Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | dziecięcy | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7498 przypisów.
biesagi — podwójny worek lub torba ze skóry. [przypis edytorski]
biesagi (przestarz.) — podwójny worek, który można przewiesić przez ramię lub przez siodło. [przypis edytorski]
biesas — velnias. [przypis edytorski]
bies (daw.) — diabeł. [przypis edytorski]
bies — diabeł, demon. [przypis edytorski]
bies — diabeł. [przypis edytorski]
Biesiada literacka — pismo literacko-polityczne o profilu narodowo-demokratycznym, wychodzące w Warszawie w latach 1876–1917. [przypis edytorski]
Biesiada z bratem Karolem (Różyckim). 1845 roku dnia 1 października. Góra Ezel — kanton Schwyz (Paryż 1845). Drk, Bourgogne i Martinet. [przypis autorski]
biesiadopłoch (neol.) — ten, kto psuje nastrój uczty. [przypis edytorski]
biesiadować (daw., z rus.) — tu: rozmawiać, gwarzyć. [przypis edytorski]
Biesiadowski pisze… — Pamiętniki dyplomaty sowieckiego (przekład polski), Poznań, s. 129–130. [przypis autorski]
biesiady (…) którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił — Opisywano wielokroć i malowano ową legacją rzymską. Ob. [zob.; red. WL] Kucharz doskonały, przemowa: «Ta legacja wszystkiemu zachodniemu Państwu wielkiém będąc podziwieniem, ogłosiła w rozum nieprzebranego Pana jako i splendor domu i aparament stołu (…) że jeden z książąt Rzymskich rzekł: Dziś Rzym szczęśliwy, mając takiego Posła». Nb. [nota bene (łac): warto zauważyć; red. WL.] Czerniecki sam był kuchmistrzem Ossolińskiego. [przypis autorski]
biesiady (starop.) — [tu:] rozmowy, zabawy. [przypis redakcyjny]
biesi — biesy; diabły. [przypis edytorski]
biesić się — daw. wpadać w złość. [przypis edytorski]
biesi — diabli. [przypis edytorski]
biesiedzie — dziś popr. forma Msc. lp: biesiadzie. [przypis edytorski]
biesiedzie (starop. forma) — (przy) biesiadzie. [przypis edytorski]
biesowa kuma — związana z biesem, znajoma diabła. [przypis edytorski]
bies — w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian: zły duch, demon; od czasów chrześcijańskich bies jest synonimem diabła. [przypis edytorski]
Biesy — powieść Fiodora Dostojewskiego, opublikowana w 1873 roku. [przypis edytorski]
Bieszczadowski, Mikołaj (1923–1917) — poeta i tłumacz. [przypis edytorski]
bies — zły duch, diabeł. [przypis edytorski]
bies — zły duch, diabeł. [przypis edytorski]
Bietris — Beatrycze z Prowansji (ok. 1234–1267), żona Karola I, króla Sycylii. [przypis edytorski]
bieżąc (starop.) — idąc, zmierzając, dążąc. [przypis edytorski]
bieżać a. bieżyć (daw.) — iść, podążać. [przypis edytorski]
bieżać (daw.) — chodzić, przemieszczać się. [przypis edytorski]
bieżał (daw. forma) — biegł. [przypis edytorski]
bieżał — dziś popr. forma: biegł. [przypis edytorski]
bieżał (starop.) — 3.os.lp r.m. cz. przesz. od bieżyć; dziś: podążał, zdążał, szedł, nadjeżdżał. [przypis edytorski]
bieżcie (daw.) — biegnijcie. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, spiesz. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, tj. goń. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, tj. uciekaj. [przypis edytorski]
bież — dziś popr. forma trybu rozkazującego: biegnij. [przypis edytorski]
bieżeć a. bieżyć (daw.) — podążać, spieszyć, biec. [przypis edytorski]
bieżeć a. bieżyć (starop.) — iść, jechać, zdążać. [przypis edytorski]
bieżeć — biec, podążać, przybywać. [przypis edytorski]
bieżeć — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec, spieszyć, podążać. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec; tu: płynąć. [przypis edytorski]
bieżeć — iść. [przypis edytorski]
bieżeć (przestarz.) — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (tu forma 3 os. lp: bieży) — podążać, iść. [przypis redakcyjny]
bieżeć — tu: płynąć. [przypis edytorski]
bieży — 3.os. lp: idzie, zmierza. [przypis edytorski]
bieży — biegnie. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, śpieszyć, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, spieszyć, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw., gw.) — iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec, śpieszyć. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, dążyć. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, podążać; por. bieżąca woda. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść; tu: rozchodzić się. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zdążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zmierzać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zmierzać w jakimś kierunku. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — zmierzać, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (gw.) — biec, śpieszyć, iść. [przypis edytorski]
bieżyć — iść, biec; por. bieżnia. [przypis edytorski]
bieżyć — iść, dążyć. [przypis edytorski]
bieżyć — iść. [przypis edytorski]
bieżyć — podążać, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (starop.) — iść, podążać; bieżemy: forma 2.os. lm, idziemy. [przypis edytorski]
bieżyć za ścianę — iść się załatwić. [przypis edytorski]
bieży, co żywo (starop.) — idzie, kto żyw; w znaczeniu: wszyscy idą, zdążają. [przypis edytorski]
Bieży do mety po sukno zielone — Sukno zielone, jakie w nagrodę otrzymywał zręczniejszy i szczęśliwszy biegacz do mety. [przypis redakcyjny]
bieży — dziś popr. forma: biegnie. [przypis edytorski]
bieży — idzie; tu w znaczeniu: „czas mija”. [przypis edytorski]
bieży — prowadzi. [przypis edytorski]
bieży (starop.) — forma 3.os.lp; znaczenie: podąża, zmierza, idzie. [przypis edytorski]
bieży (starop. forma) — idzie, ucieka. [przypis edytorski]
bieżysz (daw. forma) — idziesz. [przypis edytorski]
bieżysz (daw.) — idziesz, dążysz. [przypis edytorski]
bieżysz o zakład (starop.) — ścigać się o nagrodę. [przypis edytorski]
biezsowiestnyje ekspłoatatory (ros.) — wyzyskiwacze bez sumienia. [przypis edytorski]
bifstek (ang. beefsteak, wym. bifsteik) — befsztyk, smażone mięso wołowe. [przypis redakcyjny]
Biga — wóz parokonny. [przypis redakcyjny]
Bigda — tytułowy bohater powieści Juliusza Kadena-Bandrowskiego Mateusz Bigda, urodzony w nędznej chłopskiej rodzinie ludowy przywódca, który dochodzi do stanowiska premiera Rzeczypospolitej. [przypis edytorski]
Big Mario (ang.: Wielki Mario) — postać z niektórych gier komputerowych z serii „Super Mario”, w którą może zmieniać się główny bohater, zyskując nadzwyczajne zdolności. [przypis edytorski]
bigos — tu: awantura. [przypis edytorski]
bigos — w oryginale: Gallimathias. [przypis tłumacza]
bigot — dewot; człowiek przywiązujący przesadną wagę do zewnętrznych form pobożności, w istocie zaś hipokryta. [przypis edytorski]
bigot — dewot; człowiek przywiązujący przesadną wagę do zewnętrznych form pobożności, zaniedbujący przy tym duchowość wewnętrzną i moralność; hipokryta w kwestiach religijno-moralnych. [przypis edytorski]
bigot — dewot; człowiek przywiązujący przesadną wagę do zewnętrznych form pobożności, zaniedbujący przy tym duchowość wewnętrzną i moralność. [przypis edytorski]
bigoteria — dewocja; manifestacyjna pobożność przy jednoczesnym zaniedbywaniu duchowości wewnętrznej i moralności. [przypis edytorski]
bigoteria — hipokryzja w zakresie moralności, dewocja; przywiązywanie przesadnej wagi do zewnętrznych form pobożności, przy jednoczesnym zaniedbywaniu istotnej duchowości wewnętrznej i moralności. [przypis edytorski]
bigotka — dewotka; kobieta (tu: dziewczynka) przywiązująca przesadną wagę do zewnętrznych form pobożności, zaniedbująca przy tym duchowość wewnętrzną i moralność. [przypis edytorski]
bihme (z ukr.) — przysięgam na Boga. [przypis edytorski]
bijące się szkło — dziś popr.: rozbijane szkło. [przypis edytorski]
bijąc woły — tu: zabijając woły na ofiarę bogom. [przypis edytorski]
biją w ciebie ciemnego potopu zbrodni, fale / Już sięgają cię, obejmują… — nie zmieniono oryginalnej interpunkcji; zastosowanie przerzutni każe sądzić, że autorka dokonywała tu pracy nad możliwymi sensami frazy. [przypis edytorski]
bijak — jeden z dwóch kijów, z których zbudowany był cep; krótszy i wykonany zazwyczaj z twardszego drewna, służył do uderzania w kłosy ułożone na twardym podłożu. [przypis edytorski]
