ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | żartobliwie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8499 przypisów.
zawisak, Sphinx (biol.) — nocny motyl, który pobiera pokarm, zawisając nad kwiatem dzięki szybkim ruchom skrzydeł. [przypis edytorski]
zawisła (daw.) — zależy. [przypis edytorski]
zawisła — dziś: zależy. [przypis edytorski]
zawisła w (daw.) — zależy od. [przypis edytorski]
zawisło (daw.) — tu: zależy. [przypis edytorski]
zawisłość — tu: zależność, podległość. [przypis edytorski]
zawisłość — zależność. [przypis edytorski]
zawisłości [od metafizyki] w ogóle wymaga też Schopenhauer sam od każdej etyki — podobnie, jak Kant i Fichte; por. niniejszej rozprawy ustępy 7 i 9. [przypis redakcyjny]
zawisły (daw.) — zależny. [przypis edytorski]
zawisły — tu: zależny. [przypis edytorski]
zawisły — zależny. [przypis edytorski]
zawisnąć (daw.) — zależeć. [przypis edytorski]
zawisnąć od czego (daw.) — zależeć od czego. [przypis edytorski]
zawisnąć od czegoś (daw.) — zależeć od czegoś. [przypis edytorski]
zawisnąć od kogoś — zależeć od kogoś. [przypis edytorski]
zawisnąć (tu daw.) — zależeć, stać się zależnym. [przypis edytorski]
zawisnąć — tu: zależeć. [przypis edytorski]
zawisnął między niebem a ziemią — wg legendy wisi głową w dół, jako gwiazdozbiór Oriona. [przypis edytorski]
zawisnać (daw.) — zależeć. [przypis edytorski]
zawistny — zazdrosny i pełen nienawiści. [przypis edytorski]
Zawistowska, Kazimiera (1870–1902) — poetka i tłumaczka okresu Młodej Polski. [przypis edytorski]
Zawistowska, Kazimiera (1870–1902) — polska poetka okresu Młodej Polski, tłumaczka. [przypis edytorski]
Zawisza Czarny — nieukończony dramat Juliusza Słowackiego, pisany najprawdopodobniej w latach 1844–1845. [przypis edytorski]
Zawisza Czarny (ok. 1370–1428) — polski rycerz, starosta spiski, jeden z właścicieli zamku w Czorsztynie. [przypis edytorski]
Zawisza Czarny z Garbowa (ok. 1370–1428) — jeden z najsłynniejszych polskich rycerzy, walczył w bitwie pod Grunwaldem, wzór cnót rycerskich, wzięty do tureckiej niewoli, został tam zamordowany. [przypis edytorski]
Zawisza Czarny z Garbowa (ok. 1370–1428) — polski rycerz, przez pewien czas na służbie króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego. [przypis edytorski]
Zawisza Czarny z Grabowa herbu Sulima (ok. 1370–1428) — sławny polski rycerz, uczestnik bitwy pod Grunwaldem, uosobienie cnót rycerskich. [przypis edytorski]
Zawisza Czarny z Grabowa (ok. 1370–1428) — sławny polski rycerz, uczestnik bitwy pod Grunwaldem, uznawany za wzór rycerskiego honoru, m.in. wierności danemu słowu (z nim wiąże się powiedzenie „polegać jak na Zawiszy”). [przypis edytorski]
Zawisza (ok. 1370–1428) — polski rycerz, przez pewien czas na służbie króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego, uczestnik bitwy pod Grunwaldem, uznawany za wzór rycerskiego honoru. [przypis edytorski]
Zawisza z Kurozwęk (zm. 1382) — regent Królestwa Polskiego, biskup krakowski, kanclerz koronny, podkanclerzy koronny. Niechętny mu kronikarz Janko z Czarnkowa pisze, że po jego śmieci w Kościele Mariackim w Krakowie było słychać diabelskie krzyki „Pojedziemy na ops!”, tj. na rozpustę. [przypis edytorski]
zawitał on na naszą glebę z pól francuskich cicho, niepostrzeżenie. Ani daty jego narodzin poznać niepodobna, ani skreślić dziejów jego żywota w porządku chronologicznym — Sz. Rokoszewski, Dekadentyzm warszawski, Warszawa 1894, s. 1. [przypis autorski]
zawładać — dziś: władać. [przypis edytorski]
zawłada — dziś: zawładnie. [przypis edytorski]
zawładany — dziś: zawładnięty. [przypis edytorski]
zawładnąć czterema kontynentami — tj. całym światem. Cztery kontynenty to według kosmologii buddyjskiej cztery kontynenty otaczające Górę Sumeru będącą środkiem wszechświata; jednym z nich, znajdującym się na południu, jest kontynent, który zamieszkują ludzie (skr. Jambu-dvīpa, chiń. Nan shan bu zhou, jap. Nansenbushū). [przypis tłumacza]
zawładnie — tu: panuje, włada. [przypis edytorski]
Za własne kraju starostwa Dwór Petersburski cały kraj kupuje — nacisk Rosji na rozdawanie starostw jej stronnikom. [przypis redakcyjny]
zawłóczyć się (daw.) — zasłaniać się. [przypis edytorski]
za wnijściem — kiedy weszli. [przypis edytorski]
zawód biegać (starop.) — ścigać się, brać udział w gonitwie. [przypis edytorski]
zawód (daw.) — przedsięwzięcie. [przypis redakcyjny]
zawód (daw.) — sprawa. [przypis redakcyjny]
zawód (daw.) — tu: sposób. [przypis edytorski]
zawód (daw.) — tu: zmaganie się, staranie, próba dokonania czegoś. [przypis edytorski]
zawód (daw.) — tu: zmaganie się, walka. [przypis edytorski]
zawód jego ojca, robotnika — według tradycji ojciec Sokratesa, Sofroniskos, był kamieniarzem lub rzeźbiarzem. [przypis edytorski]
zawód (starop.) — tu: most zwodzony. [przypis edytorski]
zawód — tu: zajęcie, przedmiot zainteresowania. [przypis redakcyjny]
zawód — tu: zajęcie, zadanie. [przypis edytorski]
zawódy — wycieczka, wypad na nieprzyjaciela. [przypis redakcyjny]
zawód — zawody, wyścig. [przypis edytorski]
zawój — turban; nakrycie głowy noszone przez Arabów i Hindusów: kilkumetrowa szarfa (pas materiału) w specjalny sposób zawinięta na głowie. [przypis edytorski]
zawój — turban; nakrycie głowy udrapowane z szala lub chusty. [przypis edytorski]
zawój — tu: turban. [przypis edytorski]
zawodem (daw.) — zachodem. [przypis redakcyjny]
zawodem — w zawody, na wyścigi. [przypis edytorski]
zawodnik (daw.) — koń biegający w zawód, koń w ogóle. [przypis redakcyjny]
zawodniki (starop.) — tu: konie ciągnące wóz. [przypis edytorski]
zawodnik — koń biegający w zawód, koń w ogóle. [przypis redakcyjny]
zawodnik — koń wyścigowy. [przypis redakcyjny]
zawodny — tu: zawodzący, lamentujący. [przypis edytorski]
zawody (daw.) — przygotowania. [przypis redakcyjny]
zawody — tu: zawodzenia. [przypis edytorski]
za wodzą — dziś popr.: za wodze. [przypis edytorski]
za wodzą gwiazd ujrzeli się wobec Kołobrzega — w innym tłum.: przybyli pod Kołobrzeg, kierując się według gwiazd. [przypis edytorski]
zawodzić — okrzyk orgiastyczny. [przypis tłumacza]
zawodzić (starop.) — tu: wieść, prowadzić. [przypis edytorski]
Zawodziński, Karol Wiktor (1890–1949) — krytyk literacki, badacz wersologii, po wojnie wykładowca Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. [przypis edytorski]
Zawodziński, Karol Wiktor (1890–1949) — żołnierz Legionów, krytyk, historyk sztuki. [przypis edytorski]
Zawodziński, Karol Wiktor (1890–1949) — żołnierz Legionów, krytyk, historyk sztuki. [przypis edytorski]
zawojek (daw.) — nakrycie, zwł. nakrycie głowy. [przypis edytorski]
zawojek lisi — [tu:] podarunek. [przypis redakcyjny]
zawojek (starop.) — [zdrobn. od zawój; tu:] kołnierz zawijany. [przypis redakcyjny]
zawojowany — posiadający czyjąś sympatię, przychylność. [przypis edytorski]
zawoła na swoje — zawoła do swoich ludzi. [przypis edytorski]
(…) zawołani będą Wiszkontów wężowie — herbem panującego w Mediolanie rodu Viscontich był błękitny wąż pożerający człowieka. Ich godło zaczęto wiązać także z samym Mediolanem. Kiedy w r. 1447, po wygaśnięciu głównej linii rodziny, władzę w mieście objął ród Sforzów, do swojego herbu dołączył węża Viscontich. [przypis edytorski]
zawołanie (daw.) — okrzyk identyfikujący ród. [przypis edytorski]
zawołanie — hasło służące do zwoływania rodu, np. w czasie bitwy, umieszczane w górnej części herbu; nie występuje w heraldyce innych krajów. [przypis edytorski]
zawołanie — sława. [przypis redakcyjny]
zawołany (rycerz) — prawdziwy; rycerz co się zowie; godny tego imienia. [przypis edytorski]
zawołany — sławny. [przypis edytorski]
zawołany — sławny. [przypis redakcyjny]
zawołany — wytrawny, renomowany. [przypis edytorski]
zawołany — znakomity, znawca, biegły. [przypis edytorski]
zawolny — zbyt swobodny. [przypis edytorski]
zawora (daw.) — zamknięcie. [przypis edytorski]
zawora (daw.) — zasuwa, rygiel. [przypis edytorski]
zawora — tu: tama, zamknięte przejście. [przypis edytorski]
zawora — zasuwa, rygiel. [przypis edytorski]
zawotować (z łac.) — tu: podjąć decyzję, przegłosować. [przypis edytorski]
zawracać gitarę (pot.) — zawracać głowę, naprzykrzać się, zajmować komuś czas czymś nieważnym i niemiłym. [przypis edytorski]
zawracać się — dziś popr.: zawrócić, wrócić. [przypis edytorski]
zawraca mi się głowa — dziś popr.: mam zawroty głowy. [przypis edytorski]
zawre — zagotuje się; od: wrzeć. [przypis edytorski]
zawrócił od Hellady do Syrii i stanął niebawem przed rodzicem w Cezarei — „Wieść niosła, że go do powrotu miłość Berenice królowej nakłoniła”, Tacyt, Dzieje II, 2. „Niepohamowana miłość ku królowej Berenice, z którą o przyrzeczeniu jego zawarcia ślubnych związków rozgłaszano”, Swetoniusz, Żywot Tytusa VII. [przypis tłumacza]
zawrót (starop.) — wir morski, jak była powieść o Scylli i Charybdzie. [przypis redakcyjny]
zawrót — zakręt. [przypis edytorski]
zawroty (starop.) — [tu:] wiry morskie. [przypis redakcyjny]
zawrzała miłość jego ku bratu swojemu — «[Josef] zapytał go: czy masz brata ze strony matki? Odpowiedział: miałem brata, ale nie wiem, gdzie on jest. Czy masz synów? Tak, mam dziesięciu synów». A każdemu ze swoich synów Binjamin nadał imię, które zawierało jakąś aluzję do losu Josefa, zob. Raszi do 43:30. [przypis edytorski]
zawrzasła — dziś: zawrzasnęła. [przypis edytorski]
