Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 171347 przypisów.

tekst i muzyka: Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3639, Kantyczka w. XVII–XIX, str. 137–8. Tamże str. 139 tekst polski:

Idźcie zwierzątka,
Moje bydlątka
Przez tłustą rolę
na bujne pole,
Pod sam gaj.
Na Pańskie przyjście
Proszę, abyście
Dobrze się pasły
I do dom zaszły
Tłuściuchne.
Pasterze mili,
Przy tej to chwili
Bieżcie z skrzypkami
Ba i z dudkami
Czemprędzej.

Tekst przypomina kolędę: Hej tu bywajcie (Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3640, Piosn. do śp. na B. Nar. w. XVII–XVIII str. 229. — X. M. M. M., Pastorałki, str. 77).

Melodia przeze mnie zmieniona. Rytm w oryginale 4/4 nie 5/4. Przygrywka dodana.

Harmonizacja moja i J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

Tekst i muzyka: Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3639, Kantyczka w. XVII–XVIII, Cantio I. — Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3642, Jezus Marya Jozef Teresia R. P. 1741. Cantio 3 i str. 361. — X. M. M. M., Pastorałki, str. 29–30. — O. Kolberg, Lud XX, Radomskie, nr. 11.

Harmonizacja moja.

[przypis autorski]

tekst i muzyka: X. M. M. M Pastorałki, str. 114. Makaronizmy drugiej zwrotki i cała 3-cia są moim dodatkiem. Refren: „leluja”, tak charakterystyczny dla śpiewów kolędniczych, dopisany przeze mnie. (Leluja = lelija i (a)leluja). Melodia moja.

W końcówce refrenu wprowadziłem rozmyślnie ton śpiewów wielkanocnych.

Harmonizacja Maklakiewicza.

[przypis autorski]

Tekst i muzyka: X. M. M. M Pastorałki, str. 142–143. W oryginale rytm 4/4.

Melodia została przeze mnie zmieniona, w rytm poloneza ujęta i przygrywkami uzupełniona. Tekst uległ również odpowiedniej stylizacji.

Harmonizacja J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

tekst i muzyka: X. M. M. M., Pastorałki, str. 174–9.— O. Kolberg, Lud XXIII, Kaliskie, nr. 21 — Tenże, Mazowsze IV, nr. 3. Kantyczki, Poznań, 1885, str. 83, Melodię zmieniłem nieco i dodałem wstęp.

Harmonizacja moja i J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

tekst jest parafrazą mało znanej pieśni kantyczkowej (Misjon. Krak.).

Muzyka: Pieśń Wacława Szamotulskiego (+ 1572) Modlitwa, gdy dzyatki spać idą. Zaczyna się od słów: „Już syę zmyerzka nadchodzi noc”.

[przypis autorski]

tekst mój.

Muzyka: swobodnie sparafrazowany przeze mnie, w styl sentymentalnych polonezów XVIII w. ujęty i wstępem uzupełniony temat kolędy Trzej Królowie jadą (X. M. M. M., Pastorałki, str. 173).

Harmonizacja Maklakiewicza.

[przypis autorski]

tekst nieco zmieniony podług X. M. M. M, Pastorałki, str. 116–117. W melodii większe zmiany i dodatki moje.

Harmonizacja moja i J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

Tekst niemieckiej ustawy z 1901 roku w wersji pierwotnej dostępny jest pod adresem http://de.wikisource.org/wiki/Gesetz_betreffend_das_Urheberrecht_an_Werken_der_Literatur_und_der_Tonkunst (dostęp 11.03.2014), §22. [przypis autorski]

tekst: Parafraza Pieśni o Śmierci (X. M. M. Mioduszewski, Śpiewnik kościelny, str. 900).

Muzyka: „Dies irae”.

Harmonizacja J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

tekst: Początkowe wiersze kolędy Ach biada, biada mnie Herodowi (Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3639, Kantyczka w. XVIII–XIX, str, 1194. — X. M. M. M. Pastorałki, str. 25–6. — O. Kolberg, Lud V, Szopka Krakowska). Sentencje Śmierci Patrzcie, patrzcie, bogacze są parafrazą pieśni cerkiewnej o piekle, z diecezji chełmskiej (X. M. M. Mioduszewski, Śpiewnik Kościelny, str. 661). Inne wiersze moje.

Muzyka, patrz objaśnienie poprzednie.

[przypis autorski]

tekst: Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3639, Kantyczka czyli zbiór pieśni na B. Nar. w. XVII–XIX. Str. 146. — Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3640, Pieśni do śpiewania na B. Nar. (Karmelitanek bosych) w. XVII–XVIII, str. 304, tytuł tej kolędy Kapela niebieska, — Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3642 „Jezus Marya Jozef Teresia” R.P. 1741. Cantio 36—- Rkp. Bibl. Jagiell. Kantyczka z XVII–XVIII w. str. 60. — X. M. M.M, Pastorałki, str. 149. Tekst oryginalny brzmi tak:

Przylecieli Aniołkowie, jak ptaszkowie z nieba
I śpiewali Dzieciąteczku wesoło, jak trzeba:
Hojże hojże, Panie Jezu, hojże, hojże, hoc, hoc,
Śpiewaliśmy, budziliśmy pastuszków całą noc,
Powiadając niesłychaną na świecie nowinę,
Panna w całości panieństwa zrodziła dziecinę.
Hojże…

Muzyka: Melodia przeze mnie zmieniona i opatrzona przygrywką.

Harmonizacja moja i J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

tekst: Tytuł autentyczny Kapela generalna omnis generis musicorum tak wokalistów jak i instromentalistów przez pastuszków betleemskich praktykowana z chorałem (napisał) Joseph Stefanowicz R. P. 1722. — Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3640, Piosneczki do śp. na B. Nar. (Konw. Karmelitanek bosych), w. XVII–XVIII str. 311.— Rkp. Bibl. Jagiell. nr. 3639, Kantyczka zw. XVII–XIX, str. 303.

Muzyka: X. M. M. M„ Pastorałki, str. 71.— O. Kolberg, Lud XI, Poznańskiej, nr. 46 (śpiew „gwiazdorów”). Melodja nieco zmieniona, uzupełniona drugą częścią, ozdobiona przygrywką.

Harmonizacja moja.

[przypis autorski]

tekst: ulubiony epizod teatru misteryjnego, przechowany w tradycji kantyczkowej.

Muzyki stosownej nie znalazłem. Skomponowałem własną.

Harmonizacja moja.

[przypis autorski]

Tekst wiersza wg wyd.: Bolesław Leśmian, Poezje, oprać. J. Trznadel, s. 293–295. [przypis autorski]

Tekst wiersza wg wyd.: Bolesław Leśmian, Poezje, oprac. J. Trznadel, Warszawa 1965, s. 157–158. [przypis autorski]

tekst własny. Muzyka, celem podkreślenia powinowactwa kozy i turonia z konikiem zwierzynieckim (Lajkonikiem), naśladuje tradycyjny marsz lajkonikowy.

Harmonizacja moja i J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

tekst: X. M. M. M., Pastorałki, str. 173–4, — ks. Keller, Zb. pieś. nabożn. katol., Pelplin 1871, str. 219. — O. Kolberg, Lud XX, Radomskie, nr. 14. Druga część od słów „Złoto Pana” dokomponowana. Muzyka: patrz. objaśnienia 7 w sprawie siódmej.

Harmonizacja J. Maklakiewicza.

[przypis autorski]

Tekst: X. M. M. M., Pastorałki, str. 193–4.

Melodia i harmonizacja moja.

[przypis autorski]

tekst: X. M. M. M, Pastorałki, str. 99.— O. Kolberg, Lud IX, Poznańskie, nr. 7 Śpiew chłopców chodzących z basiuszką (barankiem) po kolędzie, Krakowiak, niby naśladujący „Albośmy to jacy tacy”, jest trawestacją mojego pomysłu.

Harmonizacja moja i Maklakiewicza.

[przypis autorski]

Tekst zaczyna się od słów: Ecce sedes hic Tonantis — dowiedziałem się później, że słowa te były pomysłu Santeuila i że pan de Linant przywłaszczył je sobie po cichu. [przypis autorski]

te, które odnosiły się jedynie do gminu, najsurowsze ze wszystkichInfimos. Leg. 3 §. Legis, ad leg. Cornel. de sicariis. [przypis autorski]

te, które tyczyły pierwszych dostojników państwaSublimiores. [przypis autorski]

te, którymi karano osoby niższego stanuMedios. [przypis autorski]

Tekue — Θεκουὲ (N), Θεκωὲ (D); obie formy także w LXX; תְּקוֹעַ (2 Sam 14, 2); dziś Tekû'a. [przypis tłumacza]

tela drugie (gw.) — drugie tyle, dwa razy tyle. [przypis edytorski]

tela (gw.) — tyle. [przypis autorski]

tela (gw.) — tylu, tak wielu. [przypis edytorski]

Telamona syn — Ajas. [przypis edytorski]

Telamona wielki syn — Ajas Wielki, dzielny wojownik grecki. [przypis edytorski]

tela ore (łac.) — pociski twarzą. [przypis redakcyjny]

Telauges — może syn Pitagorasa, znany ze swej wstrzemięźliwości, lecz i nadmiernego zaniedbania swej powierzchowności. [przypis tłumacza]

Telchinowie — właśc. bóstwa morskie, później kowale i rzeźbiarze z wyspy Rodos. [przypis edytorski]

Telef, król Mydów (…) gryząc (…) formuły pandeletejskie — aluzja do tragedii Eurypidesa Telephos. Telef, król Myzji, zraniony w bitwie przez Achillesa, nie mogąc wygoić rany, udał się po radę do wyroczni delfickiej. Wyrocznia orzekła, że ranę uleczy tylko ten, kto ją zadał. Aby nie być poznanym przez Greków, przebrał się Telef za żebraka i tak zbliżył się do Achillesa, który mu ranę opatrzył, zasypawszy ją rdzą, zeskrobaną ze swej peliońskiej włóczni. Czym były „pandeletejskie formuły”, nie wiemy. [przypis tłumacza]

Telef (mit. gr.) — syn Heraklesa i Auge, według mitu popełnił samobójstwo, rzucając się ze skały Gibraltaru po tym, jak zginęła Helena wraz z jego nienarodzonym dzieckiem. [przypis edytorski]

Telefów rozum — Telefos, raniony przez Achillesa, za radą wyroczni wyleczył niegojącą się ranę rdzą tego oszczepu, którym była zadana. [przypis redakcyjny]

telefonistka — dawniej centrale telefoniczne obsługiwały żywe osoby: po podniesieniu słuchawki trzeba było poprosić telefonistkę w centrali o połączenie z odpowiednim numerem. [przypis edytorski]

telefonistka — osoba obsługująca centralę telefoniczną, zajmująca się łączeniem rozmów. [przypis edytorski]

telefonowy — dziś popr.: telefoniczny. [przypis edytorski]

Telefos, gr. Telephos (mit. gr.) — syn Heraklesa i Auge, córki króla Tegei, król Myzji, sojusznik Achajów podczas wojny trojańskiej; tytułowy bohater zaginionej sztuki Eurypidesa. Jego matka w zagrożeniu śmiercią ukryła nowo narodzonego syna w górach, gdzie wykarmiła go łania. Tymczasem Auge, cudownie uratowana, została żoną króla Myzji. Wychowany przez pasterzy Telefos, kiedy dorósł, za radą wyroczni udał się na dwór królewski w Myzji, gdzie rozpoznał matkę. [przypis edytorski]

Telefos (mit. gr.) — król Myzji, sojusznik Achajów podczas wojny trojańskiej, tytułowy bohater zaginionej sztuki Eurypidesa. Rana, którą zadał Telefosowi Achilles w nogę, nigdy się nie goiła, mogło ją uleczyć jedynie to samo ostrze. [przypis edytorski]

Telefos (mit. gr.) — syn Heraklesa i Auge, córki króla Tegei, król Myzji, sojusznik Achajów podczas wojny trojańskiej; tytułowy bohater zaginionej sztuki Eurypidesa. Jego matka w zagrożeniu śmiercią ukryła nowo narodzonego syna w górach, gdzie wykarmiła go łania. Tymczasem Auge, cudownie uratowana, została żoną króla Myzji. Wychowany przez pasterzy Telefos, kiedy dorósł, za radą wyroczni udał się na dwór królewski w Myzji, gdzie rozpoznał matkę. Rana, którą podczas wojny trojańskiej zadał Telefosowi Achilles w nogę, nigdy się nie goiła, mogło ją uleczyć jedynie to samo ostrze. [przypis edytorski]

telega — niewielki czterokołowy wóz konny; por. ros теле́га (uważane za zapożyczenie z chazarskiego). [przypis edytorski]

telegonia (z gr., daw. biol.) — powstała w XIX w. pseudonaukowa teoria dziedziczenia, według której samce mogą wpływać nie tylko na cechy swojego genetycznego potomstwa, lecz także na cechy kolejnych potomków tej samej samicy pochodzących od innych samców; istnienie zjawiska telegonii było przez pewien czas akceptowane w środowisku naukowym, ale negatywne wyniki eksperymentów oraz odkrycie przez Mendla reguł przekazywania cech dziedzicznych, potwierdzonych i uzasadnionych późniejszymi ustaleniami genetyki, spowodowały odrzucenie tej koncepcji. [przypis edytorski]

Telegonos w „Zranionym Odyseuszu” — Telegonos, syn Odyseusza i bogini Kirke, wyruszywszy w celu odszukania ojca, wylądował w Itace i splądrował tę wyspę. W utarczce z Odyseuszem i Telemachem zranił nieznanego ojca śmiertelnie strzałą, która zakończona była ością rybią. Zraniony Odyseusz była to według Ateneusa tragedia Cheremona; mowa tu jednak prawdopodobnie o tragedii Sofoklesa Ὀδυσσεὺς ἀκανθοπλήξ [Odyseusz kolcem zraniony, tragedia Sofoklesa oparta na epickim poemacie o Telenogonosie, z której zachowały się tylko fragmenty; włócznia Telegonosa była zakończona kolcem jadowym płaszczki; red. WL]. [przypis tłumacza]

telegraf bez drutu — w odróżnieniu do pierwszych telegrafów, korzystających z sieci kablowej, telegraf bez drutu (też: telegraf bezprzewodowy) wykorzystywał fale radiowe. Pierwszy prototyp został skonstruowany przez polskiego inżyniera Juliana Ochorowicza w 1903 r. [przypis edytorski]

telegrafista z powieści Wellsa — Herbert George Wells, Wojna światów, pol. wyd. I: Spółka Wyd. J. Rowiński i A. Sobieszewski, Warszawa 1907. Powieść SF o inwazji Marsjan na Ziemię. [przypis edytorski]

telegraf — tu: przesyłanie wiadomości na odległość (telekomunikacja). [przypis edytorski]

telegraf — tu: przesyłanie wiadomości tekstowych na odległość (telekomunikacja). [przypis edytorski]

telegraf — urządzenie służące do przesyłania wiadomości tekstowych na odległość; do powszechnego użytku wszedł we Francji pod koniec XVIII w. [przypis edytorski]

telegram (z gr. tele: daleko, grámma: litera, pismo) — wiadomość tekstowa przekazywana stosunkowo szybko (szybciej niż list) na odległość za pomocą telegrafu (systemu urządzeń elektromagnetycznych), następnie dalekopisu; usługi takie świadczyły urzędy pocztowe; telegramów używano od lat 50. XIX w., a w pierwszej dekadzie XXI w. ta metoda komunikacji została porzucona w związku z upowszechnieniem internetu i korespondencji za pomocą poczty elektronicznej (e-mail) czy telefonów komórkowych (SMS). [przypis edytorski]

tele graphein — transkrypcja dwóch gr. słów, z których utworzona została nazwa telegrafu: τῆλε (daleko, z dala) i γράφειν (pisać). [przypis edytorski]

telej — gatunek materii kosztownej. [przypis redakcyjny]

telej — gatunek materyi kosztownej. [przypis redakcyjny]

telekineza (z gr.) — poruszanie przedmiotów na odległość. [przypis edytorski]

Tel-el-Kebir — ok. 75 km na południe od Port Said, na skraju pustyni; miejsce decydującej bitwy w wojnie brytyjsko-egipskiej, stoczonej 13 września 1882. [przypis edytorski]

Telemach — bohater Odysei, syn Odyseusza. [przypis edytorski]

Telemach (mit. gr.) — syn Odyseusza i Penelopy; jego podróż w poszukiwaniu ojca stanowi temat kilku spośród pieśni Odysei Homera. [przypis edytorski]

Telemach — syn Odyseusza. [przypis edytorski]

Telemak a. Telemach — syn Odyseusza; jego podróż w poszukiwaniu ojca stanowiła temat kilku spośród pieśni Odysei Homera. [przypis edytorski]

telemark — rodzaj zwrotu z przyklęknięciem i wykrokiem, jedna z podstawowych ewolucji w daw. narciarstwie szkoły norweskiej; termin pochodzący od nazwy hrabstwa w Norwegii. [przypis edytorski]

telemetr (daw.) — urządzenie do mierzenia odległości pomiędzy obserwatorem a obserwowanym obiektem. [przypis edytorski]

Telemici — utopijna wspólnota klasztorna opactwa Telemy z satyrycznej powieści renesansowej François Rabelais'go Gargantua i Pantagruel, w której jedyną regułą było: „Czyń, co chcesz”. [przypis edytorski]

teleologia — finalizm, ostateczna celowość. [przypis edytorski]

teleologia (gr. télos: koniec, cel, oraz logos: teoria, nauka) — pogląd filozoficzny, wg którego rzeczy i zjawiska mają swój pewien cel, a nie tylko przyczyny. [przypis edytorski]

teleologia (gr. télos: koniec, cel oraz logos: teoria, nauka) — pogląd filozoficzny, wg którego rzeczy i zjawiska mają swój pewien cel, a nie tylko przyczyny. [przypis edytorski]

teleologiczny (filoz., z gr. télos: koniec, cel, oraz logos: teoria, nauka) — taki, który zakłada, że rzeczy i zjawiska mają swój pewien cel, a nie tylko przyczyny. [przypis edytorski]

telepatia — pozazmysłowe porozumiewanie się na odległość (wyłącznie z pomocą umysłu). [przypis edytorski]

telepatia (z gr.) — zjawisko rzekomej komunikacji pozazmysłowej, zdolność do przekazywania myśli, obrazów i uczuć na odległość bez pośrednictwa zmysłów. [przypis edytorski]

teleplastia (z gr.) — zdolność wytwarzania fantomów. [przypis edytorski]

teleplazma a. metaplazma (z gr.) — wyrażenie, używane przez spirytystów i okultystów na oznaczenie materii, wydzielanej przez medium podczas transu i przybierającej ludzkie kształty. [przypis edytorski]

teleplazma — inne określenie ektoplazmy. [przypis edytorski]

Telesfor (mit. gr.) — jeden z synów Asklepiosa (rzym. Eskulapa). [przypis edytorski]

telet (daw.) — tkanina jedwabna. [przypis edytorski]

teletowy — z tkaniny jedwabnej przetykanej złotą nicią. [przypis edytorski]

telewizja — próby w dziedzinie przesyłania obrazu na odległość wykonywano już na przełomie XIX i XX w., a pierwsza transmisja telewizyjna miała miejsce w 1925 r. w Londynie. W 1928 r. nadano transmisję z Londynu do Nowego Jorku, pół roku później odbyła się transmisja w kolorze. W Polsce pierwszego przesłania sygnału telewizyjnego dokonała Rozgłośnia Radiowa w Katowicach w 1931 r., w Warszawie takie próby trwały w latach 1936–1939. [przypis edytorski]

Telia — Θελλᾶ. [przypis tłumacza]

Tella Szwajcara — chodzi tu o legendarnego bohatera szwajcarskiego, symbol niesubordynacji z pobudek patriotycznych wobec narzuconej władzy (w tym wypadku: władzy cesarza austriackiego). Tell wsławił się tym, że wystawiony na próbę strącił strzałą z łuku jabłko położone na głowie swego syna, nie czyniąc chłopcu krzywdy. Do tej legendy nawiązuje cała wypowiedź chóru. [przypis edytorski]

Telliamed — książka Benoit de Mailleta (1656–1738), francuskiego dyplomaty, przyrodnika, twórcy teorii historii Ziemi, która zerwała z mitem biblijnego potopu; w Telliamedzie (wyd. 1748) Maillet przekonywał, że Ziemia w obecnym kształcie nie mogła powstać w jednej chwili, ale pierwotnie była całkowicie pokryta wodą, z której wyniku naturalnych procesów wyłoniły się góry; szacował wiek Ziemi na 2 miliardy lat, uważał, że stworzenia lądowe, w tym także ludzie, powstały z przekształcenia się stworzeń żyjących w morzach. [przypis edytorski]

telluryczny — odnoszący się do Ziemi. [przypis edytorski]

telluryczny (z łac.) — związany z ziemia, pochodzący z ziemi. [przypis edytorski]

Tell, Wilhelm — legendarny bohater szwajcarski. [przypis edytorski]

Tell, Wilhelm — legendarny bohater szwajcarski, symbol niesubordynacji z pobudek patriotycznych wobec narzuconej władzy (w tym wypadku: władzy cesarza austriackiego). Tell wsławił się tym, że wystawiony na próbę strącił strzałą z łuku jabłko położone na głowie swego syna, nie czyniąc chłopcu krzywdy. [przypis edytorski]

Tell, Wilhelm — legendarny bohater szwajcarski; wsławił się tym, że wystawiony na próbę strącił strzałą z łuku jabłko położone na głowie swego syna, nie czyniąc chłopcu krzywdy. [przypis edytorski]

Tell, Wilhelm — legendarny szwajcarski bohater narodowy. [przypis edytorski]

telo, co byś sie wyniosła (gw.) — tak jakbyś się wyniosła. [przypis edytorski]

Telramund — postać z opery Wagnera Lohengrin: hrabia, który oskarża księżniczkę Elzę o zamordowanie jej własnego brata, przegrywa pojedynek z broniącym jej niewinności tajemniczym rycerzem Lohengrinem, po czym zostaje wygnany z kraju, a kiedy powraca po ślubie Elzy i Lohengrina, by zabić przeciwnika, zostaje przez niego pokonany i ginie w walce. [przypis edytorski]

Te lucis ante terminum (łac.) — do Ciebie przed końcem dnia. [przypis edytorski]

Te lucis ante terminum — Od tych słów poczyna się hymn św. Ambrożego śpiewany w kościele na nieszporach i w ostatnich kanonicznych godzinach, przed snem, gdy wierni błagają Boga, ażeby wszystkich wierzących w święty Kościół Chrystusowy od nocnych widziadeł i pokus ustrzegł. [przypis redakcyjny]

Te lucis, Intemerata — pobożne pieśni popularne w średniowieczu. [przypis edytorski]

Telury — prawdop. od łac. tellus, telluris: ziemia. [przypis edytorski]

tema — dziś popr.: temat. [przypis edytorski]