Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 165739 przypisów.
Dysputować się — prowadzić dysputę, kłócić się. [przypis redakcyjny]
dysputy — międzyzakonne, po kościołach odprawiane. [przypis redakcyjny]
dysputy — tu: żartobliwe nawiązanie do instytucji uczonych dysput w kwestiach teologicznych (prowadzonych zwłaszcza w zakonach), żywych jeszcze w tradycji XVIII wieku. [przypis redakcyjny]
dyssekcją — dysekcję; dysekcja: rozdzielenie (tkanek), preparowanie anatomiczne. [przypis edytorski]
dyssekcja (z łac.) — analiza, rozbiór gramatyczny i logiczny wiersza. Dziś wyraz używany wyłącznie w znaczeniu medycznym. [przypis edytorski]
dyssekować (daw.) — dokonywać rozbioru, szczegółowo analizować części czegoś; dokonywać sekcji. [przypis edytorski]
dyssydent — dziś: dysydent; tu: innowierca. [przypis edytorski]
dyssypacyjny — dyssypacja: rozpraszanie energii. [przypis edytorski]
dystancja — odległość. [przypis redakcyjny]
dystancji — odległości. [przypis redakcyjny]
dystans — tu: pewien odcinek (linii kolejowej). [przypis edytorski]
dystrakcja — coś, co rozprasza uwagę. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się; dawniej też: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozproszenie (uwagi, skupienia). [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozrywka. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — roztargnienie, rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia; daw. także: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis redakcyjny]
dystrakcja — tu: rozproszenie (uwagi). [przypis edytorski]
dystrakcja (z łac.) — rozerwanie, niepokój. [przypis redakcyjny]
dystrakcya — dziś rozproszenie uwagi; daw. rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakt — człowiek roztargniony. [przypis edytorski]
Dystros — marzec, rok 68 n.e. [przypis tłumacza]
dystrybucja — tu: dawna nazwa sklepu z wyrobami tytoniowymi. [przypis redakcyjny]
dystrybucja (z łac.) — rozdział dóbr, rozprowadzenie. [przypis redakcyjny]
dystrybucji — rozdawnictwa. [przypis redakcyjny]
dystych — dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
dystych — dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
dystylator — tu: fabrykant wódek (dziś: destylator). [przypis redakcyjny]
dystylowali — odkraplali, wypacali. [przypis redakcyjny]
dystylują — przepędzają w alembikach. [przypis redakcyjny]
dystyngowańszy — dziś popr.: bardziej dystyngowany. [przypis edytorski]
dystyngowanie — wytwornie, elegancko. [przypis edytorski]
dystyngowany — elegancki, wytworny. [przypis edytorski]
dystyngowany — wytworny, elegancki. [przypis edytorski]
dystyngujący się — wyróżniający się. [przypis edytorski]
dystyngwować (z łac.) — wyróżniać. [przypis edytorski]
dystyngwowany — wyróżniający się, poważny, dostojny. [przypis redakcyjny]
dystyngwowany — wyróżniający się, uchodzący za coś lepszego. [przypis redakcyjny]
dystyngwujący się — odróżniający się. [przypis edytorski]
dystynkcją — wyróżnienie, elegancję. [przypis redakcyjny]
dystynkcja (daw., z łac.) — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dystynkcja — elegancja i wytworność. [przypis edytorski]
dystynkcja — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane, wytworne zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowany sposób bycia. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: elegancja i wytworność, dystyngowany sposób bycia. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: różnica, cecha odróżniająca. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: rozróżnienie; odróżnianie. [przypis edytorski]
dystynkcji — rozróżniania, znaczenia. [przypis redakcyjny]
dystynkcji — rozróżnienia. [przypis redakcyjny]
dystynktoria — odznaki. [przypis redakcyjny]
dysydenci — innowiercy. [przypis redakcyjny]
dysydent — innowierca. [przypis redakcyjny]
dysydent — w daw. Polsce: chrześcijanin innego wyznania niż katolickie, szczególnie protestant. [przypis edytorski]
dysymilacja (z łac.) — rozpodobnienie, odpodobnienie. [przypis edytorski]
dysymilować (z łac.) — ukrywać. [przypis edytorski]
dysymulowała — udawała, ukrywała. [przypis redakcyjny]
dysymulowana — cierpiana, znoszona. [przypis redakcyjny]
dysymulowane — ukrywane. [przypis redakcyjny]
dyszeć — tu: oddychać. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma 3 os. lp: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma 3 os.lp: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma: dyszy, tj. oddycha. [przypis edytorski]
dyszek — tu: udo. [przypis edytorski]
dyszel (daw.) — drąg do kierowania pojazdem zaprzężonym w konie. [przypis edytorski]
dyszel — drąg przymocowany do przedniej części podwozia wozu konnego, umożliwiający kierowanie wozem z zaprzężonymi końmi. [przypis edytorski]
dyszel — drąg umocowany do przedniej części wozu, umożliwiający kierowanie końmi. [przypis edytorski]
dyszkant a. dyskant (z łac., muz.) — najwyższy głos w utworach muzycznych do XVI wieku. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy; odmiana wysokiego głosu ludzkiego, jaki najczęściej posiadają chłopcy przed mutacją. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy odpowiadający skalą sopranowi. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy. [przypis redakcyjny]
dyszkant — piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki głos chłopięcy, odpowiednik sopranu. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki głos chłopięcy. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki i piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki, piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkrecja — popr.: dyskrecja. [przypis edytorski]
dyszkur — dyskurs, rozmowa. [przypis edytorski]
dyszkurować, częściej: dyskursować (daw.) — prowadzić dyskurs, rozprawiać. [przypis edytorski]
dyszyć — dziś popr.: dyszeć. [przypis edytorski]
dytyrambach (lit.) — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. [przypis edytorski]
dytyramb (lit.) — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. [przypis edytorski]
dytyramb (lit.) — w staroż. Grecji pieśń pochwalna ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie fletu, w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dytyramb na cześć kartezjanizmu — Bardzo interesujące oświetlenie stosunku Encyklopedystów do Descartes'a stanowią uwagi zamieszczone w „urzędowym” ich organie (Correspondence litteraire, T. 6) z okazji konkursu Akademii na Pochwałę Descartes'a, ogłoszonego w r. 1765. Z łatwo zrozumiałym brakiem perspektywy uwydatnia się w tych uwagach połowiczne tylko poczucie pochodności i synostwa filozofów XVIII w. w stosunku do Descartes'a, na pierwszy plan natomiast występują dzielące ich różnice; jest dla nich w Kartezjuszu o wiele za dużo metafizyki, nie mogą mu darować jego „spirytualizmu”, jego dowodu o istnieniu Boga, etc. etc. [przypis tłumacza]
dytyramb — patetyczny utwór poetycki. [przypis edytorski]
dytyramb — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie, pierwotnie ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie aulosu (podwójnego fletu), w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dytyramb — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie, pierwotnie ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie aulosu (podwójnego fletu), w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dyvai (brus.) — keisti dalykai, stebuklai. [przypis edytorski]
dyvai — keistenybės, stebuklai. [przypis edytorski]
dyvai — keisti, stebuklingi dalykai. [przypis edytorski]
dyvai (sl.) — keistenybės, stebuklingi dalykai. [przypis edytorski]
dyvas (brus.) — keistas dalykas, keistenybė. [przypis edytorski]
