Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dopełniacz | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8976 przypisów.
Miejsce przechodu (…) i to, co jeszcze na przechodzie było — Tu nawiasem wspomina poeta Minotaura. [przypis redakcyjny]
Miejsce swe chytra gdy straciła dusza — W miejsce Judasza z dwóch przeznaczonych świątobliwych ludzi, losem na urząd apostolski wybrany był święty Mateusz (Dzieje apostolskie, rozdz. 1, w. 21). [przypis redakcyjny]
miejsce swe osiędzie (starop.) — zajmie godne siebie (czy: należne sobie) miejsce. [przypis redakcyjny]
miejsce (tu daw.) — posada, zatrudnienie. [przypis edytorski]
miejsce (tu daw.) — zatrudnienie, miejsce pracy. [przypis edytorski]
miejsce — tu: miejsce pracy, posada. [przypis edytorski]
miejsce — tu: posada, stanowisko pracy. [przypis edytorski]
miejsce — tu: posada, zatrudnienie. [przypis edytorski]
miejsce — tu: stanowisko, pracę. [przypis edytorski]
miejsce — tu: stanowisko. [przypis edytorski]
miejsce — «Ujrzał obłok unieruchomiony nad górą», zob. Raszi do 22:4. [przypis edytorski]
miejsce weźmie (…) Palinura miano — na płn. od zatoki Salerneńskiej do dziś istnieje Porto di Palinuro. [przypis edytorski]
………………………. — miejsce wykropkowane w oryginale. [przypis edytorski]
miejsce zwane pokuciem — Zaszczytne miejsce, gdzie dawniej stawiano bogów domowych, gdzie dotąd Rosjanie zawieszają obrazy. Tam wieśniak litewski sadza gościa, którego chce uczcić. [przypis autorski]
miejscowe wróbelki — quelea aethlopica; Sztolcman: Nad Białym Nilem [autor powołuje się tu na pracę pol. zoologa i podróżnika Jana Stanisława Sztolcmana (1854–1928); red. W.L.]. [przypis autorski]
miejscowi (starop. forma) — miejscu (przypatrzeć się). [przypis edytorski]
miejscowość (daw.) — miejsce, okolica. [przypis edytorski]
miejscowość — tu: miejsce, okolica. [przypis edytorski]
Stefan Szolc-Rogoziński, Żegluga wzdłuż brzegów zachodniej Afryki na lugrze Łucja-Małgorzata 1882–1883
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
miejscowość — tu: miejsce. [przypis edytorski]
miejscowych — ἐπιχωρίων (Niese), πατρίων (Dindorf). [przypis tłumacza]
miejscowy Rotszyld — ironiczne określenie bogatego Żyda; Rotszyldowie a. Rothschildowie — rodzina finansistów żydowskich, pochodząca z Frankfurtu. [przypis edytorski]
miej serce i patrzaj serce — Adam Mickiewicz, Romantyczność. [przypis edytorski]
miejże — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
mielaširdybė — gailestingumas. [przypis edytorski]
mielce — żarna, kamienie do ręcznego mielenia zboża. [przypis edytorski]
mielej (daw.) — płycej; por.: mielizna, tj. płycizna. [przypis edytorski]
mielerz — kopiec drewna przykryty ziemią, darnią lub gliną i wypalany na węgiel drzewny. [przypis edytorski]
mieli do (…) Lubomirskiego wielką relacyją — których z Lubomirskim łączyły ścisłe relacje, bliskie stosunki. [przypis redakcyjny]
mieli mędrce nawet Scyty — ma tu Krasicki na myśli zapewne Anacharsisa, mędrca scytyjskiego z VI w. p. n. e., o którym tak pisze: „Filozof, rodem był z Scytii. Zwiedził greckie państwa dla nabycia tam większej doskonałości; jakoż wielce się wsławił wytwornością nauki i dowcipu w rozmowach, które miał z rozmaitymi mędrcami […]. O nim powiadają, iż prawa porównywał do pajęczyny, w której tylko muchy więzną”. (Zbiór potrzebn. wiad.); Scytowie — koczowniczy lud barbarzyński zamieszkujący w starożytności północne wybrzeża Morza Czarnego. [przypis redakcyjny]
mieli niewygodne w użyciu oznaczanie liczb literami — w starożytnej Grecji początkowo używano notacji liczbowej zbliżonej do zapisu rzymskiego: wielkości 1, 5, 10, 100, 1000 i 10 000 oznaczano pojedynczymi literami, a konkretną liczbę zapisywano jako kombinację tych liter; od III w. p.n.e. w świecie greckim stopniowo przyjmowano odmienny system, powstały w Jonii, nienadający się do prowadzenia obliczeń: liczbom od 1 do 9 przypisano w nim pierwszych 9 liter alfabetu, kolejne 9 liter służyło do zapisywania pełnych dziesiątek od 10 do 90, następnymi literami zapisywano pełne setki od 100 do 900; do tego celu 24-literowy alfabet joński rozszerzono o trzy archaiczne litery, na oznaczenie liczb 6, 90 oraz 900; Ateny pozostały przy starym systemie, zwanym attyckim, aż do początku I w. n.e. [przypis edytorski]
Mieliśmy do czynienia z materialistami, z deistami… — Oeuvres, t. X, s. 74–5, przytaczam w streszczeniu. [przypis autorski]
mieliżby — daw. konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy mieliby a. czyżby mieli. [przypis edytorski]
mieliżbyście — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy mielibyście. [przypis edytorski]
mieliżbyście — konstrukcja z partykułą -ż-; znaczenie: czy mielibyście. [przypis edytorski]
mieliżbyśmy pozwolić (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że-, skróconą do -ż-; znaczenie: czy mielibyśmy, czyżbyśmy mieli. [przypis edytorski]
Mieliż — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy mieli. [przypis edytorski]
mielizna — płytkie miejsce w morzu lub rzece. [przypis edytorski]
mielnik (daw.) — młynarz. [przypis edytorski]
Mielżyńscy — hrabiowska rodzina ziemiańska z Wielkopolski, herbu Nowina. [przypis edytorski]
Miemce (gw.) — Niemcu (W. lp). [przypis edytorski]
Miemiec (gw.) — Niemiec. [przypis edytorski]
miemiecki (gw.) — niemiecki. [przypis edytorski]
mieniąc się (daw.) — tu: zmieniając się. [przypis edytorski]
mieniący się — tu: zmieniający się; zmieniający wygląd (wyraz twarzy). [przypis edytorski]
mieniąc — zmieniając, odmieniając. [przypis edytorski]
mieniać (daw.) — zamieniać, podmieniać, zmieniać. [przypis edytorski]
mieniać (daw.) — zamieniać. [przypis edytorski]
mieniać (daw.) — zamieniać, wymieniać. [przypis edytorski]
mieniać (daw.) — zamieniać, wymieniać (się). [przypis edytorski]
mieniać (daw.) — zmieniać, zamieniać. [przypis edytorski]
mieniać — dziś: zamieniać. [przypis edytorski]
mieniać — dziś: zamieniać, wymieniać. [przypis edytorski]
mieniać — dziś: zmieniać. [przypis edytorski]
mieniać się (daw.) — tu: zamieniać się. [przypis edytorski]
mieniać się (daw.) — zmieniać się. [przypis edytorski]
mieniać się — dziś: wymieniać się. [przypis edytorski]
mieniać się — zamieniać się. [przypis edytorski]
mieniać — wymieniać, zamieniać. [przypis edytorski]
Mienia — majątek Zakowic, którym zarządzał Hiacynt, brat Narcyzy. [przypis redakcyjny]
mieniany (daw.) — wymieniany. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — nazywać. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — tu: nazywać. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — tu: nazywać. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — tu: zmieniać się. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — wymieniać. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — zamieniać, przemieniać. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — zmieniać, odmieniać; gniew mienił: zmieniał gniew na uczucie przeciwne. [przypis edytorski]
mienić (daw.) — zmieniać. [przypis edytorski]
Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
mienić — dziś: zmieniać. [przypis edytorski]
mienić — nazywać, określać jako. [przypis edytorski]
mienić — nazywać, uznawać. [przypis edytorski]
mienić — przemieniać, zamieniać. [przypis edytorski]
mienić (przestarz.) — nadawać miano, nazywać; głosić coś o kimś lub o czymś; uważać kogoś lub coś za coś. [przypis edytorski]
mienić (przestarz.) — nadawać miano, nazywać kogoś lub coś. [przypis edytorski]
mienić się (daw., gw.) — zmieniać się. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — mianować się, nazywać siebie. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — nazywać się. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — podawać się za. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — tu: zmieniać się. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — zmieniać się, przemieniać się. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — zmieniać się. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — zmieniać się; tu: zmieniać wyraz twarzy. [przypis edytorski]
mienić się (daw.) — zmieniać się; tu: zmienić wyraz twarzy. [przypis edytorski]
mienić się — nazywać siebie kimś. [przypis edytorski]
mienić się (starop.) — zmieniać się, odmieniać się, przemieniać się. [przypis edytorski]
mienić się (starop.) — zmieniać się. [przypis edytorski]
mienić się — tu: zmieniać wyraz twarzy. [przypis edytorski]
mienić się — zmieniać się; tu: zapewne chodzi o zmienne wyrazy twarzy, będące odbiciem nurtujących myśli. [przypis edytorski]
mienić (starop.) — odmieniać, zmieniać. [przypis edytorski]
mienić (starop.; tu forma 3 os. lm: mienią) — mówić, nazywać. [przypis redakcyjny]
mienić (starop.) — zmieniać, odmieniać. [przypis edytorski]
mienić — tu: nazwać. [przypis edytorski]
mienić — tu: nazywać, określać jako. [przypis edytorski]
mienić — tu: przemieniać. [przypis edytorski]
mienić — tu: uważać za. [przypis edytorski]
mienić — tu: wymieniać, wyliczać. [przypis edytorski]
mienić — tu: zmieniać. [przypis edytorski]
mienić — wymienić. [przypis redakcyjny]
mienić — zmieniać. [przypis edytorski]
mienię — tu: zamieniam. [przypis edytorski]
