Przekaż 1,5% Wolnym Lekturom!
Wsparcie nic nie kosztuje! Wystarczy w polu „Wniosek o przekazanie 1,5% podatku” wpisać nasz KRS: 0000070056
Każda kwota się liczy! Dziękujemy!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 165739 przypisów.
instytut (daw.) — instytucja. [przypis edytorski]
Instytut — Instytut Francuski, obejmujący pięć towarzystw naukowych: Akademię Francuską, Akademię Napisów i Literatury Pięknej, Akademię Nauk, Akademię Sztuk Pięknych i Akademię Nauk Moralnych i Politycznych. [przypis edytorski]
instytutka (rzad.) — wychowanka instytutu dla panien-szlachcianek; pensjonarka. [przypis edytorski]
Instytut — tu: Instytut Francji, francuskie towarzystwo naukowe założone w 1795, w skład którego wchodzą: Akademia Francuska, Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej, Akademia Nauk, Akademia Sztuk Pięknych oraz Akademia Nauk Moralnych i Politycznych. [przypis edytorski]
Instytut z ulicami dokoła — wszystko imienia pp. Curie — w 1909 Uniwersytet Paryski oraz Instytut Pasteura podjęły decyzję zbudowania dla Marii Curie wielkiego laboratorium, noszącego oficjalną nazwę Instytutu Radowego. Celem instytutu było badanie zastosowań radioaktywności w fizyce, chemii i medycynie. W 1920 powołano Fundację Curie, zajmującą się głównie pozyskiwaniem środków dla Instytutu. W 1970 Instytut i Fundacja połączyły się pod wspólną oficjalną nazwą Instytut Curie. [przypis edytorski]
insuavis est poenitendae rei recordatio (łac.) — niemiłym jest przypomnienie rzeczy, której żałować musimy. [przypis redakcyjny]
Insubrowie — nazwa narodu w starożytności, mającego swe siedziby nad górnym Padem; tu rozumie poeta przez ten wyraz mieszkańców księstwa mediolańskiego. [przypis redakcyjny]
in substantivo (łac.) — dosłownie: w rzeczowniku, w rzeczy, w istocie. [przypis redakcyjny]
insuficjencja (z łac.) — niewystarczalność. [przypis edytorski]
insuła (starop.) — wyspa. [przypis edytorski]
insuła (z łac.) — wyspa. [przypis edytorski]
insula (łac.) — wyspa. [przypis edytorski]
insula (łac.) — zespół budynków tworzących jedno gospodarstwo, obejmujący pokoje mieszkalne oraz sklepy, warsztaty itd. [przypis edytorski]
insula — wyspa, dom odosobniony. Tu w tem ostatniem znaczeniu. [przypis redakcyjny]
insultować (łac.) — znieważać, obrażać. [przypis edytorski]
insultować (łac.) — znieważać. [przypis edytorski]
insultum (łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
insultum (łac.) — zniewaga; tu B. lm insulta: zniewagi. [przypis edytorski]
insultum populi (łac.) — napaść, niechęć ludu. [przypis redakcyjny]
insultus (łac.) — napaści. [przypis redakcyjny]
insulty — ciosy, napady. [przypis redakcyjny]
insulty — napaści. [przypis redakcyjny]
insulty — nawałnice. [przypis redakcyjny]
insult (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
insumere (łac.) — zużyć, zastosować, poświęcić. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — razem, w ogóle. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — tu: podsumowanie. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — tu: podsumowując. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — w całości. [przypis edytorski]
in summa (łac.) — w ogóle. [przypis redakcyjny]
in summa (łac.) — w sumie. [przypis edytorski]
in summo gradu (łac.) — w najwyższym stopniu. [przypis edytorski]
in superlativo publicissime (łac.) — w najwyższym stopniu publicznie. [przypis redakcyjny]
insupportable — nie do zniesienia. [przypis edytorski]
insupportable voyou (fr.) — nieznośny bandyta. [przypis edytorski]
insurekcja — chodzi o insurekcję kościuszkowską z 1794 roku. [przypis edytorski]
insurekcja w Krakowie — powstanie narodowe przeciw Rosji, a następnie przeciw Prusom; zapoczątkowane 24 marca 1794 na rynku w Krakowie ogłoszeniem aktu powstania i proklamowaniem Tadeusza Kościuszki Najwyższym Naczelnikiem powstania z władzą dyktatorską. [przypis edytorski]
insurekcja (z łac. insurectio: powstanie, od insurgere: buntować się, powstawać przeciw komuś) — tu: insurekcja kościuszkowska, polskie powstanie narodowe wywołane w 1794 r. po drugim rozbiorze Polski, dokonanym przez Rosję i Prusy w r. 1793. [przypis edytorski]
insurgent — członek insurekcji, powstaniec. [przypis edytorski]
in suspenso (łac.) — w zawieszeniu. [przypis edytorski]
in suum caput (łac.) — na własną głowę. [przypis redakcyjny]
insy (gw.) — właśc. inszy, tj. inny. [przypis edytorski]
insynuacja (z łac. insinuare: wśliznąć się, wkraść się) — przypisywanie a. wmawianie komuś (często sugerowane nie wprost i ze złośliwą intencją) czynów a. poglądów sprzecznych z prawem, niemoralnych itp. w celu zdyskredytowania tej osoby. [przypis edytorski]
insynuować — dawać do zrozumienia, sugerować coś ze złośliwą intencją. [przypis edytorski]
inszą — dziś: inną. [przypis edytorski]
inszą (starop. forma) — inną. [przypis edytorski]
insza (daw.) — inna. [przypis edytorski]
insza (daw.) — inna (w domyśle: rzecz, sprawa); co innego. [przypis edytorski]
Insz-Allah — Jeśli Allah pozwoli. [przypis autorski]
Insz-Allah, Masz-Allah, Barek-Allah — Jeśli Allah pozwoli, chwała Allachowi itd. [przypis autorski]
insza (starop.) — tu: inna rzecz. [przypis edytorski]
inszego — dziś: innego. [przypis edytorski]
insze (gw.) — inne. [przypis edytorski]
inszej (starop. forma) — (w) innej. [przypis edytorski]
inszej (starop.) — innej. [przypis edytorski]
inszemi (starop. forma) — innymi. [przypis edytorski]
inszemi (starop. forma) — [za] innymi. [przypis edytorski]
inszemi (starop. forma) — (z) innymi. [przypis edytorski]
inszem (starop. forma) — innym. [przypis edytorski]
insze nastały — przywileje wystawiane przez kancelarię królewską; zaopatrywano je w pieczęć z orłem, przywieszoną do pergaminu na jedwabnym sznurze. [przypis redakcyjny]
insze oczyma przenosi — gardzi innymi (patrząc wyniośle ponad ich głowami, omijając ich wzrokiem). [przypis redakcyjny]
insze rozumiemy — myślimy co innego. [przypis redakcyjny]
insze (starop. forma) — dziś popr.: inne. [przypis edytorski]
insze (starop. forma) — inne. [przypis edytorski]
insze (starop.) — inne; inni. [przypis edytorski]
insze (starop.) — inne. [przypis edytorski]
insze towarzystwo (starop.) — inni towarzysze; pozostali towarzysze. [przypis edytorski]
inszom (gw.) — inną. [przypis edytorski]
inszość (daw.) — inność. [przypis edytorski]
inszych (starop. forma) — innych. [przypis edytorski]
inszy (daw., gw.) — inny. [przypis edytorski]
inszy (daw.) — inny, pozostały. [przypis edytorski]
inszy (daw.) — inny. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
inszy (gw.) — inny. [przypis edytorski]
inszy — inny. [przypis edytorski]
inszym (daw.) — inny. [przypis edytorski]
inszy (starop. forma) — [forma] M. lm; podobnie: przednieyszy, Włoszy itp., zamiast: insi, przedniejsi, Włosi. [przypis redakcyjny]
inszy (starop. forma) — inni. [przypis edytorski]
inszy (starop. forma) — inny. [przypis edytorski]
inszy (starop. forma) — insi [tj. dziś: inni], por. Pieśń I, zwr. 33. [przypis redakcyjny]
inszy (starop.) — inni. [przypis edytorski]
inszy (starop.) — inny. [przypis edytorski]
intactis opulentior — pieśń jest parafrazą ody Horacego (Carmina III 24) noszącej tytuł Ad divites avaros (Do zachłannych bogaczy). Początek tej pieśni (incipit) stanowią słowa podane tu jako motto: „intactis opulentior”. [przypis redakcyjny]
intaminata fides (łac.) — nieskalana wiara. [przypis redakcyjny]
in tanto Reipublicae passu (łac.) — w tak smutnym położeniu Rzeczypospolitej. [przypis redakcyjny]
intérieur (fr.) — wnętrze. [przypis edytorski]
intérieur (fr.) — wnętrze. [przypis redakcyjny]
In Te Domine speravi, non confundar in aeternum (łac.) — Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; Psalm 31. [przypis edytorski]
Integer vitae (…) nec arcu — człowiek uczciwy w życiu i zbrodnią nieskalany nie potrzebuje oszczepu ni łuku Maura (Horacy, Ody I, 22). [przypis edytorski]
integrał (daw.) — całka, pojęcie matematyczne, rodzaj sumy nieskończenie wielu nieskończenie małych wielkości, stosowanej dla wielkości zmieniających się w sposób ciągły. [przypis edytorski]
integralne zrównanie (daw.) — równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. [przypis edytorski]
integritas conscientiae (łac.) — czyste sumienie. [przypis redakcyjny]
integros (łac.) — całych, nienaruszonych (częstą praktyką fałszerzy było okrawanie krawędzi monety w celu pozyskania kruszcu). [przypis edytorski]
inteligencja (…) wiedzie do odkrycia cnoty na drodze do świątyni chwały — charakter młodego patrycjusza w r. 1822 dość wiernie oddany jest w dzielnym Bothwellu w Old Mortality. [przypis autorski]
inteligibilny (filoz.) — racjonalny, rozumowy; w filozofii Kanta, a po nim Schopenhauera, występuje rozróżnienie pomiędzy charakterem empirycznym, w którym uczynki jednostki, jako zjawiska, są powiązane z innymi zjawiskami i wynikają z nich na mocy praw przyrody, a charakterem inteligibilnym, wynikającym z wolnej woli i racjonalności podmiotu, który powoduje uczynki, lecz sam nie podlega żadnym warunkom zmysłowości. [przypis edytorski]
Intellectus luminis sicci non est (łac.) — poznanie nie jest [wyłącznie] suchym światłem. [przypis edytorski]
intellektuelle Sachsengängerei (niem.) — tu: intelektualni wędrowni pracownicy najemni (w nawiązaniu do zatrudniających się w Saksonii, „na saksach” sezonowych pracowników rolnych: Sachsengängerei). [przypis edytorski]
intelletto del sacrifizio (wł.) — zmysł poświęcenia (dosł. umysł). [przypis edytorski]
intelligence (fr.) — tu: porozumienie, zmowa. [przypis edytorski]
intelligenti pauca — mądremu niewiele (słów trzeba). [przypis tłumacza]
