Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | techniczny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6719 przypisów.
turbot (biol.) — gatunek ryby flądrokształtnej. [przypis edytorski]
turbować (daw.) — martwić. [przypis edytorski]
turbować (gw.) — martwić. [przypis edytorski]
turbować się (daw., gw.) — martwić się. [przypis edytorski]
turbować się (daw.) — martwić się. [przypis edytorski]
turbować się (daw.) — martwić się. [przypis edytorski]
turbować się (daw., z łac.) — martwić się. [przypis edytorski]
turbować się — martwić się. [przypis edytorski]
turbować się (z łac.) — martwić się. [przypis redakcyjny]
turbować — sprawiać kłopot; niepokoić. [przypis edytorski]
turbunek — kłopot. [przypis autorski]
Turcaret — tytułowy bohater komedii Alaina-Renégo Lesage'a z 1709, nieuczciwy, bezwzględny i rozwiązły finansista. [przypis edytorski]
Turczański Święty Marcin — ob. Martin, miasto powiatowe w środkowej Słowacji, do 1951 noszące nazwę Turčiansky Svätý Martin, od św. Marcina z Tours, patrona miasta. [przypis edytorski]
turczyć się — przyjmować język, obyczaje i wiarę Turków, stawać się Turkiem. [przypis edytorski]
Turczyn (daw.) — Turek; tu: Turcy, Turcja, Imperium Otomańskie (w skład którego wchodziła Jerozolima w latach 1517–1917). Akcja opowieści rozgrywa się w czasie wojny krymskiej (1853–1856), toczonej przez Rosję przeciwko Turcji, którą wspierali Brytyjczycy, Francuzi i Królestwo Sardynii. [przypis edytorski]
Turczyn psy zapuścił swoje — Turek (sułtan turecki) wypuścił swoich poddanych (sforę) Tatarów. [przypis redakcyjny]
Turczyn — tu: muzułmanin. [przypis edytorski]
turecka wojna — wojna rosyjsko–turecka (1877–1878). [przypis redakcyjny]
tureckimi aksamity — dziś popr. forma N. lm: tureckimi aksamitami. [przypis edytorski]
Turek tu niegdyś pił dymy w bursztynie — palił nargile, w których dym przechodzi przez wodę. [przypis redakcyjny]
Turenia — kraina historyczno-geograficzna we Francji, której stolicą jest miasto Tours. [przypis edytorski]
Turenne (1611–1675) — właśc. Henri de la Tour d'Auvergne, wicehrabia de Turenne; dowódca wojsk fr. w wojnie trzydziestoletniej. [przypis edytorski]
Turenne d'Aynac, Gabriel Louis de (1843–1907) — francuski oficer i podróżnik. [przypis edytorski]
Turenne, Henri de, zw. Tureniuszem (1611–1675) — marszałek Francji z czasów Ludwika XIV, zwycięzca wielu bitew; zginął w bitwie pod Sasbach od jednego z pierwszych wystrzałów artyleryjskich. [przypis edytorski]
Turgieniew, Iwan (1818–1883) — pisarz rosyjski, przedstawiciel realizmu, autor m. in. powieści Ojcowie i dzieci (1862). [przypis edytorski]
Turgieniew, Iwan (1818–1883) — pisarz rosyjski, przedstawiciel realizmu, mistrz analizy psychologicznej, autor m. in. powieści Ojcowie i dzieci (1862). [przypis edytorski]
Turgieniew, Iwan Siergiejewicz (1818–1883) — pisarz rosyjski, przedstawiciel realizmu, autor m.in. powieści Ojcowie i dzieci (1862). [przypis edytorski]
Turgieniew, Iwan Siergiejewicz (1818–1883) — rosyjski pisarz, przedstawiciel rosyjskiego realizmu krytycznego. [przypis edytorski]
Turgis — właściciel głośnej traktierni Pomme du Pin. [przypis tłumacza]
turgor — napięcie ściany komórkowej wskutek działania na nią ciśnienia hydrostatycznego z wnętrza komórki. [przypis edytorski]
Turgot, Anne Robert Jacques (1727–1781) — francuski finansista, twórca teorii postęp. [przypis edytorski]
Turgot, Anne-Robert-Jacques (1727–1781) — generalny kontroler finansów we Francji za panowania Ludwika XVI. [przypis edytorski]
tu Rhodus — przysłowie łacińskie: tu miejsce do popisu, zobaczymy. [przypis redakcyjny]
Turian, właśc. Luis de Torres (1582–1655) — hiszpański jezuita, profesor uniwersytetu w Alcali, autor m.in. rozważań na temat pokuty (Disputationes de poenitentia). [przypis edytorski]
Turioj — staroż. greckie miasto na Płw. Apenińskim, w Zat. Tarenckiej. [przypis edytorski]
Turka Barbara — z znakomitej w Ferrarze rodziny Turchi, bliżej nieznana. [przypis redakcyjny]
turkawka — gołębica. [przypis edytorski]
turkawka — najmniejszy ptak z rodziny gołębiowatych. [przypis edytorski]
turkawka — ptak podobny do gołębia, przen.: dziewczyna. [przypis edytorski]
turkawka — ptak podobny do gołębia, przen.: młoda dziewczyna. [przypis edytorski]
turkawka — ptak podobny do gołębia. [przypis edytorski]
turkawka — ptak podobny do gołębia [przypis edytorski]
turkawka — ptak wędrowny z rodziny gołębiowatych. [przypis edytorski]
turkawka — ptak z rodziny gołębiowatych. [przypis edytorski]
turkawka (zool.) — ptak z podrodziny gołębi zamieszkujący lasy. [przypis edytorski]
turkawkowy — właściwy turkawkom, małym ptakom z rodziny gołębiowatych; tu przen. o rozmowie: czuły. [przypis edytorski]
Turkey — przezwisko M'Turka; turkey (ang.) — indyk. [przypis edytorski]
Turki, Araby i Persy — Turków, Arabów i Persów [pobiło]. [przypis edytorski]
Turkiestan — region w Azji Środkowej. [przypis edytorski]
turkieza — suknia kroju tureckiego, bez rękawów. [przypis edytorski]
Turki (starop. forma) — dziś N.lm.: (z) Turkami. [przypis edytorski]
Turki, Tatary i Niemce — dziś popr. forma B. lm: Turków, Tatarów i Niemców. [przypis redakcyjny]
turkos (daw.) — Algierczyk odbywający służbę w wojsku francuskim. [przypis edytorski]
turkosi — piechota francuska utworzona z mieszkańców terytoriów kolonialnych w Afryce Płn.: Algierii, Tunezji i Maroka. [przypis edytorski]
turkuć podjadek — wszystkożerny owad, zjadający korzenie roślin (stąd nazwa), ale też larwy innych owadów, dżdżownice i inne drobne bezkręgowe; dawniej pospolity. [przypis edytorski]
Turkułł, Ignacy (1797–1857) — urzędnik i działacz polityczny; szambelan dworu cesarskiego Mikołaja I Romanowa; minister sekretarz stanu Królestwa Polskiego (od 1839). [przypis edytorski]
turkus — kamień szlachetny o barwie niebieskiej z odcieniem zielonego. [przypis edytorski]
turkus — minerał rzadki o barwie niebieskiej lub zielonej. [przypis edytorski]
Turkwin — w oryginale ang.: Turquine. [przypis edytorski]
Turlupini — sekta, aktywna we Francji (w tym i w Paryżu) w XIV i XV wieku, afiszująca się ewangelicznym ubóstwem i podejrzewana o rozwiązłość. [przypis edytorski]
„Turl” — zwany także „Paonem”, „Teatralką”; krakowska teatralna kawiarnio-restauracja znajdująca się przy ul. Szpitalnej 38, którą Florian Turliński założył w 1897 roku; jedna ze ścian pomieszczenia przeznaczona była na podpisy, wiersze i rysunki gości-twórców; kawiarnia „Paon” wzięła nazwę od wiersza Maurice'a Maeterlincka Paon nochalant (Paw nonszalancki). [przypis edytorski]
turma (daw.) — więzienie. [przypis edytorski]
turma (daw.) — więzienie, wieża więzienna. [przypis edytorski]
turmalin — minerał o czarnej barwie przechodzącej w ciemny granat lub zieleń. [przypis edytorski]
turmalinowy — w kolorze turmalinu, ciemnego minerału. [przypis edytorski]
turmalin (z syngal.) — minerał barwy ciemnej, przechodzącej w czerń, zieleń lub granat. [przypis redakcyjny]
turma (przest.) — więzienie. [przypis edytorski]
turma (ros. тюрьма: więzienie, z niem. Turm: wieża) — daw.: więzienie, szczególnie carskie. [przypis edytorski]
turma (ros.) — więzienie. [przypis redakcyjny]
turma — tu: rodzaj gry. [przypis edytorski]
turma — tu: więzienie. [przypis edytorski]
turma — więzienie. [przypis autorski]
turma — więzienie. [przypis edytorski]
turma — więzienie. [przypis edytorski]
turma — więzienie, szczególnie carskie (lub sowieckie). [przypis edytorski]
turma — więzienie, wieża. [przypis edytorski]
turma — wieża, więzienie. [przypis edytorski]
turma — wieża; więzienie. [przypis edytorski]
turma (z niem. Thurm) — więzienie. [przypis edytorski]
turma (z niem.) — wieża, tu: więzienie. [przypis edytorski]
turma (z niem.) — wieża. W wieżach, a właściwie w podziemiach wieży zamkowej mieściły się więzienia, stąd turma oznacza także więzienie. [przypis redakcyjny]
turma (z ros.) — więzienie. [przypis edytorski]
turma (z ukr. a. ros.) — więzienie. [przypis edytorski]
turmy (daw.) — więzienne wieże. [przypis edytorski]
Turner, William (1775–1851) — wybitny angielski malarz pejzażysta, prekursor impresjonizmu. [przypis edytorski]
turnia (reg.) — szczyt górski. [przypis edytorski]
turnia — skalisty, ostry szczyt. [przypis edytorski]
turnia — skalisty, stromy szczyt. [przypis edytorski]
turnia — stroma skała a. szczyt. [przypis edytorski]
turnia — stromy, skalisty szczyt. [przypis edytorski]
turnia — szczyt górski. [przypis edytorski]
turnia — szczyt, zwł, skalisty i stromy. [przypis edytorski]
turnice (reg.) — turnie, tj. szczyty górskie. [przypis edytorski]
turniczki — zdr. turnie; strome skały, skaliste, ostre szczyty górskie. [przypis edytorski]
turniei — dziś popr. forma D. lm: turniejów. [przypis edytorski]
turnieja (daw.) — rozprawa, walka. [przypis redakcyjny]
turnieja (daw.) — rozruch. [przypis redakcyjny]
turnieja (daw.) — walka. [przypis redakcyjny]
turniej — tu: walka. [przypis redakcyjny]
turnier (niem.) — turniej, potyczka. [przypis edytorski]
