytorski]
wiszar (daw.) — urwisko, skała. [przypis edytorski]
wiszar (daw.) — urwisko; także: roślina czepna; gęste, splątane, zwieszające się zarośle. [przypis edytorski]
wiszar (daw.) — zarośnięte urwisko górskie. [przypis edytorski]
wiszar — kożuch roślin (czyli pło), trzcin i paproci, porastających torfowisko położone na stromym zboczu; torfowisko wiszące. [przypis edytorski]
wiszar (poet.) — urwisko, przepaść. [przypis edytorski]
wiszar — skała, nawis skalny. [przypis edytorski]
wiszar — skała, urwisko. [przypis edytorski]
wiszar — tu: skała, nawis skalny. [przypis edytorski]
wiszar — tu: urwisko skalne. [przypis edytorski]
wiszar — tu: urwisko (w innym znaczeniu: torfowisko lub zarośla na stromym zboczu). [przypis redakcyjny]
wiszar — urwisko. [przypis edytorski]
wiszar — urwisko skalne. [przypis edytorski]
wiszar — urwisko, stromizna; torfowisko wiszące (na stromym zboczu). [przypis edytorski]
wiszar — urwisko, torfowisko wiszące, tu: elementy zamku nadwieszające się nad placem. [przypis edytorski]
wiszar — urwisko (w oryginale niem.: Gehänge). [przypis edytorski]
wiszar — urwisko, występ skalny. [przypis edytorski]
wiszary (poet.) — urwiska a. roślinność czepiająca się kamieni. [przypis edytorski]
wiszary — rodzaj rośliny; splątane zarośla. [przypis redakcyjny]
wiszar — zbocze a. skała porośnięte gęstą roślinnością. [przypis edytorski]
wiszar — ziele czepiające się kamieni, skał. Wyraz ten zrobił raczej niespodzianą „karierę” w literaturze modernizmu, w poezji. Wyspiański kpił z tej maniery: „»Wiszary«? znany wyraz, powszechnie zużyty, / Artur Górski, Miciński karmią się nim co dzień (…)”. [przypis redakcyjny]
wisz a. wiszar (starop.) — chwasty, zarośla czepne, pnącza. [przypis edytorski]
wiszczeć (gw.) — krzyczeć, piszczeć. [przypis edytorski]
wisz (daw.) — trzcina. [przypis redakcyjny]
wiszę głową na dół, z nogami skrzyżowanymi między niebem a ziemią — w pozycji odwzorującej kartę tarota Wisielec. [przypis edytorski]
wiszeń — forma B lm od rzecz. wiśnia. [przypis edytorski]
wiszeńka — wisienka. [przypis edytorski]
wisz (gw.) — dziś popr.: wiesz. [przypis edytorski]
wisz, hadiuka (z ukr.) — wiesz, gadzina. [przypis edytorski]
Wiszkontowie — ród możny [Visconti], panujący do 1447 r. w Mediolanie. [przypis redakcyjny]
wisznia (daw.) — dziś: wiśnia. [przypis edytorski]
wisznia (daw.) — wiśnia. [przypis edytorski]
wisznia (daw.) — wiśnia; tu: D.lm wiszeń, dziś: wiśni. [przypis edytorski]
wisznię — dziś: wiśnię. [przypis edytorski]
wiszni (ukr.: wyszni) — wiśnie. [przypis edytorski]
Wisznu — hinduski bóg życia. [przypis edytorski]
Wisznu (rel.) — jeden z hinduskiej trójcy bogów (trimurti), podtrzymujący istnienie wszechświata i panujący w nim ład. [przypis edytorski]
Wisznu — w hinduizmie bóg przenikający wszystko i wszystko w sobie zawierający, związany ze światłem, ogniem i Słońcem. [przypis edytorski]
Wiszów — daw. forma D.; Wiszowy (należący do Wisza), Wisza. [przypis edytorski]
Wiszowi — ludzie Wisza. [przypis edytorski]
wisz pon (gw.) — wiesz pan; wie pan. [przypis edytorski]
wisz — trzcina, sitowie. [przypis redakcyjny]
witać kosmatą ręką (daw.) — gratulować zawartego małżeństwa. [przypis edytorski]
Witaj, Jutrzenko swobody, za tobą zbawienia Słońce — cytat (z nieco zmienionym szykiem i pisownią) z Ody do młodości Adama Mickiewicza, jej końcowe wersy. Transparent z tymi słowami został umieszczony na warszawskim ratuszu 30 listopada 1830 r., w drugim dniu powstania listopadowego. [przypis edytorski]
Witaj mój patronie! — z chwilą wyzwolenia pan (erus) stawał się opiekunem (patronus) wolnego już obywatela. [przypis tłumacza]
Witaj, Rozenkranc, witaj, Gildensternie — król Klaudiusz wraz ze swoją małżonką królową Gertrudą zaprosili do zamku przyjaciół szkolnych Hamleta, Rozenkranca i Gildensterna. Para królewska wierzyła, że ich towarzystwo sprawi, że młody książę wyzbędzie się szaleńczego usposobienia. Mają oni także odkryć przyczynę zmiany w zachowaniu Hamleta. Te dwie postaci, choć tylko drugoplanowe, inspirowały również współczesnych twórców; przykładem może być film Toma Stopparda Rosencrantz & Guildenstern Are Dead (Rozenkranc i Gildenstern nie żyją, 1990), którego tytuł stanowi cytat z Hamleta. [przypis edytorski]
